In het land van de dino’s
Verhaal voor jonge kinderen
“Zien jullie hoe de botten opgestapeld zijn?” vroeg mevrouw Brown terwijl ze een foto omhoog hield. “Er zijn veel dinosaurusfossielen in dit park. Het snelle water van Noachs vloed heeft al deze dinosauriërs waarschijnlijk in één keer meegevoerd en op een hoop gedumpt. Ze zijn onder deze heuvel door modder begraven.”
Ethan luisterde aandachtig. Mevrouw Brown was de beste zondagsschooljuf. Vorige week leerde ze kinderen van groep 2 dat God de zee- en landdieren schiep op de vijfde en zesde dag van de scheppingsweek – inclusief dinosauriërs. Dit staat in Genesis 1. God schiep ook mensen op de zesde dag. Dus wist Ethan dat dinosauriërs tegelijk met mensen op aarde zijn geweest.
Alissa, Ethans tweelingzus, riep uit: “Is dat de vloed die de aarde bedekte toen Noach de ark bouwde?”
“Ja, dat klopt, Alissa,” antwoordde mevrouw Brown.
“Maar hadden ze ook dinosauriërs in de ark? Hoe pasten die erin?”
Mevrouw Brown glimlachte: “Parker, wil jij antwoord geven?”
Ethan vond het leuk als Parker, de zoon van mevrouw Brown, naar de les kwam. Hij studeerde voor paleontoloog – iemand die fossielen bestudeerde, zoals die van dinosauriërs.
“Alleen sommige dinosauriërs waren heel groot,” zei Parker vanaf zijn plek naast Ethan.
“Zoals sauropods?” vroeg Ethan.
Parker glimlachte. “Ja. Maar de sauropods in de ark waren mogelijk jong, en dus kleiner,” legde hij uit. “Bovendien was de ark langer dan een rugbyveld en vier keer hoger dan jullie school!”
Wauw! gaapten verschillende leerlingen.
Parker ging verder. “Gemiddeld waren dinosauriërs zo groot als een buffel.” Ethan keek naar een foto van een dinosaurusfossiel die werd doorgegeven. Hij tuurde er ingespannen naar in een poging het beter te zien.
“Ik kan niet zien of dat een sauropod is,” mompelde hij.
“Hier!” Parker haalde een klein vergrootglas uit zijn zak. “Hiermee zul je beter zien dan ooit!”
“Wacht! Laat mij kijken!” Alissa graaide naar het vergrootglas.
Plotseling klonk de stem van mevrouw Brown ver weg.
Oempf! Ethan, Alissa en Parker lagen over elkaar heen in een weelderig veld met het groenste gras dat ze ooit hadden gezien.
“Hé! Wat is er gebeurd?” riep Ethan uit.
Oooef! Alissa’s arm landde in zijn maag terwijl ze zichzelf overeind duwde. Even later stonden ze alle drie om zich heen te kijken. Ze stonden aan de rand van een bos.
“Alles ziet er zo helder uit,” zei Parker.
“De lucht ruikt zo fris!” riep Alissa uit.
“Maar waar zijn we?” vroeg Ethan. “Wat is er gebeurd?”
“Ik weet het niet,” zei Alissa. “Ik weet alleen dat ik het vergrootglas wilde pakken…”
Ze reikte opnieuw naar Ethan om het uit zijn hand te rukken. Maar hij liet het niet los. Hij hield zijn arm omhoog, buiten bereik van Alissa.
Alissa sprong en probeerde het vergrootglas te grijpen.
“Hebbes!” riep ze toen haar handen het raakten.
“Nee!” riep Ethan terwijl hij het uit alle macht vastklampte.
Alissa rukte met al haar kracht en trok het uit Ethans handen. Maar toen haar arm terugzwaaide, verloor ze haar grip op het vergrootglas.
Ooh! gaapten de kinderen toen het vergrootglas de bomen in slingerde.
“Oh, Parker, we zijn je vergrootglas kwijt! Het spijt me!” riep Alissa.
Parker fronste. “Nou, we moeten het vinden, want het is niet zomaar een vergrootglas… we kunnen niet terug zonder dat ding!”
“Maar waar zijn we?” vroeg Alissa terwijl ze het bos in wandelden. Ze keken aandachtig naar de grond, in een poging een glimp van het vergrootglas op te vangen.
Ethan beet op zijn lip. “En wanneer zijn we?” vroeg hij.
Parker staarde naar de grond. Hij bukte.
“Heb je het gevonden?” vroeg Alissa. De kinderen keken over Parkers schouder.
Ethans ogen werden groot. “Is dat wat ik denk dat het is?” fluisterde hij.
Parker knikte.
Een voetafdruk van een dinosaurus!
“Een Brontosaurus?” vroeg Ethan.
“Een soort sauropod,” zei Parker.
De drie avonturiers vergaten het vergrootglas en volgden de sporen door het bos.
Ze waren zo opgewonden dat ze zich niet realiseerden dat het opsporen van een dinosaurus misschien niet het veiligste was om te doen.
Plotseling waren ze aan de andere kant van het bos.
“Kijk!” Alissa wees naar een dal waar dieren op planten kauwden en genoten van de zonneschijn.
“Dat is geen kinderboerderij!” riep ze uit. “Die zijn enorm, net als degene die volgens mevrouw Brown een stapel botten werden.”
Ethan klom op een boomstam een paar meter verderop. “Zijn er mensen in de buurt?” riep hij terug.
“Kan zijn,” antwoordde Parker van achter een paar bosjes. “Maar ik zie er geen.” Iedereen was zo ingespannen bezig de vlakten in het dal beter te bekijken, dat ze het geritsel achter hen niet hoorden…
Harrrrrummph!
De avonturiers draaiden zich om.
De Brontosaurus brulde terwijl hij trok aan bladeren aan een boomtop.
“’Zie toch de Behemoth, die Ik gemaakt heb, evenals u.’ Job 40,” fluisterde Parker. “De Bijbel zegt dat een dier als dit in de tijd van Job leefde!”
Kuch! Kuch! hoestte het dier, en er vloog iets uit zijn bek.
Het vergrootglas! We kunnen naar huis!
Ethan herinnerde zich wat Parker zei over beter kunnen zien met dit vergrootglas.
Ethan wist dat hij, met Gods Woord, er nooit, maar dan ook nooit meer aan zou twijfelen dat God de wereld met al haar schoonheid heeft gemaakt. Inclusief dinosauriërs.
Bijbelse waarheid over dino’s
Veel mensen geloven dat dinosaurussen miljoenen jaren geleden leefden en stierven voordat er mensen waren. Maar als we de Bijbel lezen, zien we dat dit niet waar is. Genesis 1 vertelt ons dat God alle landdieren schiep op de zesde scheppingsdag (dezelfde dag waarop Hij Adam en Eva schiep). Dinosaurussen zijn landdieren, dus zij werden op dezelfde dag geschapen als Adam en Eva, slechts zesduizend jaar geleden!
Puzzel en cijfertekening bij In het land van de dino’s
Meer werkjes vind je op www.logos.nl/kids.
Bronvermelding
Dit artikel is met toestemming overgenomen van Answers in Genesis, Kids Answers Magazine: In The Land Of The Dinosaur (2017).
Project Jeugd 2023
Dit artikel maakt onderdeel uit van het project ‘Jeugd 2023’. Met dit project willen we dit jaar extra aandacht besteden aan het toerusten van kinderen en jongeren. Wilt u ons jeugdwerk mede mogelijk maken? Steun dan hier onze crowdfundingsactie.
