Basisprincipe 2: Radiometrische datering

Radiometrische datering meet het verval van radioactieve atomen om de leeftijd van een gesteentemonster te bepalen. Het is gebaseerd op onbewijsbare veronderstellingen zoals 1) er is geen besmetting en 2) het verval is steeds constant geweest. Door rotsen met bekende ouderdom te dateren die resulteerden in veel te hoge ouderdommen, hebben geologen aangetoond dat deze methode geen betrouwbare absolute ouderdom kan geven.

U = onstabiele atomen (uranium)
Pb = stabiele atomen (lood)

Gods woord leert onmiskenbaar een jonge aarde en heelal (“de hemel”). God heeft gezorgd voor de nauwkeurige registratie en bewaring van Zijn ooggetuigenverslag van de geschiedenis van de aarde en Jezus Christus onderschreef deze herhaaldelijk tijdens Zijn aardse bediening. God heeft de grote zorg besteed aan het opnemen van de chronologische details van de schepping van het universum in zes letterlijke dagen, evenals de ononderbroken genealogieën van de mensheid van Adam tot Jezus. Dus we hoeven absoluut niet te twijfelen dat de aarde slechts ongeveer zesduizend jaar oud is.

In tegenspraak met de Bijbel beweren veel geologen dat radiometrische “klokken” laten zien dat rotsen miljoenen jaren oud zijn. Maar, om een klok juist te kunnen gebruiken, moeten we weten welke stand de klok aan het begin had. Zoals je zeker moet weten bij een zandloper dat al het zand bij aanvang in het bovenste reservoir zit. Er waren echter geen geologen aanwezig toen de aarde en de vele rotslagen werden gevormd, zodat ze kunnen ook niet weten hoe de radiometrische klokken aan het begin ingesteld werden.

We moeten er ook zeker van zijn dat de klok vanaf het begin tot nu toe met dezelfde snelheid heeft gelopen. Er hebben geen geologen bij de radiometrische klokken gestaan die al die miljoenen jaren gecontroleerd hebben of de snelheid van radioactief verval altijd hetzelfde is geweest als de snelheid van vandaag. Integendeel, we hebben nu betrouwbare aanwijzingen dat het tempo van radioactief verval op een bepaald punt in het verleden, bijvoorbeeld tijdens de wereldwijde catastrofale zondvloed van Genesis, sterk is versneld.

God staat buiten de tijd, die Hij schiep. Hij heeft ons verteld wanneer Hij alles heeft geschapen en dus hoe oud het universum is. Wij beperkte mensen moeten onbevreesd Zijn getuigenis van een jonge aarde, vastgelegd in Zijn onfeilbare Woord, omarmen.

Verkeerde veronderstellingen, verkeerde uitkomsten

Wanneer wetenschappers rotsen dateren, zien ze niet letterlijk hoe de atomen veranderen. Ze meten de producten van de verandering, waarvan ze veronderstellen dat die in het verleden plaatsvond. Maar wat als ze ongelijk hebben over hun veronderstellingen?

Aanname 1: Het oorspronkelijke aantal onstabiele atomen in gesteenten is niet bekend. Wetenschappers kunnen alleen meten hoeveel onstabiele en stabiele atomen er vandaag in de rotsen zijn achtergebleven.

Aanname 2: Wetenschappers weten niet hoe snel onstabiele atomen in het verleden vervielen. Dus gaan ze er van uit dat de atomen net zo langzaam vervielen als vandaag.

Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Answers Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Snelling, A.A., 2010, Radiometric Dating, Answers 5 (2): 51 (Artikel).