Drie hardnekkige misvattingen in het abortusdebat

Vrijdag 1 april was er een debatavond de SGP jongeren in Nunspeet over het onderwerp abortus. Die avond debatteerden de heer C. van der Staaij, fractievoorzitter van de SGP in de Tweede Kamer, met de heer W. Beekhuizen, gepensioneerde abortusarts. Een boeiende avond waarbij ook mevrouw A. de Weerd (SIRIZ/VBOK) een en ander vertelde over de hulpverlening aan vrouwen in nood. Opmerkelijk is dat het abortusdebat het steeds op dezelfde punten uitkomt.

Beekhuizen, mede initiatiefnemer en oprichter van de website www.ngva.net, beet de spits af met zijn betoog waarin hij abortus wilde rechtvaardigen, waarvoor hij verschillende onjuiste argumenten aanvoerde.

Wanneer spreken we over leven?

Beekhuizen gaf aan dat het een grote misvatting is om te spreken over leven bij het begin van de zwangerschap. Na de bevruchting wordt van de eerste bevruchte eicel in eerste instantie een placenta gevormd en een vruchtzak waarin in een later stadium de vrucht kan groeien. Hij weigerde pertinent om het een kind te noemen. Een goede benaming voor deze situatie vond hij dat het gaat om een orgaan van de vrouw. Dat plaatst de discussie direct in een ander kader, volgens hem. Van der Staaij reageerde hier correct op dat vanaf de conceptie er een nieuw en uniek DNA is gevormd waarin alles voor de rest van het leven vast ligt. Het geslacht, de kleur ogen, haar etc. Wetenschappelijk is volgens Beekhuizen niet echt vast te stellen wanneer na de bevruchting het leven begint. Deze bewering is volkomen onjuist. Elke wetenschapper weet dat wanneer er in een cel processen plaatsvinden dat je dan spreekt over leven. En helemaal als er dan ook nog celdeling plaats vindt. Elke andere opvatting dat leven begint bij vier weken, twaalf weken of bij levensvatbaarheid bij tweeëntwintig of vierentwintig weken zijn persoonlijke meningen. Het leven begint wetenschappelijk gezien bij de bevruchting.

Neutraal beslissingsadvies

Als een vrouw ongewenst zwanger is dan is het van belang dat ze een zo neutraal mogelijk advies krijgt waardoor ze een wel overwogen keuze kan maken. Beekhuizen gaf aan dat mevrouw De Weerd van SIRIZ/VBOK geen neutraal advies geeft en de abortusklinieken FIOM wel zien als een echte neutrale organisatie. Ook de abortusklinieken moeten zich houden aan protocollen waarbij ze een neutraal advies kunnen garanderen aan de vrouwen. Maar hoe neutraal zijn deze adviezen? Terecht merkte dhr. van der Staaij op dat als iemand overweegt om òf met openbaar vervoer te gaan reizen òf met eigen auto en hij gaat advies inwinnen bij een autodealer, dat hij dan zeker geen advies krijgt om het openbaar vervoer te gebruiken. Een abortuskliniek is niet neutraal. Ook de FIOM is niet neutraal. Op de website www.mindyourownlife.nl is te lezen onder de rubriek abortus dat je voor een abortus onder de zestien jaar toestemming nodig hebt van een van de ouders of van de huisarts. Maar als een jongere niet wil dat die iets te weten komen, dan kan de FIOM helpen en een brief meegeven voor het abortuscentrum met de mededeling dat het om een weloverwogen keuze gaat. Op deze manier komen de ouders niets te weten over de abortus. Laat nu deze website een mede-initiatief zijn van de collega’s van dhr. Beekhuizen… de CASA klinieken! Bij de hulpverleningsafdeling van stichting Schreeuw om Leven, Er is Hulp, vertellen vrouwen regelmatig dat ze tijdens bezoek aan de kliniek geen echo te zien krijgen en zoals een voormalige verpleegkundige van de kliniek in Arnhem vertelde: “als een vrouw verder is dan acht weken zwangerschap dan draaide ik het scherm weg voor de vrouw omdat het kindje dan al armpjes en beentjes heeft. Als ze dat zien dan willen ze vaak de abortus niet meer”. Een abortuskliniek is dus niet neutraal.

Er zijn geen gevolgen na een abortus

Beekhuizen vertelde met klem dat er geen enkel wetenschappelijk onderzoek is dat aangeeft dat vrouwen schade ondervinden van een abortus. Hij legde uit dat vrouwen die na een abortus in psychische nood komen voor de zwangerschap altijd al problemen hadden. Ze zouden ook zonder een abortus in de hulpverlening terecht zijn gekomen. Dit is een ernstige onjuiste voorstelling van zaken, waaruit blijkt dat problemen na een abortus door de pro-abortus lobby niet serieus worden genomen. Laten we een aantal noemen: Het AMC publiceerde in de zomer van 2015 de resultaten van een grootschalig onderzoek waaruit bleek dat vrouwen die gecuretteerd zijn tot 70% meer kans hebben op een vroeggeboorte van voor 32 weken bij een eventuele volgende zwangerschap. En laat nu gemiddeld 75% van de abortussen te maken hebben met curettage. Uit een verslag van een onderzoek door de Universiteit van Twente (2013) uitgevoerd in opdracht van de FIOM(!) wordt al in de introductie gesteld dat vrouwen die een abortus hebben ondergaan een tot 81% verhoogd risico hebben op psychische gezondheidsproblemen. Binnenkort verschijnt bij stichting Schreeuw om Leven een brochure met een overzicht van de vele wetenschappelijke onderzoeken wereldwijd, waarin de gevolgen na een abortus worden besproken. De eerste exemplaren zullen worden toegestuurd aan dhr. Beekhuizen en zijn collega’s abortusartsen.

Het was een boeiende avond met een duidelijk verhaal van SIRIZ/VBOK, goede argumenten van Van der Staaij contra het pleidooi van Beekhuizen en een duidelijke mening van het overwegend jonge publiek dat het debat nog lang niet gesloten is en dat de al meer dan dertig jaar oude wet toe is aan herziening.

Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website van de stichting Schreeuw om Leven. Het originele artikel is hier te vinden.