Ruimtesonde Juno is aangekomen bij de planeet Jupiter. De eerste gegevens rollen binnen, en ze schilderen een heel nieuw beeld van deze gasreus.
Elke keer wanneer een planeet (opnieuw) wordt bestudeerd, blijken de zaken er anders voor te staan dan men verwachtte. Na Pluto is nu Jupiter aan de beurt om tijd in de spotlights door te brengen.
Astronomen die uitgaan van een miljarden jaren oude Jupiter verwachtten dat ammonia, een gas dat verantwoordelijk is voor de wolkenstructuren, overal over de planeet was verdeeld. Dat bleek niet zo te zijn. Er was wel een hoge concentratie bij de evenaar. Dat zou niet mogen, want na miljarden jaren had zich dat verder over de planeet moeten verspreiden.
Er waren nog meer verrassingen aan Jupiter: de wolkenbanden strekken zich dieper uit naar beneden dan verwacht, de planeet blijkt geen vaste kern te hebben en het sterke magnetisch veld wordt dichter bij de oppervlakte opgewekt dan men op basis van de theorie voorspelde.
Maar misschien nog wel het mooiste is de nieuwe kijk die Juno geeft op de polen van Jupiter. De complexe krullen, gevormd door een netwerk van cyclonen (stormen), lijken misschien nog wel het meest op een schilderij van Vincent van Gogh. Het is moeilijk voorstelbaar dat Jupiter na al die miljarden jaren nog zo dynamisch eruitziet.
Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website van Weet Magazine. Het originele artikel is hier te vinden.
