Theoloog Alain Verheij veegt in een open brief de initiatiefnemer van de christelijke dino-actie op onbehouwen wijze de pan uit. Hij beschuldigt hem van onkunde, het verkeerd omgaan met kinderen en het creëren van een pr-ravage voor de christenheid en noemt hem met zoveel woorden een levend fossiel. De aangesprokene reageert.
Geachte heer Verheij,
Ik ben blij dat de dino-actie klaarblijkelijk iets in gang heeft gezet. Niet alleen bij u maar bij de vele honderden kinderen en ouders die ons benaderd hebben. U reageert geagiteerd maar uit de meeste reacties spreekt dankbaarheid voor deze originele methode om anderen te wijzen op de website dinodino.nl en hen zo op een originele wijze iets te vertellen over God.
Hoewel we elkaar niet kennen, elkaar nog nooit ontmoet hebben, neemt u de vrijheid mij met je en jou aan te spreken. Ik neem dan ook maar diezelfde vrijheid, Alain, als je het goed vindt. Je noemt mij een dinohater, althans dat staat in de kop. Nu willen journalisten nog wel eens de verantwoordelijkheid voor een te directe of foutieve kop afschuiven op de koppenmaker of eindredacteur maar in het geval van het zelfpublicatiemedium ReportersOnline zal die vlieger in dit geval niet opgaan. Ik vind dino’s prachtige beesten en als je goed gelezen hebt wat ik tegenover de NOS heb gezegd, is het absoluut geen tegenactie tegen de AH-spaaractie. Het enige dat we als initiatiefnemers willen is de eenzijdige focus op de evolutionaire oorsprong slechts enigszins proberen te corrigeren.
Je vertelt tussen de regels door iets dat me diep trof, namelijk over je eigen ’Werdegang’: dat je als kind de bijbelse verhalen las als met de ogen van een kind maar dat je later, in de pubertijd, terechtkomt in de strijd tussen ’feitelijkheden’ en ’onfeitelijkheden’ in de Bijbel en die dingen uiteindelijk op een rijtje krijgt en nu als volwassene Genesis leest zoals het gelezen wil worden: als een heilig sprookje, niet historisch maar wel waar.
Alain, laat me iets vertellen over mijn eigen ontwikkeling: als kind ben ik inderdaad zo opgegroeid en heb op school en in de kerk van theologen precies dat gehoord: dat Genesis niet langer historisch gelezen kon worden. Die strijd in de pubertijd over het gezag van de Bijbel ontbrak dus volledig bij mij. Maar het bleef knagen. Want ik kende mensen die God serieus namen en de Bijbel. En als ik zelf de Bijbel las, dan viel me op dat de waarheidsclaim van de Bijbel en van Jezus Christus absoluut was. En de Bijbel zelf gaat wel uit van die ’feitelijkheden’ hoe moeilijk die ook te accepteren zijn als mens. Die vragen bleven knagen totdat ze op mijn 23-ste konden beantwoord worden door wetenschappers die aan de ene kant voluit wetenschapper zijn, gepromoveerd in hun vakgebied en met een wetenschappelijke zienswijze leven en werken en tegelijkertijd voluit vasthouden aan wat de Bijbel in eerste instantie (en in laatste instantie -die Alpha en de Omega, weet je wel, Alain) lijkt te zeggen en verkondigt: namelijk dat God in korte tijd heeft geschapen, door te spreken, relatief kort geleden.
Er is dus geen conflict tussen geloof en wetenschap maar wel tussen het naturalistische wereldbeeld (waarbinnen velen binnen de wetenschap opereren en waar geen plaats is voor God of wat dan ook aan bovennatuurlijks) en het bijbelse wereldbeeld dat God als schepper ziet, volgens de wijze waarop Genesis dat ’at face value’ verkondigt. Bij mij heeft dat een ommekeer bewerkt waardoor ik God heb leren kennen en ook mijzelf heb gezien zoals ik was: iemand die zijn eigen gang ging, Gods gezag en macht niet wilde erkennen en mijn eigen denkbeelden, verlangens en wensen hoger stelde dan wat Hij zei. Wat er met mij is gebeurd, is dus precies tegenovergesteld aan wat jij vermoedt en wat je mogelijk zelf hebt meegemaakt.
Ik ben gelukkig getrouwd, heb drie kinderen inmiddels in de leeftijden 12, 15 en 19 jaar en maak van nabij mee hoe kinderen zich ontwikkelen. Ik denk dat je kinderen schromelijk onderschat als je denkt dat bij zo’n actie het alleen om het verzamelen gaat. Waarom denk je anders dat Albert Heijn zoveel interessante details en feitjes op de kaartjes en in het boek zet? Mijn ervaringen zijn heel andere dan de jouwe, bij je eigen kinderen. Benieuwd hoe jullie gesprekken verlopen hierover… Tenminste, uit de stelligheid waarmee je spreekt over wat kinderen denken, vinden en voelen, leid ik af dat jij ook kinderen hebt en veel ervaring hebt met opvoeding.
Ik hoop dat ik wat van je verkeerde aannames heb kunnen rechtzetten en wens je oprecht alle goeds!
Frans Gunnink
