Lange tijd geleden leefden er twee typen beren in Spanje en Portugal: alleseters (bruine beren) en vegetariërs (holenberen). Om te weten te komen hoe de holenbeer aan zijn vegetarische dieet kwam, hebben Duitse onderzoekers zijn schedel vergeleken met die van de Deninger-beer (Ursus deningeri) waarvan wordt aangenomen dat het de voorouder is van de holenbeer. En wat blijkt? Uit de schedel, onderkaak en tanden kan men afleiden dat deze beer óók plantaardig voedsel at.
Op zich is het geen verrassing dat er herbivore beren waren. Tegenwoordig zijn die er ook. Panda’s bijvoorbeeld. Zij eten bamboe. En het gebeurt dat vleeseters zoals grizzlyberen de zalm links laten liggen en liever een bessenstruik plunderen, bijvoorbeeld als de bessen eerder rijp zijn dan in andere
jaren. Dit doet denken aan de paradijselijke toestand waarin roofdiergedrag niet bestond. Het feit dat uitgestorven berentypen ook plantaardig voedsel aten, geeft aan dat dit gedrag al hele oude wortels heeft. Ook al heeft de beer een gebit dat gemaakt lijkt voor het verscheuren van vlees, het kan evengoed worden gebruikt voor de verorbering van besjes.
Ander opmerkelijk nieuws uit de berenwereld kwam eerder dit jaar naar buiten. Toen ontdekten Duitse wetenschappers van onderzoeksinstituut Senckenberg dat gemengde berenrassen niet zo zeldzaam zijn als werd aangenomen. Het was al bekend dat grizzlyberen en ijsberen vruchtbare nakomelingen kunnen krijgen; deze jonkies heten vanwege hun lichtbruine kleur ook wel ‘cappuccinoberen’.
De onderzoekers brachten het hele genoom van vier berensoorten in kaart en stelden op DNA-niveau vast dat de uitwisseling van genen tussen de meeste berensoorten mogelijk is; ook tussen beren die zich ver van elkaar bevinden, zoals de ijsbeer en de Maleisische beer. Dit zet vraagtekens bij het biologische concept om te bepalen wat verschillende soorten zijn. Gedacht werd dat ijsbeer, grizzlybeer en Maleisische beer verschillende soorten zijn. Toch blijken
ze vruchtbare nakomelingen te kunnen voortbrengen. Het lijkt er daarom sterk op dat alle beren familie van elkaar zijn, en daarin zijn ze niet de enige. Ook bij andere dieren neemt men dit waar. Dit past goed in het Bijbelse plaatje dat de dieren zich, na de zondvloed, vanuit één ‘oerpaar’ over de aarde hebben verspreid en zich daarna zijn gaan differentiëren.
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Weet Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Heugten, G.J.H.A. van, 2018, Berenstudie bevestigt de Bijbel, Weet 53: 12.
