De meeste mensen realiseren zich niet hoeveel professoren op christelijke hogescholen en universiteiten theïstisch evolutionist zijn. Ik had er in ieder geval geen idee van. Dat veranderde allemaal toen ik in november 2017 door een groep studenten van het Wheaton College werd uitgenodigd om de film Is Genesis History? te vertonen. Dat bracht me ertoe om een gesprek van drie van hen met Del Tackett over deze materie te filmen. We troffen elkaar bij de balie in de Ark. Een paar maanden ervoor had ik deze studenten op een creationistische conferentie ontmoet. Zij vertelden me dat ze een Creation Society op de campus waren begonnen, omdat vrijwel al hun docenten theïstisch evolutionist waren. Ze vroegen of ik naar Wheaton kon komen om de film te laten zien, wat ik graag wilde doen.
Een paar dagen voordat ik daar aankwam kreeg ik een e-mail van een student met het bericht:
“Er komen enkele studenten, maar VEEL docenten komen ook. We hebben met onze decaan gesproken en hij zei dat een paar superkwaad waren dat dit zou gaan plaatsvinden. Zij gaan hun eigen voorlichtingsbijeenkomst organiseren op woensdag na de herfstvakantie om zo de film te ontkrachten. Ze geven hun studenten extra punten om naar BEIDE bijeenkomsten te gaan. Dr. Walton, die colleges over de Bijbel geeft, schreef een vijf pagina’s lang artikel en verspreidde die vooraf onder alle studenten om zo twijfel te gaan zaaien over het woordje ‘geschiedenis’. Maar: kop op. Dank dat u komt.”
Dit was wel wat onverwachts. Vrijwel iedereen neemt aan dat studenten degenen zijn die kwaad worden en protesteren tegen bijeenkomsten. Maar professoren? Waarom waren zij boos dat een creationistische film op een christelijke campus door studenten zou worden vertoond? En waarom zouden ze de tijd nemen om daartegen in de pen te klimmen en reacties te schrijven?
Nog merkwaardiger
Hij had er een het document bijgevoegd dat aan de studenten was uitgereikt. Het was geschreven door dr. John Walton, een senior oudtestamenticus. Ik kende het eerdere werk van dr. Walton over Genesis, evenals zijn niet onder stoelen en banken gestoken steun voor theïstische evolutie via Biologos, een groep die evolutie verdedigt. Toen ik het stuk van Walton las, was ik verbaasd: hier beweerde een theoloog aan een zeer bekende evangelische faculteit dat Genesis niet als een accuraat verslag van historische gebeurtenissen kon worden uitgelegd. In plaats daarvan zei hij: “Zij die de waarheid van Genesis zoeken, moeten niet de gebeurtenissen reconstrueren; maar op zoek gaan naar de boodschap van de auteur.” Zijn argumenten doen denken aan die van de 19de-eeuwse vrijzinnige theoloog Gerhard von Rad met zijn vernietigende kritiek op de historisch-grammaticale hermeneutiek die ten grondslag ligt aan een behoudende bijbeluitleg. Toch werd deze kritiek aan jonge studenten van een christelijke faculteit voorgeschoteld als zou het de correcte manier zijn om Genesis uit te leggen. Neem een ogenblik om zijn stuk te lezen: het is buitengewoon zorgwekkend.1 Op Wheaton was duidelijk meer aan de hand dan ik me gerealiseerd had.
Hoe ging het verder?
Een paar dagen daarna kwamen dr. Todd Wood en ik op de campus aan (Todd zou het vragenuurtje na de film leiden). We werden ontvangen door een enthousiaste groep studenten, die ons meteen meenam om een hapje te eten. Het waren vooral eerste- en tweedejaars, bijzonder welbespraakt en slim, maar wel wat zenuwachtig over wat er zou gaan gebeuren: ze hadden niet verwacht dat hun professoren op deze manier zouden reageren. Ik vroeg of ze me wilden vertellen hoe de Creation Society was ontstaan. Ze zeiden allemaal dat ze verbaasd hadden gestaan, dat, nadat ze naar Wheaton waren gekomen, overal de evolutieleer werd onderwezen, zelfs bij de creatieve vakken. Eén student had hier genoeg van en hij prikte daarom een bericht op een mededelingenbord waarin hij anderen vroeg om samen een groep te vormen over Bijbelse schepping. Eén persoon sloot zich aan, toen nog iemand en daarna nog een heel stel. Voor hun eerste bijeenkomst hadden ze 70 studenten op hun e-maillijst. Vervolgens hadden ze een adviseur vanuit de faculteit nodig. Eén van de meisjes zei dat ze niet veel keus hadden, omdat maar twee van de 200 docenten op de campus creationist waren. Ik keek verbaasd naar Todd, maar hij haalde alleen maar z’n schouders op en zei dat dit op veel christelijke faculteiten het geval was; voor de meeste mensen is dat onbekend.
De studenten hadden het grootste lokaal in het natuurkundegebouw gereserveerd. Tegen de tijd dat we begonnen was vrijwel elke stoel bezet. De studenten openden op christelijke wijze, lieten vervolgens de film zien en daarna konden we vooraan plaatsnemen voor het vragenuurtje. Het was alles heel gemoedelijk. Tegen het eind zag ik aan de gezichten van de studenten dat ze opgelucht ademhaalden. Dit zou kennelijk niet op een verhit debat uitlopen of op trammelant met hun professoren. Naderhand gingen we nog een ijsje eten. Ze hadden door de film nieuwe energie gekregen en zelfs nog meer door de gesprekken met Todd Wood. Todd is geweldig met studenten en heeft regelmatig door de CORE Academy contact met hen. Ze hadden allemaal veel basale vragen over hoe je in het licht van Genesis tegen de wereld aan moet kijken; blijkbaar was dit niet het perspectief van waaruit de colleges gegeven werden. Vlak voor ik vertrok vroegen de studenten me of ik wilde overwegen nogmaals te komen om de reacties van de professoren te horen. Hun studentendecaan kon niet aanwezig zijn en zij waren bezorgd over hoe ze hun positie moesten verdedigen. Ik zei weer dat ik dat graag wilde doen.
Luisteren naar de professoren
Twee weken later bevond ik me weer in hetzelfde lokaal. Dit keer zaten vijf professoren vooraan: twee geologen, een astronoom, een maritiem bioloog en dr. Walton in eigen persoon. Ze nodigden de studenten uit om vragen te stellen en de discussie begon. Ik zat aan de kant en luisterde. De eerste vraag zette de toon voor de hele avond. Een student vroeg over de horizontale lagen in de Grand Canyon en dr. Steve Moshier, een geoloog, gaf antwoord. Hij zei dat hij het eens was met de beschrijving van de Grand-Canyon-lagen door Steve Austin, maar dat hij het niet eens was met diens conclusies over hoe die tot stand gekomen waren. Hij zei dat hij veel respect had voor het werk van Steve Austin en vond dat hij een goed geoloog was. Ze waren zelfs oude bekenden van elkaar. Ik kon een gevoel van verlichting over de zaal voelen komen. Dit zou een soort college worden.
In de anderhalf uur die volgden waren de vragen niet van de lucht:
- Hoe zit het met de eerste zonde en evolutie?
- Hoe moeten we Genesis interpreteren?
- Zijn Neanderthalers menselijk?
- Hoe zit het met het ontstaan van geologische kolom?
Omdat het een vragenuurtje was, kwamen veel onderwerpen simpelweg niet aan bod. De meeste studenten hadden niet de nodige kennis om diep op de onderwerpen in te gaan. Toen het afgelopen was, stelde ik mezelf aan de professoren voor. Ze keken wel wat vreemd op toen ze er achter kwamen dat ik de producent en regisseur van de film was. Maar ze waren vriendelijk en gastvrij. Eventuele bestaande zorgen of frustraties werden niet geuit.
Een uitnodiging voor de Ark
Na afloop gingen we weer ijs eten, dit keer met maar drie studenten. We bespraken wat er gezegd was en wat ze ervan vonden. Terwijl ik luisterde naar hoe ze hun mening gaven, kwam ik onder de indruk van hun eerlijkheid en openheid: ze hielden vast aan het creationistische standpunt ondanks druk in de andere richting.
Toen ik hen vroeg waarom ze vasthielden aan de Bijbelse schepping, zei elk van hen hetzelfde: er kón geen dood van mens of dier zijn vóór Adam. Zoals een meisje uitlegde: “Als Jezus kwam om de dood teniet te doen en de dood de grote vijand is, hoe kon een goede God dan miljoenen jaren van dood gebruiken om dieren en mensen tot ontwikkeling te brengen? Het klopt gewoon niet.” Ze spraken over hoe evolutie in strijd is met Gods goedheid, hoe het problemen veroorzaakt met de herschepping en over nog veel meer. Ik besefte dat ik ze op film moest vastleggen. Hier bevond zich een groep jonge studenten die Gods Woord had gelezen en zich daar aan vasthield, ondanks alles wat hun professoren hun over de geschiedenis van de wereld en de Bijbel probeerden te leren. Ze vormden een indrukwekkend stel.
Bij de balie van de Ark vroeg ik of ze wilden meewerken aan mijn korte film met Del Tackett.2 Ik wist al dat ik een korte aanvullende film zou maken voor onze bijeenkomst op 22 februari, maar ik had nog geen idee wie daaraan mee moesten doen. Dit was voorzienigheid, God had me teruggebracht naar precies de personen die ik nodig had. Twee maanden later zaten deze jongeren met Del Tackett voor de camera’s in de ark. Ik heb al geschreven over wat ze me leerden3, maar u kunt het volledige interview hier bekijken. Het werd aanvankelijk aan het eind van de film getoond. Het is goed te bedenken dat God altijd een nieuwe generatie mannen en vrouwen laat opgroeien om de historiciteit van Genesis te bevestigen en verdedigen.
Dit artikel is met toestemming vertaald en overgenomen van de website Is Genesis History? Het originele artikel is hier te vinden.
