Bij de aanleg van snelwegen doet men soms interessante ontdekkingen. Zoals onlangs in Zwitserland bijvoorbeeld. Daar zijn 14.000 dino-pootafdrukken gevonden, inclusief enkele van de grootste ter wereld.1
Als je aan Zwitserland denkt is ‘dinosauriër’ waarschijnlijk niet het eerste woord dat in je opkomt. Toch zwierven er ooit reusachtige reptielen rond. Dat blijkt in ieder geval uit de vondst van versteende pootafdrukken bij de aanleg van de A16 door het kanton Jura. Er zaten pootafdrukken bij van wel 80 centimeter lang! Deze waren van een dino die op z’n achterpoten liep. Er zijn drie tenen te zien. Uit de vorm van de afdrukken leiden onderzoekers af dat het om een vleeseter (zoals een T. rex) ging, maar dan groter: de dino zou tien tot twaalf meter lang zijn geweest.
De onderzoekers hebben die grote pootafdrukken vergeleken met andere. De vorm ervan is echter uniek. Ze hebben daarmee een nieuwe soort gevonden en noemen hem Jurabrontes curtedulensis. Het is een zogenaamd ichnotaxon – een fossiele soort die alleen bekend is op basis van z’n (poot)afdrukken.
De pootafdrukken worden in de Juraperiode geplaatst. Wat opvalt is dat bij gevonden gefossiliseerde pootafdrukken (van welke dieren dan ook) een trend te zien is. Die trend is dat de fossiele botten van de dieren pas in hogere (ofwel, jongere) lagen worden aangetroffen. Waarom is dat?
Creationisten benadrukken de catastrofale achtergrond en zien aanwijzingen voor bijvoorbeeld vluchtgedrag tijdens de zondvloed. De dino’s waren op de vlucht voor het opkomende water, hun sporen werden snel afgedekt door nieuwe sedimentlagen en konden zo fossiliseren. Of zijn de fossielen misschien sporen van nóg recentere rampen? Daar zijn niet alle creationisten het over eens. Overeenstemming is er wel over het uitgangspunt: de Bijbel blijft het betrouwbare denkraam.
Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website van Weet Magazine. Het originele artikel is hier te vinden.
