Dino’s nog niet zo lang geleden uitgestorven

Wat nu als de Bijbel waar is? Dan hebben mensen en dino’s gelijktijdig geleefd. Zijn daar dan ook verslagen van? Jazeker! Maar waarom wordt er dan nooit in die oude verslagen gesproken over dinosauriërs? Dat woord bestaat nog niet zo heel lang. Maar er wordt veelvuldig over Draken gesproken…

In de vorige delen van deze serie zijn wetenschappelijke¹ en de archeologische² argumenten voorbij gekomen waaruit blijkt dat dino’s nog helemaal niet zo lang geleden zijn uitgestorven, en dat mensen afbeeldingen van dinosaurus-achtige wezens hebben gemaakt. In dit deel komen een aantal beschrijvingen van dino’s aan bod, rechtstreeks uit geschiedkundige geschriften.

Waarom er geen dino’s in de Bijbel staan

Het woord dinosaurus is een redelijk recente uitvinding. Het is bedacht door bioloog en paleontoloog Sir Richard Owen (1804-1892) en wordt voor het eerst gebruikt in 1841 (1842 volgens sommige bronnen). Dinosaurus is een samenstelling van twee Griekse woorden en betekent verschrikkelijke hagedis. Dat dit begrip pas in 1841 is bedacht beantwoordt meteen een vraag die vaak gesteld wordt: “Als mensen en dinosauriërs gelijktijdig hebben geleefd, waarom lees je daar dan nooit over in oude geschriften?” De oudste ‘moderne’ Bijbelvertalingen zijn uit de 16e en 17e eeuw, ruim 200 jaar ouder dan het woord dinosaurus. Logisch dat je nooit iets over dinosauriërs leest in de Bijbel, of in andere geschriften.

Draak = dinosaurus

Hoewel je dus het woord dinosaurus niet in de historische geschriften tegenkomt lees je wel regelmatig over andere wezens die wel heel erg op dino’s lijken: draken. De moderne representatie van een draak is een vuurspuwend, vliegend reptiel dat verzot is op goud (en de onfortuinlijke avonturier die denkt dat goud te kunnen stelen). Ze hebben een dikke huid, scherpe stekels en zijn nagenoeg onverslaanbaar.
Maar de beschrijving van de moderne draak komt vaak maar deels overeen met de draken uit de historische geschriften. Niet alle historische draken konden vliegen of vuur spuwen. Sommige liepen op vier poten, andere op twee. Sommige leefden op het land, andere in het water. Wat je ziet is dat de moderne draak een samenstelling is van al die verschillende historische draken.

Historische drakenverhalen

Misschien wel het bekendste drakenverhaal is dat van Beowulf, een Oudengels heldendicht over een professioneel drakendoder die de Denen moet bevrijden van een monster genaamd grendel (en later zijn moeder). Men denkt dat het geschrift uit ongeveer 1000 na Christus stamt, maar dat het verhaal zelf nog veel ouder is: 450-600 n. Chr. Historicus Bill Cooper pleit ervoor in zijn boek Na de Vloed (H. 11) dat uit de omschrijving van deze grendels blijkt dat het dino’s zijn. Cooper denkt aan T. rex-achtigen.³ Nog niet overtuigd? De originele tekst van Beowulf kun je hier zelf bekijken.⁴

Ziet de ‘vader van de geschiedenis’ ze vliegen?

Beowulf kun je nog wegzetten als een epos, een fictief heldendicht (ook al komen er volgens Cooper historische personen in voor). Maar hoe zit het met geschiedkundigen? Niet de hedendaagse historici: vroeger waren ze er ook. Een van de bekendste klassieke geschiedkundigen is Herodotus (4e eeuw v. Chr.), die van Cicero de titel ‘vader van de geschiedenis’ kreeg. In zijn boek Historiën (boek II, paragraaf 75) omschrijft hij hoe ibissen in de woestijn van Arabië in gevecht gaan met vliegende serpenten.⁵ Daarom is de ibis een heilige vogel voor de Egyptenaren. Hij omschrijft heel precies hoe die streek eruit ziet, en dat je daar nog steeds de beenderen van die vliegende slangen kunt zien, grote, kleine en nog kleinere. Herodotus beschrijft ook hoe die vliegende slangen eruit zien:

De gedaante van de slang is als die van de waterslangen, maar zij hebben geen veren op hun vleugels, maar die vleugels zijn precies als die van de vleermuis.⁶

Welke dieren uit de geschiedenis voldoen aan deze beschrijving van Herodotus? Het lijkt nog wel het meest op pterosauriërs, vliegende reptielen die met dino’s geassocieerd worden. Een slangachtig lichaam en vleermuisachtige vleugels. En ze komen voor in verschillende soorten en maten. De enige reden waarom de beschrijving van Herodotus niet geïnterpreteerd mag worden als een pterosaurus is omdat deze schepsels zo’n 65 miljoen jaar eerder zouden zijn uitgestorven.

Net zoals de westerlingen hebben de Chinezen ook een dierenriem met twaalf tekens. Maar waar die van ons elke maand wisselen is dat bij de Chinezen elk jaar. Van deze twaalf dieren zijn er elf die echt bestaan (rat, os, tijger, konijn, slang, paard, geit, aap, haan, hond en varken). Alleen het dier dat tussen konijn en slang in zit zou mythisch zijn: draak. En de draak is nu juist een van de bekendste symbolen van China. Zouden deze gestileerde, slangachtige wezens zijn gebaseerd op dinosauriërs? Er zijn redenen voor om dat aan te nemen. Bijvoorbeeld op basis van het reisverslag van de Italiaanse ontdekkingsreiziger Marco Polo (1254-1324). Hij is in de middeleeuwen naar het gesloten China gegaan en heeft zijn bevindingen opgetekend, ook over het bestaan van draken (hier weer serpenten genoemd)⁷:

Hier [in de provincie Karazan] worden enorme serpenten gezien, tien passen lang en met een omtrek van tien span. Aan het voorste gedeelte [van hun lichaam], bij hun kop, zijn twee korte poten, met elk drie klauwen als van een tijger, met ogen groter dan een brood van vier denari en erg fel [mogelijk: oplichtend, als de ogen van een kat]. De kaken zijn wijd genoeg om een mens door te slikken, de tanden zijn groot en scherp, en hun hele voorkomen is zo angstaanjagend dat noch een mens, noch welk dier dan ook ze kan benaderen zonder doodsangst uit te staan.⁸

Hij vervolgt zijn hoofdstuk met hoe mensen deze wezens vingen, dat hun gal gebruikt werd als medicijn en hun vlees hoog aangeschreven stond als lekkernij.Als je de omschrijving van Marco Polo leest doet dit denken aan allosaurus-achtige beesten. Er zijn ook verslagen bekend dat de Chinese keizer in 1611 iemand aanstelde als ‘drakenfokker’, en dat drakeneieren voor een hoge prijs verhandeld werden.⁹

Een kleine selectie

Deze verhalen en verslagen zijn slechts een kleine greep uit de veelheid aan historische bronnen over draken. Je vindt verslagen van draken bij gerenommeerde historici als Josephus¹⁰, Plinius de Oudere, en vele anderen¹¹. Een mooi overzicht van deze (en andere) feiten is het boek Dragons or Dinosaurs?¹² van Darek Isaacs¹³.

Dino’s in de Bijbel

Ik begon dit artikel met het feit dat het woord dinosaurus niet in oude Bijbelvertalingen voor kan komen. Toch staan er wel draken in de Bijbel genoemd. Vooral in de oudere vertalingen zie je dat. In de Statenvertaling komt draak ruim 30 keer voor (Abraham Trommius, Concordantie, 6e en 20e druk). In de Herziene Statenvertaling ligt dat aantal op zo’n 20, en in de NBV kom je draak alleen nog maar tegen als symbool voor de satan in Openbaring (en een verwijzing naar de Drakenbron in Nehemia). Even een kritische noot: dat een woord in bepaalde passages symbolisch wordt gebruikt betekent niet dat het in de hele Bijbel symbolisch is. Dat moet je afleiden aan de hand van de context. De vertalers van deze Bijbels hebben er dus voor gekozen om draak te mijden in hun werk. Dat zie je overigens ook terug bij de Engelse Bijbelvertalingen. Logisch, want draken zijn mythische wezens, en je wilt toch wel dat mensen de Bijbel gaan geloven. Maar dan ga je eraan voorbij dat er ook beschrijvingen van draken (of beter: dino’s) in de Bijbel staan, zoals de behemoth¹⁴ en de leviathan¹⁵ in Job¹⁶. In hoofdstuk 3 van het deuterocanonieke (of apocriefe) boek Toevoegingen aan Daniël doodt Daniël een draak in de tempel van de afgod Bel.¹⁷

Conclusie

In dit artikel heb ik me beperkt tot verslagen van Europese en Aziatische oorsprong, maar net als met de afbeeldingen van dino’s vind je dit soort verhalen over de hele wereld. Isaacs concludeert dat er ook opmerkelijke overeenkomsten zijn tussen de verslagen die, net als de afbeeldingen, niet op elkaar gebaseerd kunnen zijn. Ook heb ik mij beperkt door niet te uitgebreid in te gaan op de behemoth en leviathan. Zowel op basis van de wetenschap¹⁸, de afbeeldingen¹⁹ en nu ook de historische verslagen kun je concluderen dat mensen en dino’s elkaar gezien hebben. Dit is geen probleem voor het Bijbelse scheppingsmodel, maar wel voor naturalisten. Ze hebben hier wel weerwoorden op, maar dat zijn vaak ad hoc verklaringen.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen. Het originele artikel is hier te vinden.

1. http://logos.nl/dinos-nog-niet-zo-lang-geleden-uitgestorven/
2. http://logos.nl/dinos-nog-niet-zo-lang-geleden-uitgestorven-2/
3. http://www.theologienet.nl/documenten/Cooper-vroegste%20historie%20Europa.pdf
4. http://ebeowulf.uky.edu/ebeo4.0/CD/main.html
5. http://www.koxkollum.nl/herodotus/frameset.htm
6. Uit: Herodotus, Historiën, boek 2, paragraaf 76 Vertaling O. Damsté, Fibula, 3e druk 1974, p. 109.
7. https://archive.org/stream/marcopolo00polouoft/marcopolo00polouoft_djvu.txt
8. Uit: Marco Polo, The Travels of Marco Polo, hoofstuk XL Woodsworth, 1997, p. 152, eigen vertaling vanuit het Engels
9. https://www.bol.com/nl/p/the-dragon-in-china-and-japan/1001004006901265/
10. http://www.biblestudytools.com/history/flavius-josephus/antiquities-jews/book-2/chapter-10.html
11. http://www.genesispark.com/exhibits/evidence/historical/dragons/
12. https://www.bol.com/nl/p/dragons-or-dinosaurs-creation-or-evolution/1001004009988767/
13. https://www.youtube.com/watch?v=IF7JUdWOwRw
14. https://waaromschepping.wordpress.com/2016/01/23/grootste-dino-ooit-gevonden/
15. http://creation.com/leviathan-real-or-symbolic
16. http://herzienestatenvertaling.nl/teksten/job/40/
17. http://www.bijbelencultuur.nl/bijbelboeken/toevoegingen-aan-daniel
18. http://logos.nl/dinos-nog-niet-zo-lang-geleden-uitgestorven/
19. http://logos.nl/dinos-nog-niet-zo-lang-geleden-uitgestorven-2/