Met belangstelling las ik in Sophie nummer 4 van 2017 het artikel ‘Evolutie: raar maar waar?’ van de bioloog Marnix Medema. In dat artikel valt hij dr. Gijsbert van den Brink bij die stelt dat de macro-evolutieleer verenigbaar is met het christelijke geloof. Van den Brink zette dit standpunt uiteen in zijn boek En de… Read more »
Reeds op de dag van verschijnen van mijn artikel ‘‘Overgangsvormen’ zijn onbestaanbaar’ op de webstek van het Logos Instituut ontving ik van Jan van Meerten, medewerker ervan, een e-mailbericht waarin staat dat de atheïst Bart Klink op het sociale medium ‘Facebook’ het volgende schrijft: “Als je ziet dat een auteur het heeft over ‘missing links’,… Over missing links, overgangsvormen en andere snarks Reactie op artikel van drs. Bart Klink“>Read more »
Hoewel de voorspelling die voortvloeit uit transcendenteel-filosofische stelsels, dat ‘overgangsvormen’ tussen dier- en plantensoorten (ook wel ‘missing links’ genoemd) niet (kunnen) bestaan, sinds de post-neodarwinistische genetische revolutie nu ook glashard door de empirische bevindingen en de daarop gebaseerde theoretische overwegingen van mensen zoals Michaël Behe, Jonathan Wells, Reinhard Junker en Siegfried Scherer, Peter Scheele en,… ‘Overgangsvormen’ zijn onbestaanbaar Gedateerd gebruik van deze term is laakbaar“>Read more »
Samenvatting Gijsbert van den Brink gaat uit van de hypothese ‘Stel dat de evolutieleer (die hij gedateerd opvat in de zin van de neodarwinistische synthese uit de tijd van J. Huxley en J.B.S. Haldane in plaats van dat hij de bevindingen van de zgn. ‘genetische revolutie’ van de laatste decennia in zijn beschouwingen verdisconteert) waar… Kritische Analyse van Gijsbert van den Brinks ‘En de aarde bracht voort’ Drs. R. Benjamin schrijft een grondige analyse van het boek“>Read more »
In zijn boek ‘En de aarde bracht voort’ gaat prof. dr. Gijsbert van den Brink ervan uit dat de theorie van universele gemeenschappelijke afstamming waarschijnlijk juist is. Hij gaat hierbij voorbij aan veel problemen waarmee deze theorie te kampen heeft. We kiezen hieronder negen voorbeelden. We zijn van mening dat het onverstandig is deze theorie… Universele gemeenschappelijke afstamming: waarschijnlijk juist? Niet voorbijgaan aan de bezwaren“>Read more »
In de boeiende Amersfoortse Studie nr. 17, getiteld ‘De geologische kolom: ontstaan en achtergronden van de geologische tijdschaal’, met als ondertitel ‘Een biohistorische tijdschaal?’, merkt de auteur, ing. H. Wiegers, over Abraham Kuyper op, dat hij ‘de evolutiegedachte als hypothese (aanvaardde) en (…) haar zelfs ook voor gelovigen van het grootste belang (achtte)’ (p. 47), waarbij hij zich beroept op secundaire literatuur, nl. over wat Ilse Bulhof in haar ‘Darwins Origin of Species, betoverende wetenschap’1 terzake opmerkt (p. 45). Bulhof maakte hierbij gebruik van Kuypers gepubliceerde evolutierede van 20 october 1899, die hij uitsprak ter gelegenheid van de overdracht van het rectoraat van de Vrije Universiteit te Amsterdam. Ik meen echter, wat ik in onderstaande ook hoop aannemelijk te maken, dat Bulhofs interpretatie van Kuyper onjuist is. Tijdens mijn biologiestudie heb ik in het kader van de vervaardiging van mijn doctoraalscriptie voor het bijvak biohistorie o.a. de visie van dr. Kuyper op het evolutie-vraagstuk, zoals deze te vinden is in deze rede, bestudeerd. Op grond hiervan, en op grond van uitspraken van Kuyper over dit onderwerp in andere geschriften, ben ik het oneens met het bovengenoemde citaat aangaande Kuyper.
Van cruciale betekenis binnen de evolutionistische wereldbeschouwing is de idee van macro-evolutie, d.w.z. van een in elkaar overgaan, van een transformatie van structuren, en wel in opgaande lijn van eenvoudig naar complex. Het evolutionisme vooronderstelt, dat alle levende wezens in de loop van vele miljoenen jaren uit elkaar zijn ontstaan via tussenvormen, de zgn. ‘missing links’. Het wil ten principale niet van modale- en structuurwetgrenzen weten, maar postuleert a priori continue overgangen, niet alleen tussen mens en dier, tussen dieren onderling, tussen dieren en planten, en tussen planten onderling, maar zelfs tussen anorganische en organische materie (de zgn. ‘spontane generatie’). Het reduceert de totale rijke verscheidenheid aan levensvormen die binnen de schepping aangetroffen wordt tot één enkele oerlevensvorm, die miljarden jaren geleden in de ‘oersoep’ na vele miljarden jaren van chemische evolutie zou zijn ontstaan.