In blinde paniek vlucht een net uit het ei gekropen dinojong uit zijn nest. Een harig beest met scherpe tanden komt uit de struiken tevoorschijn, op zoek naar een lekker maaltje. Bij het nest snuffelt hij wat rond. Dan ziet hij de dino-eieren. Met zijn krachtige kaken bijt hij de schalen kapot…
Wie meent dat dino’s in vroeger tijden geen gevaar te duchten hadden en het recht van alleenheersers konden opeisen, die heeft het mis. In 2016 werd een vondst gepresenteerd in Nature Communications van een kaakfragment en resten van een zoogdierschedel. De kaak is afkomstig uit het zogenoemde laat-Krijt, wat sommige creationisten interpreteren als een dino-leefomgeving. Het beestje kreeg de naam Didelphodon vorax. Dit zoogdier was zo groot als een das en leefde op de vlaktes van Noord-Amerika. Didelphodon is gevonden in de zogenaamde Hell Creek Formation, een bekende vindplaats van fossielen. De tanden wijzen erop dat Didelphodon vlees at en waarschijnlijk een krachtige beet had, krachtiger dan die van een hyena. Volgens de onderzoekers wijst dat erop dat Didelphodon zich te goed deed aan schaaldieren, weekdieren, zoogdieren en zelfs kleinere dino’s.
Overigens hadden dino’s vroeger niet alleen iets te duchten van landdieren. Ook uit de lucht dreigde er gevaar. Begin 2017 werd in het laat-Krijt van Transsylvanië (Roemenië) een pterosaurus (vliegend reptiel) gevonden die de naam Hatzegopteryx kreeg. Dit vliegende monster was zo groot als een giraffe en had waarschijnlijk dino’s ter grootte van een klein paard op het menu staan.
Bron 1: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5155139/
Bron 2: https://peerj.com/articles/2908/
Dit artikel is met toestemming overgenomen van Weet Magazine. Het originele artikel is hier te vinden.
