Inhoudsopgave
Psalm 19 vertelt ons dat de hemelen Gods eer verkondigen. Maar wat vertellen de hemelen over de leeftijd van het heelal? Recente waarnemingen bevestigen dat het heelal maar een paar duizend jaar oud is, zoals ook in de Bijbel staat.
Het bestaan van kometen
Een komeet is een bal van ijs en rotsachtige stofdeeltjes (zoals te zien in deze afbeelding van Hale-Bopp). De ionenstaart (blauw) wijst weg van de zon en wordt van de komeet weggeblazen door zijn interactie met zonnewind. De stofstaart (geel-wit) ontstaat door stralingsdruk. Hij zwaait achter de komeet aan door zijn draaiende beweging rond de zon.Dood van een komeet
Kometen, evenals hun banen, worden sterk beïnvloed door de planeten. Jupiter bijvoorbeeld heeft ongeveer 45 kometen bijeengedreven binnen haar baan, en kan klaarblijkelijk kometen vernietigen; Jupiter’s zwaartekrachtveld kan ervoor zorgen dat kometen opsplitsen en zelfs in botsing komen met de planeet. Daarnaast heeft het SOHO ruimtevaartuig meermaals geregistreerd hoe kometen compleet vernietigd werden als ze de zon naderden.
Deze na elkaar genomen foto’s laten het uiteenvallen zien van de Schwassmann-Wachmann 3 (S-W 3) komeet. Deze komeet viel uiteen in de afgelopen decennia. De Hubble telescoop legde met gedetailleerde foto’s vast hoe die in stukken brak.Van veel kometen is waargenomen dat ze uiteenvallen of in ieder geval deels ontbinden. In 1852 werd waargenomen dat komeet Biela in tweeën brak, en in 1872 verscheen niet de komeet maar een meteorenregen in zijn plaats. Trouwens, bijna alle meteorenregens worden gekoppeld aan het uiteenvallen van bekende kometen. Het is duidelijk dat kometen tijdelijk zijn. En uit hun banen leiden we af dat kometen niet zomaar binnen komen vallen vanuit de interplanetaire ruimte. Ze schijnen echte onderdelen te zijn van het zonnestelsel, en zijn dus beperkt in aantal. Als het zonnestelsel 4,6 miljard jaar oud zou zijn, zou onze complete toevoer van kometen lang geleden uitgeput zijn. In plaats daarvan is er een overvloed aan kometen.
Om deze uitdaging op te lossen, geloven uniformitarische astronomen dat lange-termijn kometen ontstaan vanuit de Oortwolk, een hypothetische wolk van komeetkernen met een straal van ongeveer 50.000 AE (Een Astronomische Eenheid is de gemiddelde afstand tussen de aarde en de zon). Evolutionisten Carl Sagan en Ann Druvan geven dat toe in hun boek getiteld Komeet: “Veel wetenschappelijke artikelen worden elk jaar geschreven over de Oortwolk, haar eigenschappen, haar oorsprong, haar evolutie. Er is echter zelfs nog geen klein stukje direct waargenomen bewijs voor haar bestaan.” Op overeenkomstige wijze wordt van de korte-termijn kometen geloofd dat ze van de Kuipergordel afkomen, een schijf van ijsachtige asteroïden beginnend bij de baan van Pluto (40 AE) en zich uitstrekkend tot ongeveer 55 AE. Maar zulke objecten hebben verschillende karakteristieken vergeleken met de kometen, dus zij kunnen de rijkdom aan kometen die we vandaag de dag zien niet verklaren.
De maan leeft nog…
De maan is in hoge mate levend, geologisch gesproken. Sinds de dag dat er telescopen beschikbaar zijn, hebben waarnemers over veel kleurwijzigingen, lichte en donkere plekken en strepen, wolken, nevels, sluiers en andere fenomenen op de maan gerapporteerd. Omdat deze fenomenen van korte duur zijn, worden ze Transient Lunar Phenomena (TLP, kortstondige maanverschijnselen) genoemd. Ze spreken van geologische activiteit.
Meer dan 300 kortstondige maanverschijnselen hebben plaatsgevonden in de Aristarchus regio van de maan, wat erop wijst dat de maan jong is, precies zoals de Bijbel zegt.Van 1900 tot 1960 werden veel van deze waarnemingen afgewezen en genegeerd omdat het heersende geloof was dat de maan 4,5 miljard jaar oud was, en dat hij al 3 miljard jaar dood was. (Zoals het argument ging: omdat de maan ongeveer een kwart van de afmetingen van de aarde heeft en zware massa’s naar het centrum vallen, zou de maan veel sneller afkoelen dan de aarde, en er zou geen magma overblijven.) Maar het aantal kortstondige maanverschijnselen werd zo overweldigend groot dat ook reguliere tijdschriften ze begonnen te bespreken. In 1968 publiceerde de NASA de Chronological Catalog of Reported Lunar Events (Chronologische Catalogus van Gerapporteerde Maangebeurtenissen).
Al in maart 1787 berichtte William Herschel, de ontdekker van Uranus en een fanatiek maanwaarnemer, “Ik bespeur drie vulkanen op verschillende plaatsen van de donkere zijde van de maan. Twee ervan zijn ofwel uitgedoofd, dan wel in een staat van uitbreken. (…) De derde laat een werkelijke uitbarsting van vuur zien, of ander lichtgevende materie.” De volgende nacht ging hij verder, “De vulkaan brand met groter geweld dan afgelopen nacht. Ik geloof dat de doorsnee (…) ongeveer 3 mijl (4.8 km) is.” Alleen al in de Aristarchus regio zijn meer dan 300 voorbijgaande maanverschijnselen gezien. Deze en honderden soortgelijke waarnemingen wijzen naar de jeugdigheid van de maan, zoals de Bijbel ons verteld.
Jupiter en Neptunus zijn nog steeds zo heet
Ons is geleerd dat lichamen uit zonnestelsels alleen schijnen door het reflecteren van licht. Is dit waar? Nee, niet voor de Joviaanse gasreuzen, Jupiter en Neptunus. In werkelijkheid is het energieoverschot van Jupiter 3 x 10^17 watt.1 Jupiter straalt in werkelijkheid bijna twee keer zoveel energie uit dan hij ontvangt van de zon, maar meestal in het infrarood. Dat is genoeg energie om onafgebroken drie miljoen-miljard 100-watt gloeilampen te laten branden. Saturnus zendt de helft van de energie uit maar heeft slechts een kwart van de massa, dus hij produceert twee keer zoveel energie per eenheid massa dan Jupiter. Neptunus geeft ruim twee keer zoveel energie af als hij ontvangt. De energieproductie van Uranus is enigszins twijfelachtig, maar hij schijnt iets meer af te geven dan hij ontvangt. Dit betekent dat elk van deze drie planeten een alternatieve energiebron heeft. Hoe kan dat?
De gebruikelijke verklaring voor Jupiters extra energie is dat hij aan het krimpen is. Dit zet zwaartekracht-energie om in interne hitte en straling. Kan dit de extra energie verklaren? Nee. Krimping alleen produceert niet genoeg energie. Anderen hebben gezegd dat helium op de kern regent, aanvullende zwaartekracht-energie vrijgevend. Terwijl dat de uitleg kan zijn voor Saturnus en Uranus, waarvan de oppervlaktes uitgeput zijn van helium, hebben waarnemingen van de trillingen van het oppervlak (asteroseismologie) aangetoond dat dit niet klopt voor Jupiter.2
Onderzoekers3 hebben verondersteld dat er kernreacties plaatsvinden in de kern van Jupiter as gevolg van opbrandend deuterium (zware waterstof). Dit vereist een temperatuur in de kern van 160.000 °K, ongeveer 8 keer heter dan de huidige modellen van Jupiter. Zal dit extra energie produceren? Om dit te laten werken zou het meeste van het deuterium beschikbaar in Jupiter gelijktijdig neergedaald moeten zijn naar haar kern toen Jupiter gevormd werd zodat het deuterium heet genoeg zou zijn om te ontbranden. Eenmaal ontbrand zou het zeker 10 miljard jaar of meer blijven branden en Jupiter heet houden. Dit zou ons een hete Jupiter geven zoals we die vandaag zien. Op het eerste gezicht lijkt dit een mooie oplossing te zijn. De moeilijkheid is dat de deuteriumlaag zich moet samenvoegen op precies de goede tijd en op de juiste plaats om Jupiters kerntemperatuur vast te houden. Dezelfde onwaarschijnlijke gebeurtenis zou ook moeten herhaald zijn op Neptunus.
De definitie van een ster is een grote, gasachtige bol met eigen zwaartekracht en met aanhoudende kernreacties in haar kern. Onze zon is een ster die waterstof verbrandt in de kern. Maar als Jupiter en Neptunus ook kernreacties binnenin hebben, dan zijn ze eigenlijk dwergzonnen. Er zouden dan drie zonnen in ons zonnestelsel zijn.
Er is een veel eenvoudiger verklaring. God Schiep de Joviaanse planeten. De warmte-energie komt van het scheppingswerk van God en ook alle zwaartekrachtenergie die sinds dan moment is geproduceerd. Omdat ze jong zijn en nogal massief, hebben de Joviaanse planeten geen tijd gehad om af te koelen. Zijn hete Joviaanse planeten een probleem voor creationisten? Absoluut niet! Ze zijn alleen een probleem voor evolutionisten.
Enkele andere feiten
– spiraalstelsels draaien veel te snel voor een oud heelal. Ze zouden onherkenbaar gedraaid zijn als ze echt zo oud waren als seculiere astronomen claimen.
– De magnetische velden van planeten en manen in ons zonnestelsel zijn consistent met een leeftijd van een paar duizend jaren, maar zijn veel te sterk voor een ouderdom van miljarden jaren.
– Het puin verspreid door uiteenvallende kometen is wat meteorenregens veroorzaakt. Omdat de aarde elk jaar zo’n puinregen doorkruist, zijn de meeste meteorenregens jaarlijks.
Een laatste woord
De Bijbel is in alle aspecten betrouwbaar ook voor wat betreft de wetenschappelijke en historische waarheid. Het is Gods Boek, dat meent wat het zegt op een eenvoudige en oprechte wijze. Terwijl de geopenbaarde inzichten over wetenschap en historie uit de Bijbel de Schepper verheerlijken en ons helpen Hem beter te kennen, is haar hoofddoel om mensen zoals u en ik te overtuigen dat Jezus Christus onze Redder is, en dat het Gods verlangen is dat we een vreugdevol leven met Hem zouden hebben, beantwoordend aan het doel waartoe we geschapen zijn.
Dit artikel is met toestemming vertaald en overgenomen uit Answers Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Samec, R.G., 2008, The Heavens Declare… A Young Solar System, Answers 3 (1): 30-35 (Artikel).
