Ik mag het discutabele voorrecht hebben een klassiek huis te bewonen van zo’n 100 jaren oud met een een-steens muur. Het woont mooi, maar met zo’n huis ben je nooit klaar met klussen en verbeteren. Dat brengt het nu eenmaal met zich mee. Je moet de moed hebben het een en ander in de loop van de tijd te verbeteren of je moet geregeld je beurs trekken. Nu wil het geval dat het plafond in de kamer oorspronkelijk voorzien was van schilderingen, ornamenten en sierlijsten. De vorige bewoners echter, waarschijnlijk onderhevig aan de doorzonmanie van de jaren zeventig, hadden de al te sterk uitstekende ornamenten weggeslagen en er een stak plafond in gehangen van brandgevaarlijk zachtboard. Het is er dit jaar van gekomen dit uitzakkende zachtboard plafond te verwijderen en weer een gipsen plafond met sierlijsten en ornamenten aan te brengen. Een beetje doe-het-zelver kan dat, werd me verzekerd. Welnu, na veel gezweet en gezwoeg zijn we nu in het bezit van een gipsen plafond met ornamenten. Af en toe leek het of er meer gips in mijn kraag verdween dan aan het plafond bleef plakken. Maar gelukkig was mijn nek te reinigen en bleek de gips op het plafond te drogen. En als ik nu af en toe naar boven kijk, dan past het wel: een klassiek plafond in de kamer van een klassiek huis.
Met mijn werk is er geregeld sprake van vergaderingen via Teams. Een van de kleine voordelen daarvan is, dat je soms bij je collega’s in de keuken of woonkamer kijkt. Als ik dan in de woonkamer aan het Teamsen ben, gebeurt het meermaals dat een collega zegt: “Mooi huis, en wat een mooi klassiek plafond zit er nog in.” Ik moet dan natuurlijk opbiechten dat het plafond, hoewel van gips, toch pas uit het jaar 2020 stamt en werk van eigen handen was. Het is me nog nooit overkomen dat mijn collega me daarna beschuldigde van misleiding. Er is nog nooit iemand boos geworden die zei: “Dat kun je niet maken! Een nieuw plafond maken alsof het oud is!” Nu heb ik fijne collega’s, maar toch overviel me de gedachte dat mijn collega’s mij positiever behandelen dan dat theïstisch evolutionisten omgaan met onze Schepper.
Het lijkt er soms op dat de aarde erg oud is. Als we rotsmassieven zien, vol met fossielen, die erop duiden dat deze rotsen eens deel uitmaakten van een ecosysteem, dan doet ons dat duizelen. Theïstisch evolutionisten denken dat de aarde werkelijk oud is. We kunnen echter de historie van de aarde slechts gebrekkig reconstrueren. Niemand van ons is erbij geweest. Het kan zo zijn dat God de aarde relatief recent (duizenden jaren geleden) heeft gemaakt maar dat deze er toch oud uitziet. Deze optie is niet door waarneming of logica te ontkrachten. Theïsten gaan met deze optie om, door te stellen dat God in zo’n geval een misleider zou zijn, zelfs al zegt Hij Zelf in Zijn Woord dat het leven op aarde jong is. Theïstisch evolutionisten zijn hiermee strenger voor God, dan wij voor onze medemens zijn.
