Gezien de brede populariteit en acceptatie, heb je je misschien niet gerealiseerd dat de zogenaamde RNA-wereld-hypothese een aantal gigantische problemen heeft. Bovenaan de lijst staat het nogal ongemakkelijke feit dat er gewoon geen enkel bewijs voor is. Hoewel sceptici hier al jaren op wijzen, zien we nu ook evolutionisten die deze ongemakkelijke waarheid onderkennen.
Zie hoe Peter Wills en Charles Carter hun recente publicatie in BioSystems1 beginnen:
“De RNA-wereld is een alom omarmde hypothetische fase van de moleculaire evolutie, zonder proteïne-enzymen en waarin alle functionele katalysatoren ribozymen waren. Slechts één feit met betrekking tot de RNA-wereld kan worden vastgesteld door directe observatie: als het ooit bestond, dan eindigde het zonder één enkel ondubbelzinnig spoor van zich achter te laten.”
Zelfs dit is een sterk afgezwakte stelling. Omdat zonder de voorafgaande veronderstelling van evolutie, die een breed scala van speculatie heeft onderschreven, er helemaal geen reden is om deze wilde hypothese te geloven. Er zijn nooit organismen ontdekt die de hypothese van de RNA-wereld in actie laten zien. Noch hebben wetenschappers dergelijke organismen in hun laboratoria samengesteld. Dit is niet zo verwonderlijk omdat niemand zelfs maar iets heeft gemaakt dat in de buurt komt van een gedetailleerd ontwerp waarmee dergelijke organismen zouden kunnen functioneren.
Wills en Carter wijzen ook op negatieve bewijzen2, zoals katalyse (RNA-enzymen missen het vermogen om over een breed temperatuurbereik te functioneren) en de “onoverkomenlijke obstakels” voor de hypothetische maar noodzakelijke overgang van de RNA-wereld naar iets dat lijkt op de bestaande cellen van vandaag. Zoals Carter uitlegt:
“Een dergelijke overgang van RNA naar leven op basis van cellen zou een uit-het-niets-verschijnend uiterlijk van een aaRS [aminoacyl-tRNA-synthetase]-achtig eiwit vereisen dat zelfs beter zou moeten werken dan de aangepaste RNA-tegenhanger ervan. Die uiterst onwaarschijnlijke gebeurtenis zou niet slechts één keer, maar meerdere keren moeten zijn opgetreden – één keer voor elk aminozuur in de bestaande gen-eiwitcode. Het klopt gewoon niet.”
Inderdaad, het klopt gewoon niet. En toch, ondanks deze overduidelijke problemen, is de RNA-wereld een voorbeeld in studieboeken geweest, gepresenteerd als een plausibel en waarschijnlijk voorbeeld van hoe het vroege leven is geëvolueerd. Geloof stuurt de wetenschap, en daar draait het om.
Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website Darwin’s God. Het originele artikel is hier te vinden.
Voetnoten
