Mijn nieuwe auto met extra paardenkracht
Een auto? In het evolutiedebat?? Ach, waarom ook niet:
Een auto? In het evolutiedebat?? Ach, waarom ook niet:
Dr. John Sanford is een plantengeneticus en uitvinder die meer dan 25 jaar het onderzoek leidde aan de Comell University. Hij is vooral bekend vanwege zijn belangrijke bijdragen op het gebied van transgene gewassen, o.a. de uitvinding van de biolistische methode (genpistool). Zoals veel van zijn beroepsgenoten, was hij volledig toegewijd aan wat hij het “Eerste Axioma” van de moderne wetenschap noemt, namelijk dit: “de mens is louter het product van toevallige mutaties plus natuurlijke selectie”. Hij betoogt dat deze hoeksteen van het moderne Darwinisme bijna universeel aanvaard wordt en, als het al gebeurt, zelden in twijfel wordt getrokken. In Genetic Entropy and the Mystery of the Genome, betwijfelt Sanford vervolgens niet alleen het Eerste Axioma, maar legt ook het verkeerde genetische kader, van waaruit deze ideologie is opgebouwd, bloot.
Deze keer een iets langere aflevering van Evolution: The Evidence. Deze duurt 20 minuten. We gaan aan het rekenen. Ik heb mijn best gedaan om het begrijpelijk te houden, en hopelijk is dat het ook. In deze aflevering doe ik een de kansberekening dat bruikbare stukken DNA vanzelf zouden ontstaan, en ik leg uit wat… Informatie (wille)keurig georganiseerd“>Read more »
Van cruciale betekenis binnen de evolutionistische wereldbeschouwing is de idee van macro-evolutie, d.w.z. van een in elkaar overgaan, van een transformatie van structuren, en wel in opgaande lijn van eenvoudig naar complex. Het evolutionisme vooronderstelt, dat alle levende wezens in de loop van vele miljoenen jaren uit elkaar zijn ontstaan via tussenvormen, de zgn. ‘missing links’. Het wil ten principale niet van modale- en structuurwetgrenzen weten, maar postuleert a priori continue overgangen, niet alleen tussen mens en dier, tussen dieren onderling, tussen dieren en planten, en tussen planten onderling, maar zelfs tussen anorganische en organische materie (de zgn. ‘spontane generatie’). Het reduceert de totale rijke verscheidenheid aan levensvormen die binnen de schepping aangetroffen wordt tot één enkele oerlevensvorm, die miljarden jaren geleden in de ‘oersoep’ na vele miljarden jaren van chemische evolutie zou zijn ontstaan.
Één van de klassieke argumenten voor evolutie was dat het menselijk lichaam zogenaamde rudimentaire organen bevat. Dat zijn organen waarvan men dacht dat ze geen functie hadden: nutteloze overblijfsels van evolutie. Maar de afgelopen eeuw zijn er steeds meer functies ontdekt, zodat je nu nagenoeg geen rudimentaire organen meer kunt aanwijzen.
In 2015 is de Nobelprijs voor Chemie toegekend aan de ontdekkers van de mechanismen voor mutatiebescherming en mutatiereparatie, die aanwezig zijn in elke cel. Naar aanleiding van de toekenning van deze prijs, is in de media (o.a. het RD en ND) en op internetfora (o.a. SKEPP.be) discussie ontstaan over de vraag “Kunnen mutaties zorgen voor mutatiebescherming?” en ook over de vraag “Maakt de mutatiebescherming de evolutietheorie onklaar?” In deze discussies komen een groot aantal misverstanden aan het licht over hoe het DNA verandert.
Stel: je bent een bacterie met een paar duizend genen, en je ‘wilt’ graag een mens worden met meer dan twintigduizend genen. Je zult dan ergens nieuwe genen vandaan moeten halen. Ook moet je een nieuw bouwplan hebben om een mens te bouwen en een nieuw systeem dat dat bouwplan snapt en uitvoert. Kortom, je… Waar haalt een bacterie nieuwe genen vandaan? Een schoolvoorbeeld voor evolutie“>Read more »
Evolutie het nieuwe studieboek van dr. R. Junker en prof. dr. S. Scherer nu grondig afgeprijsd. Een boek dat op geen boekenplank mag ontbreken.
Schepping of evolutie? Een vraag die de gemoederen blijft beroeren. Vele wetenschappers en atheïsten benadrukken met grote stelligheid dat met Darwins boek “De oorsprong der soorten” (1859) overtuigend is aangetoond dat alle huidige levensvormen door evolutie zijn ontstaan. Mocht er overigens nog twijfel over bestaan, dan heeft wetenschappelijk onderzoek sinds 1859 laten zien dat evolutie… Alternatief voor evolutie Recensie: Evolutie Het nieuwe studieboek“>Read more »
‘Het levengevende wonder van dr. Venter’, schreeuwde de kop in The Times van 26 januari. Samen met andere nieuwsberichten roemde het artikel de recente mededeling dat de Amerikaanse wetenschapper Craig Venter met enkele medewerkers in zijn laboratorium de synthese voltooid had van een bacteriële DNA-sequentie die meer dan 580.000 basenparen bevatte.
Deze aflevering gaat over het opstellen van een evolutionaire stamboom aan de hand van micro RNA. Een veel gehoord argument voor evolutie is dat het niet uitmaakt op welke manier wij kijken naar dieren en planten. Altijd levert het dezelfde boom op. Dat kunnen evolutionisten best zeggen, maar wat zegt het bewijsmateriaal eigenlijk?
Vroeger was het duidelijk: vaders en moeders vertelden hun kinderen dat ooievaars baby’s brengen. Intussen is die ooievaar vaarwel gezegd. Ouders leggen hun kinderen uit dat ze zijn begonnen als embryo. Prima, maar ‘t maakt het er niet eenvoudiger op. Wat vertel je namelijk over zo’n embryo? Is dat al een mens? En zo niet, wanneer wordt het dan een mens?
De aflevering Evolution The Evidence van deze week gaat over “slecht ontwerp”. Een van de meest gehoorde voorbeelden is dat van het oog, dus heb ik dit voorbeeld ook genomen. Wat ik hierover te zeggen heb, geldt voor elk ander voorbeeld dat ik tot nu toe heb gehoord: een claim “slecht ontwerp” is doorgaans slechts… Slecht ontwerp Half verhaal“>Read more »
De man in de witte laboratoriumjas begreep er niks van. Het fokken van deze muis, waaraan van alles zou moeten mankeren, had hem bloed, zweet en tranen gekost en nu bleek het beest vrolijk rond te springen! De onderzoeker had een enorm stuk DNA uit het beest weggenomen; een stuk waarvan hij vermoedde dat het een zeer belangrijke functie had. Maar de muis huppelde rond alsof er niets aan de hand was. Hoe kan dat?
In sommige populair-wetenschappelijke boeken lees je dat de zoogdieren in het tijdperk van de dinosauriërs, het Mesozoïcum, niet groter waren dan een hamster en dat ze vooral insecten aten. Om grote roofdino’s te ontlopen waren ze vooral ’s nachts actief. Pas na het uitsterven van de dinosauriërs kregen zoogdieren de kans om het aardoppervlak te… Zwaar op de maag Over zoogdieren en dino’s“>Read more »