In 2009 daagde John Walton, professor Oude Testament aan het Wheaton College, de evangelische wereld uit met de publicatie van zijn The Lost World of Genesis One. Hij betoogde dat er in oude literaire en culturele bronnen in het Midden-Oosten belangrijke aanwijzingen waren gevonden die in tegenspraak waren met een traditionele, letterlijke lezing van Genesis: “de sleutel (…) is te vinden in de literatuur uit de rest van de oude wereld” (blz. 10). Walton beweerde dat de schrijver van Genesis 1 gevormd was door de gedachte van een oud-Oosterse tempelwijding en betoogde dat de tekst sprak van God die taken instelde voor de schepping als Zijn tempel, in plaats van de oorsprong van de materie te beschrijven. Volgens Walton behandelt Genesis, met uitzondering van het eerste vers, niet de oorsprong van het stoffelijke. Dit “lang verloren inzicht” van de tekst van Genesis, betoogde Walton, zou behulpzaam zijn in het verwijderen van belemmeringen voor toenadering tussen enerzijds de hoofdrichting in de hedendaagse uitleggingen van het verleden en anderzijds het christelijk geloof.
