“Er was eens een nijlpaard met een staart als een ceder.”
Voor ieder die bekend is met het korte stompe staartje van een nijlpaard, zou elke vergelijking met de kolossale cederboom ruiken naar een ‘sterk verhaal’ (d.w.z. onwaar). Maar dat is in wezen wat sommige Bijbelvertalingen (bijv. NBG51, GNB96, NBV, Wv2012, Canisiusvert) doen in Job 40:10–24, waar Job wordt opgedragen te ‘kijken’ naar een door God gemaakt bijzonder reusachtig schepsel, dat zijn staart beweegt “als een ceder”. De Bijbelvertalers van deze verzen hebben, ongetwijfeld er rekening mee houdende dat het dier in beekjes en moerassen leefde, het Hebreeuwse woord בּהמוֹת (behēmôt) als ‘nijlpaard’ vertaald.
Andere bijbelvertalers echter, onzeker over wat voor beest het was, hebben het Hebreeuws echter eenvoudig in het Nederlands vertaald als ‘reuzendier’ (Leidse vert). De Statenvertaling heeft vastgelegd dat God als volgt tegen Job over het schepsel spreekt:
“Zie nu Behémoth, welke Ik gemaakt heb naast u; hij eet hooi, gelijk een rund. Zie toch, zijn kracht is in zijn lendenen, en zijn macht is de navel van zijn buik. Als het hem lust, zijn staart is als een ceder; de zenuwen van zijn schaamte zijn doorvlochten. Zijn beenderen zijn als vast koper; zijn beenderen zijn als ijzeren handbomen.’ Hij is de eerste van Gods werken; (…)”
Sommige bijbelversies (bijv. New International Version Study Bible) vermelden in een voetnoot dat de kolos ook een olifant zou kunnen zijn, ervan uitgaande dat ‘eerste van Gods werken’ waarschijnlijk verwijst naar superioriteit in grootte. Maar ook de staart als een touw van de olifant rechtvaardigt helemaal geen vergelijking met een machtige ceder. Dus noch olifantstaarten, noch nijlpaardstaarten voldoen aan de beschrijving van Job 40:17.
Dus, als God niet tegen Job zei om naar een olifant of nijlpaard te kijken, wat zou de behemoth dan geweest kunnen zijn? Zijn er ooit landdieren geweest groter dan een olifant, met een machtige staart, die sinds de tijd van Job zijn uitgestorven?
Wel zeker. Hoewel nu uitgestorven1, konden een aantal, zo niet veel, dinosauriërs nog steeds op aarde rondzwerven in de dagen van Job. Geleerden zijn over het algemeen van mening dat Job ongeveer in dezelfde tijd leefde als Abraham, d.w.z. slechts een paar honderd jaar na de vloed (Genesis 6-9) en nadat paren van de verschillende soorten dinosauriërs uit de ark van Noach waren gekomen. Er zijn ook ruim voldoende buitenbijbelse historische gegevens die erop wijzen dat dinosaurusachtige soorten nog lang na Job’s tijdperk samen leefden met mensen.2
Een herbivore, volwassen sauropod-dinosaurus zou zeker passen bij de beschrijving in Job 40. Denk bijvoorbeeld aan Dreadnoughtus schrani, waarvan het vroegere bestaan nu bekend is uit een ‘uitzonderlijk compleet’ fossiel skelet dat in Argentinië is opgegraven en waarover werd gepubliceerd in 2014.3 Hoofdontdekker Ken Lacovara van Drexel University (Philadelphia, VS) beschreef Dreadnoughtus (‘vrees niets’) op deze manier4:
Dus alles aan deze dinosaurus is gigantisch. Het dijbeen [het langste, dikste beenbot] is bijna twee meter lang. (…) De staartbeenderen zijn gigantisch met enorme spierafdrukken die ons laten zien dat het in wezen een gewapende staart had die 9 meter lang was. (…) dit ongelooflijk grote en gespierde wezen zou niets in zijn omgeving gevreesd hebben… En dit is een ongelooflijk omvangrijke, massief gespierde staart – alles hieraan spreekt van kracht.
Nu dat is een staart die echt past bij de vergelijking met een ‘ceder’ van Job 40. En zoals elk kind dat bekend is met het staart-prik spel zeker zou herkennen, hoort zo’n dikke, massief gespierde staart niet bij een nijlpaard of olifant. Dus waarom maakten Bijbelvertalers zo’n kolossale blunder? Was het omdat ze het verplicht waren aan het evolutionistische/lange-tijd verhaal dat ten onrechte besliste dat Dreadnoughtus en andere dinosaurussen al waren uitgestorven voordat de mens ooit bestond? Heeft het ene verhaal (lange-tijdisme) het andere voortgebracht (dat Job 40:17 de staart van het nijlpaard is)?
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Creation Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Catchpoole, D., 2019, Tale of the hippo’s tail (a behemothian blunder and cedar misleader), Creation 41 (1): 40-41 (artikel).
Voetnoten
- Carter, R., Bates, G., and Sarfati, J., Dinosaurs are almost certainly extinct, creation.com/dinos-extinct, 22 February 2018.
- Voorbeelden: Did Angkor really see a dinosaur?, creation.com/angkor-dinosaur (re a stone carving circa AD 1200), en Bishop Bell’s brass behemoths, creation.com/bb (re a brass engraving circa AD 1496).
- Lacovara, K.J. et al., A gigantic, exceptionally complete titanosaurian sauropod dinosaur from southern Patagonia, Argentina, Nature Scientific Reports 4(6196), September 2014 | doi:10.1038/srep06196.
- Associate Professor Lacovara in een 4:16 min video clip (op 00:30–00.58 en 02:40–02:48) in het online artikel van Geggel, L., Dreadnoughtus dinosaur weighed whopping 65 tons, feared nothing, livescience.com, 4 September 2014.