Controle mechanismen in de cel zorgen ervoor, dat defecte proteïnen weer afgebroken en de bouwstenen ergens anders gebruikt worden. Deze mechanismen zouden elke macro-evolutionaire ontwikkeling tegenwerken, omdat zij proteïnen, die het organisme een voordeel zouden kunnen geven, elimineren, indien zij niet in het bestaande ontwerp passen. Ook de DNA-keten wordt gedurende het kopieerproces bij de celdeling voortdurend gecontroleerd en gecorrigeerd. Het leven lijkt fundamenteel op het behoud van de bestaande proteïnen (stasis) te zijn ingericht.
Omdat defecte proteïnen schadelijk voor de levende cel kunnen zijn en bovendien onnodig bouwstenen verbruiken, worden fout gevormde proteïnen direct weer afgebroken. Dit systeem elimineert veel, zo niet de meeste van de toevallig gemuteerde proteïnen.12
Consequenties voor de evolutietheorie
Volgens de tegenwoordig verbreide leer van de evolutietheorie geldt, dat mutatie het enige mechanisme is, dat nieuwe genetische informatie kan voortbrengen. Daarom vormen de bekende controlemechanismen binnen de cel (vanuit evolutionair oogpunt) een grote hindernis voor de veronderstelde ontwikkeling van het leven.
Indien men daarentegen ervan uitgaat, dat de verschillende levende wezens van onze aarde “elk naar zijn eigen soort (basissoorten)” geschapen werden3, dan zijn deze controlemechanismen tot behoud van de individueel afgestemde basisstructuren juist logisch.
Voetnoten
- C. Lee und M.H. Yu, Protein folding and diseases, Journal of Biochemistry and Molecular Biology 38, 2005, p. 275-280.
- Walid A. Houry, Dmitrij Frishman, Christoph Eckerskorn, Friedrich Lottspeich und F. Ulrich Hartl, Identification of in vivo substrates of the chaperonin GroEL, Nature 402, 11 november 1999, p. 147-148.
- Moses, de Bijbel, Genesis 1:11-14 & 20-25.
