“De vruchtbaarste tijd voor een creationist is deze tijd”

Het jaar 2009 was een belangrijke mijlpaal. Het markeerde de 200e gedenkdag van de geboorte van Charles Darwin en de 150e gedenkdag van de publicatie van Darwins evolutietheorie door natuurlijke selectie. Het evolutionaire etablissement vierde dit het hele naar Darwin genoemde jaar met evenementen en ook de media promootte de jubilea actief.

Een positieve visie

Het lijkt misschien een vreemd moment om het te beweren, maar er is nog nooit eerder een betere tijd dan deze geweest om creationist te zijn! Dit zeg ik, omdat een nieuwe stijl van het creationisme tegenwoordig aan het opkomen is, die een frisse en interessante uitdaging is voor het conventioneel denken over oorsprongskwesties. Creationisme is te lange tijd synoniem geweest voor anti-evolutionisme. Maar het creationisme wordt volwassener, en daarom is het afstand aan het nemen van het enkel negatieve om een eigen positieve visie te ontwikkelen. In feite heb ik dit tot het centrale thema van mijn nieuwe boek gemaakt: The New Creationism: Building Scientific Theories on a Biblical Foundation (Garner 2009).

Betere verklaringen

Eén van de duidelijkste tekenen van deze groeiende volwassenheid is dat creationisten niet langer slechts evolutie bekritiseren, maar nu proberen de data beter te verklaren door hun eigen theorieën te ontwikkelen. Eén terrein waarop creationisten goede progressie hebben gemaakt is biologie. Een compleet nieuwe subdiscipline genaamd baraminologie is de laatste 20 jaar opgekomen (Wood 2006). Baraminologie –een woord dat ‘de studie naar geschapen soorten’ betekent- probeert te ontdekken wat de grenzen zijn van de soorten die God in het begin gemaakt heeft; welke veranderingen binnen deze soorten hebben plaatsgevonden sinds hun schepping; hoe roofdieren en parasieten ontstonden als een gevolgd van de vloek op de zonde, etc. Er is nu een bloeiende gemeenschap van creationistische biologen, met een eigen professioneel genootschap, technische publicaties en wetenschappelijke conferenties.¹ Er is een populair beeld van creationisme als een geloof in vaststaande en onveranderlijke soorten. Deze onnauwkeurige karikatuur is alleen voor te stellen als men niets weet over de moderne scheppingsbiologie!

Geologie

Of neem nu het terrein van de geologie. In 1994 brachten een creationistisch team van drie geologen en drie geofysici een nieuwe wetenschappelijke theorie naar voren om uit te leggen wat er plaatsvond tijdens de wereldwijde zondvloed zoals die beschreven staat in Genesis 6-9 (Austin et al 1994). Het is in wezen een aanpassing van de moderne theorie van platentektoniek, die probeert de beweging van de platen, die deel uitmaken van de aardkost, te beschrijven en uit te leggen. Volgens deze nieuwe theorie hield de zondvloed ook de catastrofale herindeling van de oppervlakte van onze planeet in een paar maanden tijd in. Catastrofale platentektoniek, zoals de theorie genoemd wordt, kan alles uitleggen wat de conventionele platentektoniek uitlegt en daarnaast nog meer, evenals kan het als een middel voorzien waardoor het oceaanniveau kon stijgen om de continenten te overspoelen. Een andere uitwerking van deze theorie is dat de oceanen verhit zouden zijn geweest door de vulkanische activiteit, die geassocieerd wordt met beroering van de zeebodem. Creationistische meteorologen hebben aangetoond hoe deze activiteit zware sneeuwval zou hebben teweeggebracht na de zondvloed, die heeft geleid tot het snelle begin van een ijstijd (Oard 1990).

Radiometrische datering

Maar hoe zit het met radiometrische dateringsmethoden, die gebruikt worden door geologen om de leeftijd van de aarde te schatten op basis van het verval van radioactieve isotopen? Suggereren deze methoden niet dat het gesteente en de mineralen van de aarde miljoenen of miljarden jaren oud zijn? Terwijl dit misschien wel de grootste wetenschappelijke uitdaging is voor het creationistisch referentiekader van een jonge aarde, doen creationisten tegenwoordig ook origineel onderzoek op dit gebied. Voorheen waren creationisten geneigd zich te focussen op abnormale en afwijkende data om zo de radiometrische methoden in diskrediet te brengen. Daarentegen waren evolutionisten geneigd de algemene overeenkomst en consistentie van de data te benadrukken om zo de abnormaliteit en afwijkingen weg te redeneren. Hoe dan ook, recentelijk gepubliceerd werk van een creationistisch onderzoeksteam suggereert een compleet nieuwe aanpak die in staat is zowel de consistenties als de afwijkingen uit te leggen. Dit team heeft meerdere, onafhankelijke bewijsvoeringen ontdekt, die suggereren dat cijfers van radioactief verval versneld werden op één of meerdere momenten in het verleden van de aarde (Vardiman et al 2005). Dit opende de weg om alle data uit te leggen op een manier die hiervoor nog niet mogelijk was en het een echte vooruitgang boekte op het gebied van het begrijpen van geologische geschiedenis. Net zoals in de biologie is er nu een ook opkomende gemeenschap voor creationisten in de aardwetenschappen te bespeuren, geleid door zeven PhD-geologen. De vooruitgangen van hun conferenties kan men online vinden.²

Kosmologie

Zelfs in de kosmologie, misschien wel het minst ontwikkelde terrein van het creationisme, wordt er over opwindende nieuwe ideeën gediscussieerd en gedebatteerd. De netelige vraag van hoe licht de aarde bereikt vanuit verre sterrenstelsels in een kort tijdsbestek wordt aan de orde gesteld met de vergelijkingen van de algemene relativiteitstheorie van Einstein. Het intrigerende hiervan is, is dat deze oplossingen ook nieuwe inzichten bieden in lang bestaande puzzels voor conventionele kosmologische theorieën, zoals het bestaan van donkere materie en donkere energie (Hartnett 2007). Het is inderdaad een geweldige tijd om een creationist te zijn! Hoewel deze theorieën relatief nieuw zijn, zijn ze succesvol geweest in het uitleggen van onze wetenschappelijke observaties; hebben ze geleid tot toetsbare voorspellingen die toekomstige ontdekkingen voorzien; en ze hebben onze kennis en begrip van de natuurlijke wereld uitgebreid. Er ligt nog veel werk om deze theorieën te testen, te verfijnen en toe te passen. Desalniettemin, als we in aanmerking nemen dat creationisten over het algemeen tekort hebben aan bronnen en mankracht, die evolutionaire wetenschappers wel beschikbaar hebben als ze hun theorieën ontwikkelen, dan is de wetenschappelijke vruchtbaarheid van deze ideeën niet anders dan opmerkenswaardig.

Nieuw tijdperk

Dus in een jaar van Darwin festiviteiten, hebben creationisten ook veel om te vieren. Creationisme is klaar om volwassen de uitdagingen van de 21e eeuw aan te gaan. Een stijgend aantal getalenteerde, jonge wetenschappers worden erbij betrokken; multidisciplinair onderzoekssamenwerkingen worden gesmeed; een nieuw tijdperk van professionalisme, zelfkritiek en peer review is aangebroken; en er worden opwindende ontdekkingen gedaan. Deze tekenen van gezondheid en vitaliteit moeten gevoed en aangemoedigd worden, omdat het er zeker op lijkt dat het nieuwe creationisme een blijvertje is.

Referenties

Austin, S. A., Baumgardner, J. R., Humphreys, D. R., Snelling, A. A., Verdiman, L. en Wise, K. P. (1994). Catastrophic plate tectonics: a global Flood model of earth history, pp. 609-621 in: Walsh, R. E. (editor), Proceedings of the Third International Conference on Creationism. Creation Science Fellowship, Pittsburgh, Pennsylvania.

Garner, P. (2009). The New Creationism: Building Scientific Theories on a Biblical Foundation. Evangelical Press, Darlington.

Hartnett, J. (2007). Starlight, Time and the New Physics. Creation Book Publishers, Powder Springs, Georgia.

Oard, M. J. (1990). An Ice Age Caused by the Genesis Flood, Institute for Creation Research, El Cajon, California.

Vardiman, L., Snelling, A. A. en Chaffin, E. F. (editors). (2005). Radioisotopes and the Age of the Earth: Results of a Young-Earth Creationist Research Initiative. Institute for Creation Research, El Cajon, California and Creation Research Society, Chino Valley, Arizona.

Wood, T.C. (2006). The current status of baraminology. Creation Research Society Quarterly, 43:149-158.

Dit artikel is met toestemming van de auteur vertaald en overgenomen uit Origins. De bronvermelding luidt: Garner, P., 2010, The New Creationism, Origins 52: 8-9.

1. Zie de website van Creation Biology Study Group: http://www.creationbiology.org.
2. Zie de Proceedings on the First and Second Conferences on Creation Geology: http://www.cedarville.edu/event/geology/