De pauwenstaart is spectaculair mooi vanwege de grote veren, heldere, iriserende kleuren en ingewikkelde patronen. De kleuren in de staartveren ontstaan door een optisch effect dat dunne-film interferentie wordt genoemd. Het oogpatroon heeft een hoge mate van helderheid en precisie omdat de kleurproducerende mechanismen een extreem hoog niveau van optimaal ontwerp heeft. Volgens de theorie van seksuele selectie is de pauwenstaart geleidelijk geëvolueerd, omdat de vrouwtjespauwen mooie mannetjes selecteren om mee te paren. Er is echter geen bevredigende verklaring voor hoe die seksuele selectiecyclus kan beginnen of waarom de vrouwtjespauw een voorkeur heeft voor mooie kenmerken. Bovendien is er een onherleidbare complexiteit in zowel de fysieke structuur van de veer als in de mooie patronen.

Als een pauw zijn staartveren laat zien tijdens de balts, vormt het een prachtige waaier van veren als achtergrond voor het lichaam van de pauw, zoals te zien is in figuur 1. Een volwassen pauw heeft gemiddeld 200 staartveren en deze worden jaarlijks vernieuwd. Van de ongeveer 200 veren zijn ongeveer 170 ‘oog’-veren en 30 ‘T’-veren. De ‘ogen’ worden ook wel oculaties genoemd.

Dit artikel beschrijft enkele van de complexe structuren die verantwoordelijk zijn voor het produceren van de prachtige kenmerken en waarom de schoonheid van de pauw een bewijs is voor intelligent ontwerp. Het artikel beschrijft ook de theorie van seksuele selectie en laat zien dat er serieuze problemen zijn met die theorie.