Bloedresten aangetroffen in dinosaurusfossielen – Zacht weefsel doet bloed van evolutionisten stollen

“Britse wetenschappers hebben bloedcellen van dinosaurussen aangetroffen in fossielen uit Canada.” Zo kopt Nu.nl¹ vandaag in een artikel. Nu.nl baseert zich op een artikel dat gisteren in Nature Communications verscheen.² “De bloedresten bevonden zich in de gefossiliseerde botten van tenen en klauwen van acht verschillende dinosauriërs die ongeveer 75 miljoen jaar geleden leefden.” Deze ontdekking staat niet op zichzelf. In de negentiger jaren publiceerde Dr Mary Schweitzer hier al over in Science.³

(a) Amorf koolstof-rijk materiaal (rood) omgeven door materiaal met een dichte structuur (groen). Afmeting van schaalstaafje: 5 μm. (b) Rode-bloedlichaam-achtige structuren bestaand uit koolstof omgeven door bindweefsel. Afmeting schaalstaafje: 1 μm. (c,d) Vezelachtige structuren. Afmeting schaalstaafje: 5 μm (c) e 1 μm (d).

Hoe kan het dat bloedresten zo lang zijn bewaard gebleven? We weten dat bloedresten als rode-bloedcellen, collageen en ander zacht weefsel niet 75 miljoen jaar kan “overleven”: in de meest optimistische berekening vervalt collageen binnen 3 miljoen jaar rond het vriespunt, minder dan 200.000 jaar bij 10ºC en minder dan 15.000 jaar bij 20ºC⁴ – en dinosaurussen zouden in een warm klimaat hebben geleefd.

Het is niet verwonderlijk dat de onderzoekers de resultaten eerst niet vertrouwden: het kón immers geen zacht weefsel van dinosauriërs zijn! We weten door empirische wetenschap dat dit zachte weefsel hooguit enkele honderdduizenden jaren kan blijven bestaan en tegelijk weten we dat de fossielen zijn gevonden in aardlagen die gedateerd zijn als miljoenen jaren oud. Vandaar dat Mary Schweitzer zegt: “Ik had gewoon kippenvel, omdat iedereen weet dat dit soort dingen niet 65 miljoen jaar kunnen blijven bestaan”⁵ en dat Sergio Bertazzo “in eerste instantie dacht dat het ging om vervuiling”.

Het miljoenen-jaren-paradigma is echter zo sterk, dat deze wetenschappers niet twijfelen aan de miljoenen jaren en liever de empirische wetenschap in twijfel trekken: kennelijk is er toch een mechanisme waardoor weefsel langer kan overleven dan wij nu empirisch kunnen vaststellen. Of zou er toch iets met die miljoenen jaren aan de hand zijn?

1. ‘Bloedresten aangetroffen in dinosaurusfossielen’ – Nu.nl, 10 juni 2015 (http://www.nu.nl/wetenschap/4065831/bloedresten-aangetroffen-in-dinosaurusfossielen-.html) Na Nu.nl pakken ook andere kranten het nieuws op, zoals De Gelderlander, die er ook nog een leuk filmpje bij plaatst: https://www.youtube.com/watch?v=psU4MiLo_yU (http://www.gelderlander.nl/algemeen/specials/gezond-en-wetenschap/bloedresten-van-dinosaurus-gevonden-in-fossielen-1.4994275). Ook AD vermeldt dit nieuws (http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenland/article/detail/4071708/2015/06/11/Bloedresten-van-dinosaurus-gevonden-in-fossielen.dhtml)
2. Sergio Bertazzo, Susannah C. R. Maidment, Charalambos Kallepitis, Sarah Fearn, Molly M. Stevens & Hai-nan Xie: Fibres and cellular structures preserved in 75-million–year-old dinosaur specimens, Nature Communications 6-7352 doi:10.1038/ncomms8352, 9 juni 2015 (http://www.nature.com/ncomms/2015/150609/ncomms8352/full/ncomms8352.html)
3. Science, 9 juli 1993 en later: Schweitzer, M.H. et al., Heme compounds in dinosaur trabecular bone, Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA 94:6291–6296, juni 1997.
4. Berekend met de vergelijking van Arrhenius (http://nl.wikipedia.org/wiki/Vergelijking_van_Arrhenius)
5. Oorspronkelijke tekst (engels): ‘I just got goose bumps, because everyone knows these things don’t last for 65 million years’, Yeoman, B., Schweitzer’s dangerous discovery, Discover 27(4):37–41, 77, April 2006