Het parlement stemde in met het amendement van de Partij voor de Dieren in de nieuwe Dierenwet. Maar niemand weet wat het betekent voor de toepassing. Het knelpunt is de wetstekst dat dieren zoveel mogelijk hun natuurlijk gedrag moeten kunnen vertonen. Dat roept vragen op als: mag je koeien nog melken en mag je hond zich uitleven op je leren bankstel?
Natuurlijk gedrag
We zijn bij natuurlijk gedrag van dieren vergeten wat er helemaal aan het begin van de Bijbel staat. In Genesis 2:25 lezen we: “God maakte de wilde dieren van de aarde naar hun soort, het vee naar hun soort, en alle kruipende dieren van de aardbodem naar hun soort. En God zag dat het goed was.” Wellicht is het u nog nooit opgevallen maar er was vanaf het begin een verschil in de natuur van het vee en de wilde dieren. De Bijbel werkt niet volgens onze biologieboeken maar vanuit het gezichtspunt van de Schepper. Het vee hoort bij de mens thuis terwijl de wilde en kruipende dieren de velden als woonplaats hebben. Het verzorgen van vee is een heel oud beroep. Al in Genesis 4 lezen we dat Abel, de tweede zoon van Adam, een herder was.
Hulp voor de mensen
Bij de schepping heeft God het vee als hulp aan de mens gegeven. Dat zorgt voor grote verschillen. Vrouwelijk vee kun je melken, scheren en in stallen onderbrengen maar met wilde dieren was dat niet de bedoeling. De Bijbel staat vol met voorbeelden van het gebruik van het vee zonder de beperking van natuurlijk gedrag. De Bijbel spreekt van ossen en koeien die ploegen en wagens trekken en ezels als lastdier en rijdier. Je kunt dat moeilijk natuurlijk gedrag noemen maar het wordt door de Bijbel geautoriseerd. Zelfs onze Heer Jezus bereed bij Zijn opgang naar Jeruzalem een ezel.
De definitie natuurlijk gedrag is bij vee dan ook niet echt mogelijk. Wat de Bijbel wel zegt is: “De rechtvaardige kent het leven van zijn vee, maar barmhartigheid van goddelozen is meedogenloos” (Spr. 12:10). Goede zorg voor je vee is uiterst Bijbels. Pas als je het leven van je vee kent en begrijpt kun je er goed voor zorgen. Je kunt de omgang met het vee niet afmeten aan menselijke gevoelens zonder kennis van de aard van het dier.
De Bijbel geeft wonderlijk genoeg ook voorschriften voor onze behandeling van het vee. Je mag bijvoorbeeld een os en een ezel niet als een span gebruiken vanwege hun verschil in kracht en bouw. In Israël kreeg het vee zelfs dezelfde sabbatsrust als de mens! Als we de lessen van de Bijbel bestuderen en het leven van ons vee leren kennen, zullen er in de veehouderij zaken moeten veranderen. Maar we moeten ons niet in de war laten brengen. De mens geeft zijn vee bescherming maar het vee heeft geen mensenrechten.
Over de auteur
Klaas de Jong is auteur van Schatgraven in Genesis 1-3.
