Met het snel toenemen van de technische mogelijkheden voor het sequencen van genomen is in de laatste paar jaren het aantal genomen dat compleet werd gesequenced dramatisch toegenomen. Deze kennis van genen heeft onze kennis van levende organismen sterk vergroot. Recent rapporteerden onderzoekers de complete genoom sequentie van gorilla’s.1
Evolutionisten beschouwen gorilla’s als een van onze naaste, levende, evolutionaire verwanten, daarin alleen voorafgegaan door chimpansees (Scally, et al., 2012). Een van de doelen van het sequencen van het genoom van de gorilla’s was om te bepalen of de gevonden sequentie de veronderstelde evolutionaire verwantschappen zouden ondersteunen. Hiervoor werden nucleotidensequenties vergeleken en werden op grond daarvan hypothetische verwantschapsboomstructuren gegenereerd (soms “trees of life” genoemd). 2
Wat leerden zij van dit werk? Uit het vergelijken van de gorilla sequenties met de reeds beschikbare sequenties van de mens en de chimpansee, concludeerden de onderzoekers dat 70% van het menselijke genoom en die van een chimpansee meer gelijk waren aan elkaar dan aan die van de gorilla. 3 Echter, 15% van de gorilla sequentie was meer gelijk aan de sequentie van de mens dan aan die van de chimpansee en de overige 15% van de gorilla sequentie lag dichter bij de chimpansee dan bij de mens.4 Gebaseerd op de overheersende visie met betrekking tot de evolutionaire stamboom zou de 15% grotere overeenkomst tussen mensen en gorilla’s dan tussen mensen en chimpansees niet worden voorspeld, omdat mensen meer recent zouden zijn afgesplitst van veronderstelde verwanten van de chimpansee dan van de verwanten van de gorilla. Rationeel beschouwd zou de DNA sequentie deze relatie moeten weerspiegelen. Om deze afwijking van het verwachte patroon in vergelijking met het chimpansee-, gorilla- en menselijk DNA uit te leggen werd het concept van “incomplete lineage sorting” gebruikt.5 Volgens dit concept bestaat er gezamenlijke voortplanting tussen vroege chimpansees, gorilla’s en mensen die nog enige tijd na de eerste splitsing doorging. De interpretatie is dat verschillende regio’s van de genomen verschillende graden van verwantschap tot evolutionaire verwanten weerspiegelen, veroorzaakt door kruisingen. Deze afwijking in het verwachte patroon is geen geïsoleerd geval. Een studie uit 2007 vond dat 23% van het menselijke genoom “geen onmiddellijke genetische voorouderschap met onze dichtstbij levende verwant, de chimpansee” vertoonde. 6
Samengevat hebben de onderzoekers gevonden dat enkele DNA sequenties in mensen, chimpansees en gorilla’s zeer goed vergelijkbaar zijn, terwijl andere regio’s dat niet zijn. Dit betekent dat gedeelten van het DNA geïnterpreteerd konden worden als aanwijzing voor verwantschap terwijl andere delen dat niet ondersteunen of deze beweerde relaties zelfs weerspraken. Een veel eenvoudiger interpretatie van de overeenkomsten in DNA sequentie tussen verschillende levende organismen zou zijn, dat mensen, gorilla’s en chimpansees totaal niet evolutionair gerelateerd zijn maar dat gemeenschappelijke sequenties weergeven dat er gemeenschappelijke kenmerken zijn die God verschillende schepsels gegeven heeft die een vergelijkbare fysiologie en anatomie hebben en in een vergelijkbaar milieu leven. Als sequenties van soorten overeenkomen, dan geeft dat aan dat het sleutelregio’s van DNA betreffen die door de tijd heen behouden moeten worden omdat ze voor essentiële functies coderen. Dan wijst het dus niet op evolutionaire verwantschap. In feite kan dit concept gebruikt worden voor het identificeren van potentiële functies voor nog niet onderzochte of moeilijk te doorgronden regio’s van verschillende genomen, door deze regio’s te vergelijken met regio’s met een bekende functie in andere organismen. 7In deze discussie is het essentieel om het onderscheid in het oog te houden tussen de feiten zelf en interpretaties die plaats vinden op basis van deze feiten.
Het is interessant dat er een gestaag toenemende ontevredenheid is over het concept van een universele tree of life, die wordt gebruikt voor het indelen van evolutionaire relaties. Sommige wetenschappers die nog steeds onwrikbaar vasthouden aan de evolutietheorie, hebben toch suggesties gedaan die gelden als een revisie van het concept van een tree of life. Binnen deze groep zijn er evolutionisten die stellen dat er geen gemeenschappelijke voorouder van al het leven is geweest. 8Terwijl evolutionisten bezig zijn met te debatteren over hun interpretaties van de feiten, is het interessant om te letten op de komende doorbraken op het gebied van DNA waarin Gods Woord ondersteund wordt met bewijsmateriaal.
Literatuur
Bapteste, E., E. Susko, et al. (2005), Do Orthologous Gene Phylogenies Really Support Tree-Thinking?, BMCEvolutionary Biology, 5:33.
Cohen, J. (2007), Evolutionary Biology. Relative Differences: The Myth of 1%, Science, 316 (5833):1836.
Doolittle, W.F. (2009), The Practice of Classification and the Theory of Evolution, and What the Demise of Charles Darwin’s Tree of Life Hypothesis Means for Both of Them, Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences, 364 (1527):2221-2228.
Ebersberger, I., P. Galgoczy, et al. (2007), Mapping Human Genetic Ancestry, Molecular Biology and Evolution, 24 (10):2266-2276.
Flatow, I. (2012), Gorilla Genome Sheds Light On Human Evolution, Science Friday, http://www.npr.org/2012/03/09/148306985/gorilla-genome-sheds-light-on-human-evolution.
McInerney, J.O., D. Pisani, et al. (2011), The Public Goods Hypothesis for the Evolution of Life on Earth, Biology Direct, 6:41.
Scally, A., J.Y. Dutheil, et al. (2012), Insights into Hominid Evolution from the Gorilla Genome Sequence, Nature, 483 (7388):169-175.
Shapiro, J.A. and R. von Sternberg (2005), Why Repetitive DNA is Essential to Genome Function, Biological Reviews of the Cambridge Philosophical Society, 80 (2):227-250.
Smith, K. (2012), Gorilla Joins the Genome Club, Nature News, http://www.nature.com/news/gorilla-joins-the-genome-club-1.10185.
Wells, J. (2011), The Myth of Junk DNA (Seattle, WA: Discovery Institute Press).
Dit artikel is met toestemming vertaald en overgenomen van Apologetics Press. Het originele artikel is hier te vinden.
Voetnoten
- Scally, et al., 2012
- Het vergelijken van nucleotidesequenties is vergelijkbaar met het vergelijken van letters tussen twee boeken. Hoe meer letters in dezelfde volgorde gelegen zijn hoe meer de sequenties worden geacht hetzelfde te zijn, wat evolutionisten interpreteren als een weergave van evolutionaire verwantschap. Er dient opgemerkt te worden dat sequenties die slechts aanwezig zijn in één van de “boeken” en niet in de ander, worden genegeerd. Daardoor worden ze vaak niet meegenomen in berekeningen voor mate van gelijkheid. Deze, en andere technische details kunnen er in resulteren dat de werkelijke mate van verschil tussen organismen verkeerd ingeschat wordt. Zie ook: Cohen, 2007.
- Scally et al.
- Flatow, 2012; Smith, 2012
- Scally, et al.
- Ebersberger, Galgoczy, et al., 2007
- Voor een overzicht van recent geïdentificeerde DNA functies zie Shapiro en von Sternberg, 2005 en Wells, 2011
- Bapteste, Susko, et al., 2005; Doolittle, 2009; McInerney, Pisani, et al., 2011
