Met verbazing las ik het bericht van afgelopen maandag in het Nederlands Dagblad. Wie de auteur is staat er niet bij. Dat betekent dat de hele redactie er achter staat? Als de schrijver(s) helemaal overtuigd zijn over de oorsprong van het leven op Aarde vanuit het neodarwinistische gezichtspunt, dan kan ik me de worsteling voorstellen met de boodschap vanuit het boek Genesis.
Als er dan pogingen gedaan worden om de ‘evolutiewetenschap te verzoenen met een andere uitleg dan de letterlijke exegese van de Bijbel’, dan kan dat verfrissend schijnen. Ik schrijf expres ‘schijnen, want als je er maar even meer van afweet, dan blijkt dat de moleculaire biologie juist aan het licht gebracht heeft, dat er in levende cellen alles aan gedaan wordt om toevallige processen tegen te gaan. Dat de schrijver daar blijkbar niets van weet getuigt het citaat:
“En nee, de mens is geen ongeluk. Een baby wordt in de buik van de moeder geweven via allerlei toevalsprocessen, die we op moleculair niveau kunnen beschrijven; tóch geloven we dat God hier dwars doorheen werkt.”
Want juist via allerlei uiterst gecoördineerde en gereguleerde processen komt de ontwikkeling van de bevruchte eicel tot kind in negen maande tot stand. Het is toch niet zo dat de schrijver, of zelfs de mensen die Lazarus.nl vertegenwoordigen denkt of denken dat het “Gij hebt mij in de schoot van mijn moeder geweven” (Psalm 139:13) letterlijk duidt op de dagelijkse arbeid van de Schepper bij ieder nieuw leven, waarbij Hij het toeval dan moet sturen? Het is toch niet toevallig dat wij op onze ouders lijken? Er zijn toch zeer veel erfelijke eigenschappen bij betrokken? Al die erfelijke eigenschappen zitten tjokvol informatie en om die af te lezen en tot uiting te laten komen is een zeer complexe ‘machinerie van de cellen’ noodzakelijk. Zulke informatie ontstaat niet ‘toevallig van zelf’. Alles daarvan laat een uitermate intelligent ontwerp zien. Als de in God gelovige aanhangers van deze evolutiewetenschap denken dat de Schepper, door middel processen van toeval en natuurlijke selectie over een onnoemelijk groot aantal jaren, zijn Schepping tot stand bracht en onderhoudt, dan lijkt mij dat denken het tegenovergestelde van verfrissend. Bij het lezen van de eerste regels van het artikeltje kwam de indruk boven: “zoals een stofstorm je tuin opfrist: wonderbaarlijk”. Dan is het bij het doorbijten van de zure appel van evolutie aan het eind van het stukje zaak goed op te letten, of deze appel niet gewoon rot is.
