Na de inflatiefase, zouden geringe ongelijkmatigheden in de gasdichtheden ertoe geleid hebben, dat clusters ontstaan zijn en dat daaruit sterrenstelsels zijn gevormd. Er is echter geen mechanisme bekend, dat het uitdijen van gassen zou kunnen omkeren in een samenballing. Het uitdijen van het universum zou de vorming van sterrenstelsels verhinderd hebben.
Ongeveer één seconde na de oerknal zouden zich stabiele atoomkernen gevormd hebben. In de volgende 100.000 jaren zou de uitdijing van het universum zijn doorgegaan, de temperatuur zou zijn gedaald en de elektronen zouden zich met de protonen verenigd hebben, zodat normale atoomstructuren konden ontstaan.
De daarbij ontstane gassen zouden zich ongelijkmatig verdeeld hebben, wat tot samenballingen zou hebben geleid. De traagheid van de zich uitdijende materie zou echter verhinderd hebben, dat hierbij sterrenstelsels zouden kunnen vormen.
De bekende oerknal-specialist Joseph Silk schrijft hierover: In de afgelopen tientallen jaren zijn meerdere theorieën opgesteld, waarmee men gepoogd heeft, het ontstaan van sterrenstelsels aan de hand van de oerknaltheorie te verklaren. Echter geen ervan kon in vakkringen de toets doorstaan. Het ontstaan van sterrenstelsels kan binnen het kader van de oerknaltheorie niet worden verklaard.
1) wat gebeurde er voor het begin,
2) het concept van de singulariteit zelf,
3) de oorsprong van sterrenstelsels.”1Voetnoten
