Met stijgende verbazing heb ik het pleidooi van dr. Ard Louis in het Nederlands Dagblad van vrijdag 23 januari 2009 gelezen. Sprekend over bacteriën noemt hij het proces van optimaliseren via selectie ongelofelijk mooi en elegant. Om direct door te gaan met ‘zou het ook niet glorieus kunnen zijn als God een wereld creëert met wetten van de natuur die ervoor zorgen dat etc.’ Louis denkt namelijk dat de angel voor een christen zit in de evolutie als wereldbeeld (het evolutionisme) en niet in evolutie in de zin van 1. ontwikkeling en 2. als mechanisme van variatie en natuurlijk selectie.
“Niet de natuurwetten creëren een hogere vorm van bestaan, maar wel het kruis van Golgotha gevolgd door de opstanding van Christus.”
Het onderscheid in deze drie betekenissen lijkt me bijzonder kunstmatig en weinig zinvol, want een christen die betekenis 2 accepteert (zoals ook Louis doet) noemt zichzelf al snel een ‘theïstisch evolutionist’ (zoals bijv. ook dr. Cees Dekker). Het lijkt me semantisch gezien zinvoller om de betekenissen van ‘schepping’ en ‘evolutie’ eens naast elkaar te zetten. Scheppen is de daad van een Schepper. Het spreken over ‘scheppen’ veronderstelt een Schepper. Evolutie daarentegen betekent ‘geleidelijke ontwikkeling of groei’ (Van Dale), een proces dat volgens de meeste aanhangers geen God nodig heeft.
Als we nu proberen de idee van een Schepper te persen in de idee van een Darwinistische evolutie (betekenis 2 van Louis), zoals het theïstisch evolutionisme voorstelt, hebben we de persoon van de Schepper ingeruild voor een proces, of erger nog, ondergeschikt gemaakt aan een proces. De god van de Whiteheadiaanse procesfilosofie en -theologie is echter geen persoonlijk God meer en een bidden tot deze god is dan ook niet meer dan een praten met jezelf, want de god van de procesfilosofie laat zich niet verbidden.
Het probleem is dat de Bijbel van de christenevolutionisten doorgaans maar twee hoofdstukken kent (Genesis 1-2) en de rest speelt geen rol. Zo worden Christus en de Geest buiten het scheppingswerk gehouden. Maar de Schrift leert overduidelijk dat Christus Scheppingsmiddelaar is (Heb.1:2v), dat Hij ook door Zijn opstanding de eersteling van de nieuwe schepping is geworden en dat Hij bij Zijn komst in heerlijkheid een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal brengen. Over ontwikkeling en voortgang in de schepping gesproken!
En als we dan deze Scheppingsmiddelaar eens vergelijken met de Darwinistische evolutie, dan zien we dat de evolutie de niet aangepaste, zwakke en zieke organismen via selectie elimineert, maar dat Christus de armen en zwakken zalig spreekt. Wat dwaas om Christus te zien als de lijstduwer van het evolutieproces zoals de theïstische evolutionisten doen. Hij is geen lijstduwer, Hij is slachtoffer! Hij is de grote ‘Onaangepaste’ die sneuvelt aan het kruis van Golgotha!)
“De Calvinisten lezen Abraham Kuyper blijkbaar niet meer.”
Niet de glorieuze natuurwetten van dr. Ard Louis creëren een hogere vorm van bestaan, maar wel het kruis van Golgotha gevolgd door de opstanding van Christus. Zo ontvangen armen, onaangepasten, zieken en behoeftigen genade van de Schepper en mogen door de opstanding deel krijgen aan een hogere levensvorm. Hij wil niet dat iemand verloren gaat, maar dat iedereen behouden wordt. Een zogenaamde procesgod, die het zwakke en onaangepaste uitschakelt, elimineert, of erger nog een langzame dood laat sterven. Wat is dat voor een god? In ieder geval niet de God van de Schrift.
Als de feiten aangeven dat er een evolutie met een selectieproces bestaat, waarbij het minder aangepaste het moet afleggen tegen de beter geoutilleerde organismen, dan is dat proces gestart nadat de zonde haar intrede heeft gedaan, maar is niet bij de schepping ingesteld. Het mag dan een werkelijkheid zijn, maar het is God zij dank niet de hele werkelijkheid. Op het kruis volgde de opstanding. Christus heeft de dood overwonnen en wij verwachten naar de Schriften een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar we verlost zullen zijn van dit genadeloze evolutieproces.
‘Wat betreft de evolutietheorie worden de bakens in christelijk Nederland in snel tempo verzet’ kopt het ND in dezelfde krant van vrijdag 23-1-2009. De Calvinisten lezen Abraham Kuyper blijkbaar niet meer en de moderne maatschappelijk geëngageerde christenen hebben de grootste Duitse theoloog uit de 20e eeuw, Jürgen Moltmann, blijkbaar niet gelezen. Beide mannen hebben het verschil tussen schepping en evolutie heel wat dieper gepeild dan de prietpraat die de afgelopen weken over christelijk Nederland wordt uitgestort. Vind u deze woorden wat scherp? Dan heeft u Kuyper nog niet gehoord. Hij zegt over het ‘theïstisch evolutionisme’ het volgende:
“Ik aarzel geen ogenblijk zulk een roekeloos spel met het heiligste gedreven te brandmerken als de lafste quasi-religieuze verzinning die ooit onder woorden is gebracht. Laat men eerlijk zijn, den moed zijner overtuiging bezitten, en er rond voor uitkomen, dat de Evolutie niet slechts atheïstisch, maar anti-theïstisch is en op alle religie als menschelijk zelfbedrog den ban legt”. (in: Rede bij de overdracht van het rectoraat van de VU, 20-10-1899)
En even verder:
“Tegenover de bestekloze mechaniek der Evolutie stellen wij het geloof in dat Eeuwig Wezen, dat ‘alle ding gewerkt heeft en nog werkt naar den raad zijns willens’. Tegenover de Selectie die het soort zoekt en het individu verwaarloost, houden wij vast aan de Electie, die spreekt van “den witten keursteen, waarop een naam is gegraveerd, dien niemand kent dan die hem ontvangt”.
En Moltmann, aan wie ik ook de titel ‘Christus de Verlosser van de evolutie’ ontleen, zegt:
“Er is geen evolutie zonder selectie. Het is waar dat alle lagere vormen van leven inherent aanwezig zijn in de hogere. Maar dit geldt alleen voor de vorm zelf, niet voor haar individuele voorbeelden. Teleologisch is een volmaakt wezen aan het eind van het evolutieproces zeker denkbaar, … maar de opstanding uit de doden, het rechtvaardigen van de slachtoffers en het verzamelen van het verlorene brengen een verlossing die geen evolutieproces ooit kan bereiken… en daarom omvat deze Verlossing ook de bevrijding van het evolutieproces zelf.” (The Way of Jesus Christ, 303).
Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen uit het Reformatorisch Dagblad. De volledige bronvermelding luidt: Brink, G. van den, 2009, Christus verlost ons van de evolutie. Niet natuurwetten creëren een hogere vorm van bestaan, maar kruis en opstanding, Reformatorisch Dagblad 38 (266): 13.
