Dit is deel 2 in de serie over ‘Ondersteunt de archeologie de Bijbel?’. In dit deel kijken we naar archeologische schriften en inscripties die een aanwijzing zijn voor de betrouwbaarheid van het Oude Testament. In deel 3 kijken we naar archeologische plaatsen die een aanwijzing zijn voor de betrouwbaarheid van het Oude Testament.
Lees hier deel 1 over ‘Wat is archeologie?’.
Schriften en inscripties
De Ebla-Tabletten, van 2.300 voor Christus, dus van kort na de torenbouw van Babel, vermelden de namen van Sodom en Gomorra, wat in die tijd voorspoedige steden waren. Deze hele oude kleitabletten brachten veel critici van de Bijbel sterk in verlegenheid. Ze dachten namelijk zeker te weten dat de vermeldingen in Genesis niet waar konden zijn, omdat mensen toen nog niet konden lezen of schrijven.
Ebla, Syrië.
De Mari-Tabletten, van 1.800 voor Christus, beschrijven gewoonten van die tijd, die ook in de Bijbel genoemd worden, zoals de plechtigheden rond een verbondssluiting zoals vermeld in Genesis 15.
De Nuzi-Tabletten, van 1.500 voor Christus, noemen veel gewoonten, die ook in de Bijbel beschreven staan. Ze beschrijven bijvoorbeeld hoe een knecht een erfgenaam wordt (Genesis 15), het verkrijgen van een erfgenaam door een slavin (Genesis 16), de overdracht van het eerstgeboorterecht (Genesis 25) en dat huisgoden niet alleen religieuze voorwerpen waren, maar ook bewijzen van eigendomsrecht. Door dit laatste wordt de boosheid van Laban verklaard, die zijn vermiste huisafgoden, dus zijn bezit, op deze manier terug wil krijgen (Genesis 31).
De Ras Shamra-Tabletten, ook van ongeveer 1.500 voor Christus, beschrijven de hele immorele godsdienstige praktijken van de Kanaänieten. Hieruit wordt eens te meer duidelijk waarom God Zijn volk voor zonden wilde behoeden door hen te verbieden zich met deze volken te vermengen. Toen zij het beloofde land binnengingen, moesten de Israëlieten deze Kanaänitische volkeren volkomen vernietigen (Deuteronomium 7:1-6).
Inscripties op de muren van de tempel van Amon te Karnak in Egypte, van rond 1.450 voor Christus, vermelden de namen van veel van de steden, die genoemd worden in Numeri 33.
In de Armarna Brieven, rond 1.400 voor Christus, vraagt een Kanaänitische heerser Egypte om hulp tegen de invasie van het ‘Habiru’-volk. Dit klopt met 1 Koningen 6:1. Jozua leidde het volk het beloofde land binnen rond 1.400 voor Christus. ‘Habiru’ is de naam van een nomadenvolk. Herinner je dat de Israëlieten veertig jaar door de woestijn gezworven hadden en zichzelf ook noemden ‘Habiri’ of ‘Hebreeën’, een woord dat betekent: ‘doortrekkenden’ of ‘mensen van de overkant’.
De Moabitische Steen van rond 850 voor Christus, beschrijft het conflict tussen Israël en Moab na de dood van Achab, zoals vermeld is in 2 Koningen 1:1 en 3:5. Volgens de Franse professor André Lemaire, die de inscriptie heeft gerestaureerd, is met deze inscriptie eenvoudig aan te tonen dat Israël en Juda in die tijd internationaal gezien belangrijke staten waren.
De inscriptie van Lachis en het Prisma van Sanherib, beide van rond 700 voor Christus, zijn Assyrische vermeldingen, die beide het Bijbels verslag van de Assyrische invasie van Juda ondersteunen, zoals dat vermeld is in 2 Koningen 18-19, 2 Kronieken 32 en Jesaja 36-37.
Het Zegel van Gemarja is gevonden in Jeruzalem in 1980. Een zegel of bulla is een belangrijk verzegeld document. Gemarja is de zoon van Safan, die o.a. wordt genoemd in Jeremia 36, waar beschreven wordt dat koning Jojakim de boekrol van Jeremia vernietigde. Een andere bulla, eveneens uit de zesde eeuw voor Christus, vermeldt de naam Baruch, als schrijver van de boekrol, wat eveneens klopt met de Bijbelse gegevens.
De Babylonische Kronieken, die de zevende en zesde eeuw voor Christus beschrijven, maken melding van de val van Ninevé in 612 voor Christus, precies zoals voorspeld is door de profeet Nahum. Ze vermelden ook de Babylonische aanvallen van Jeruzalem in 597 voor Christus, waarbij de profeet Ezechiël gevangen genomen werd en meegevoerd naar Babel.
Het Elephantine Papyrus, een verzameling documenten uit het einde van de vijfde eeuw voor Christus gevonden op het eiland Elephantine in Egypte. Hierin wordt vermeld dat Sanballat gouverneur was van Samaria onder het Perzische Rijk, net zoals vermeld wordt in Nehemia 2-6.
Papyrus uit Egypte
Ondersteunt de archeologie de Bijbel?
Lees hier deel 1: Wat is archeologie
Lees hier deel 3: Archeologische aanwijzingen voor Bijbelse nauwkeurigheid van het oude testament – Archeologische plaatsen
Lees hier deel 4: Archeologische aanwijzingen van de Nieuwtestamentische betrouwbaarheid
Tags: Archeologische schriften en inscripties oude testament. Archeologische schriften en inscripties oude testament.
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit de cursus ‘Klaar voor een antwoord’ (bladzijde 23-31) van Emmaus Nederland. Het boek is geschreven door David R. Reid. Deze cursus is te volgen via bijbelcursussen.nl. Bij het volgen van een cursus krijgt u persoonlijke begeleiding van een mentor. Het boek is ook als paperback te koop in onze Logos Webshop voor maar €5.
