Inhoudsopgave
Is er bewijsmateriaal voor de schepping? Zoals we leerden in de studies over het bestaan van God, zijn er maar drie verklaringen mogelijk voor de aanwezigheid van het universum: óf het is eeuwig, óf er ontstond ooit iets uit het niets dat zich later door tijd, toeval en natuurlijke processen verder ontwikkelde, óf het is ontworpen en geschapen door een groot Ontwerper en Schepper. Er zijn zo veel aanwijzingen voor de schepping, dat we maar een klein aantal kunnen noemen in deze beknopte cursus. Sommige van die aanwijzingen zijn nogal wetenschappelijk en misschien moeilijk te begrijpen.
Hebben Bijbelse uitspraken bewijskracht?
Kunnen we uitspraken van de Bijbel aanvoeren als argument voor schepping door een Schepper? Ja, dat kunnen we zeker! We weten al van het indrukwekkende bewijsmateriaal, dat op vele punten gecontroleerd kan worden, dat de Bijbel een zeer betrouwbaar historisch document is. Daarom kunnen en moeten de uitspraken, die de Bijbel doet over feiten en gebeurtenissen, serieus genomen worden. Neem voor de argumentatie hiervoor desnoods de hoofdstukken 1, 2 en 3 nog door.
Voorbeelden uit het Oude Testament
Het Oude Testament begint met deze fundamentele uitspraak: ‘In het begin schiep God de hemel en de aarde’ (Genesis 1:1). Nadat God begon met iets uit niets (‘ex nihilo’) te scheppen ging Hij zes dagen door met scheppen en vormgeven aan het geschapene. Toen Hij daarmee geheel klaar was, rustte Hij op de zevende dag.
Hoe ver we ook teruggaan in de historie, steeds weer zien we dat de meeste volkeren – ook volkomen heidense culturen zonder enige godsopenbaring – de tijd indelen in weken. Voor deze tijdsindeling in perioden van zeven dagen bestaat geen enkele natuurkundige verklaring! Alle andere tijdsindelingen, zoals een etmaal van 24 uur, een maand van 30 dagen, een jaar van 365 dagen, onderverdeeld in 4 seizoenen, zijn allemaal tot stand gekomen door een eerste en geleidelijk steeds betere observatie van de natuurkundige rotatie van de aarde om haar eigen as, de baan van de maan om de aarde, de schuine stand van de aardas en haar ellipsvormige baan om de zon. Hoeveel nieuwe ontdekkingen er ook gedaan zijn en worden, nog nooit is een andere verklaring gevonden voor het over de gehele wereld onderverdelen van de tijd in weken dan dat God de schepping van de wereld in zes dagen heeft volbracht en rustte op de zevende dag. Geen volk ter wereld heeft de herinnering hieraan kunnen wegwissen. De diverse pogingen, die in de geschiedenis van de mensheid zijn gedaan om deze cyclus van zeven dagen te doorbreken of te negeren, zijn vanwege de economische, sociale en psychische schade, die dit teweeg bracht, stopgezet.
Het valt ook op dat alle schrijvers van het Oude Testament schreven over een Schepper. We geven slechts drie voorbeelden:
Nehemia 9:6: ‘U bent het, Heere, U alleen. U hebt de hemel gemaakt, de allerhoogste hemel en heel het leger erin, de aarde en al wat daarop is, de zeeën en al wat daarin is’.
Psalm 33:6: ‘Door het Woord van de Heere is de hemel gemaakt, door de Geest van Zijn mond heel hun legermacht’.
Jesaja 45:18: ‘Want zo zegt de Heere, Die de hemel geschapen heeft, die God Die de aarde geformeerd en haar gemaakt heeft. – Hij heeft haar gegrondvest, Hij heeft haar niet geschapen opdat zij woest zou zijn, maar Hij heeft haar geformeerd opdat men erop zou wonen’.
Voorbeelden uit het Nieuwe Testament
In Markus 10:6 doet de Heere Jezus over de mensen de fundamentele uitspraak: ‘Maar vanaf het begin van de schepping heeft God hen mannelijk en vrouwelijk gemaakt’. Hij verwerpt hiermee de filosofie dat menselijk leven door tijd, toeval en natuurlijke selectie ontstond uit lagere levensvormen! Hij legt er juist duidelijk de nadruk op dat God alles snel en goed – en direct goed! – gemaakt heeft. Hij stelt vast dat menselijke wezens werden geschapen als man en vrouw, direct in het begin van de schepping en niet pas na vele geologische tijdperken van voortgaande evolutie of miljarden jaren van trapsgewijze ontwikkeling! In Handelingen 17:24 lezen we: ‘De God Die de wereld gemaakt heeft en alles wat daarin is, Deze, Die een Heere van de hemel en van de aarde is’. Hebreeën 11:3 stelt ‘dat de wereld tot stand gebracht is door het Woord van God, en wel zo dat de dingen die men ziet, niet ontstaan zijn uit wat zichtbaar is’.
Wetenschappelijke argumenten: de wetten van thermodynamica
De eerste hoofdwet van de Thermodynamica (die we in hoofdstuk 5 besproken hebben) is de wet van behoud van energie. De eerste hoofdwet handelt over het feit dat de hoeveelheid energie in het heelal constant is. Vanaf de schepping tot nu toe wordt er geen energie bijgeschapen en ook niet vernietigd – het verandert alleen van vorm. Als er dus geen energie kan worden geschapen of vernietigd, kan het heelal zichzelf niet hebben geschapen.
De tweede hoofdwet van de Thermodynamica behandelt het feit dat de entropie – verval, achteruitgang – van het heelal toeneemt: levende dingen vergaan en sterven, sterren branden op, enzovoort. Het feit dat dingen uitgeput raken, opbranden en steeds meer uit balans raken, wijst erop dat er een tijd was, dat het heelal meer geordend was. Het is dus niet mogelijk dat het heelal eeuwig zou zijn, want dan zou het volgens deze wetmatigheid al lang geleden uitgeput en opgebrand zijn. De tweede hoofdwet vereist dat er een begin moet zijn geweest en dat er in dit begin een grotere orde was – een schepping (lees zo nodig hoofdstuk 5 nog eens).
Er zijn geen uitzonderingen op de universele wetenschappelijke Wetten van de Thermodynamica. Deze hoofdwetten tonen twee dingen duidelijk aan: het heelal kan niet zichzelf hebben voortgebracht uit het niets, het heelal kan ook niet eeuwig zijn. Wetenschappelijk onderzoek laat dan alleen het derde alternatief over als slotconclusie: het heelal is geschapen.
De oorsprong van de sterren
De Big Bang-theorie
De theorie
In onze dagen is dit de overheersende veronderstelling over de herkomst van het heelal (zie schema). Kort gezegd veronderstelt deze theorie dat het heelal ontstond toen zo’n 13.8 miljard jaar geleden een samengebalde hete kern van kosmische energie met een grote knal uiteenspatte. Door het uiteenspatten koelde deze materie af, waardoor het jonge heelal verder kon uitdijen en geleidelijk waterstofwolken en heliumatomen gevormd werden. Ongeveer 10 miljard jaar geleden begonnen deze gaswolken zich te verdichten en hieruit ontstonden de vaste sterren, die zich groepeerden tot sterrenstelsels. Door supernova’s, explosies van oude sterren, ontstonden nieuwe chemische elementen, die weer opnieuw samenklonterden om nieuwe sterren te vormen, zoals onze zon. andere deeltjes voegden zich samen om planeten te vormen, inclusief onze aarde. Dat gebeurde zo’n 5 miljard jaar geleden.
De problemen
Waar kwam de oorspronkelijke kern van kosmische energie vandaan? Deze vraag is nog nooit door wetenschappers beantwoord. Dit punt is het krachtige kosmologische argument voor het bestaan van God.
Waar werd de explosie (oerknal) van dit gecondenseerde kosmische ei van massa-energie door veroorzaakt? Als dit zo’n buitengewone samengeperste energiekern was, dat zelfs lichtgolven er niet uit konden ontsnappen, dan is een spontane autogene ontploffing zeer onwaarschijnlijk.
Hoe kan, als materie door een ontploffing over alle richtingen gelijkmatig is verdeeld, in het heelal zo’n ongelijkmatige verdeling van materie zijn, wat we in alle sterrenstelsels terugzien? Waarom zijn er op de ene plaats opeenhopingen van sterrenstelsels en elders dunne linten van sterrenstelsels met grote lege ruimten ertussen? Waarom zijn sommige sterren veraf (zogenaamde quasars) te helder en hebben ze te veel energie? Voor deze problemen probeert men weer andere theorieën te bedenken, zoals het totaal niet bewezen idee van koude donkere materie om toename van zwaartekracht te verklaren.
Als alles begon met een middelpuntvliedende explosie vanuit één centraal punt, hoe kan dan het merendeel van de materie in de ruimte zich cirkelvormig beweegt? En waarom beweegt deze materie, voortgekomen uit een en dezelfde explosie, zich in tegengestelde draairichtingen? Waarom roteren bijvoorbeeld Uranus en Venus zich tegengesteld aan de andere planeten in ons zonne-stelsel? Waarom draaien tenminste 95 van de 184 manen in ons zonnestelsel tegengesteld aan hun planeten? Vanuit een uitdijende explosie is dit onverklaarbaar. Het is alleen te verklaren als er een bewuste schepping was door een groot en wijs Schepper.
De kosmische achtergrondstraling (cosmic background radiation) is overal even sterk in het heelal. Men stelt dat deze kosmische achtergrondstraling een gevolg is van de oerknal en gebruikt dit als het sterkste ondersteunend bewijs. Maar hoe kan in een zeer onregelmatig gevuld heelal deze straling zo regelmatig aanwezig zijn? Hoe kan het zo zijn dat deze straling van alle kanten komt? Dat kan alleen als het zo geschapen is!
‘Wetenschappelijke’ oplossingen
De wetenschappers zijn er niet in geslaagd antwoorden te formuleren op deze problemen.
Bijbels antwoord
Nehemia 9:6 beantwoordt alle boven gestelde vragen op passende en afdoende wijze. ‘U bent het, Heere, U alleen. U hebt de hemel gemaakt, de allerhoogste hemel en heel het leger erin, de aarde en al wat daarop is, de zeeën en al wat daarin is’.
De theorie over de ‘geboorte van een ster’
De theorie
Volgens de bigbang-theorie worden jonge sterren ‘geboren’ als andere sterren ‘oud worden en sterven’ (zie ‘recycling’ in het schema).
De problemen
In tegenstelling tot wat veel mensen denken, heeft niemand ooit de ‘geboorte’ van een ster gezien. Men stelt wel dat er ‘babysterren’ zijn geobserveerd – die men schat op ongeveer 500.000 jaar oud! – en ook dat er door sterkere telescopen inmiddels nog jongere sterren zijn waargenomen, maar er zijn geen gedocumenteerde verslagen van de ‘geboorte’ van een nieuwe ster.
Het idee dat sterren gerecycled worden, mag aannemelijk lijken, maar is niet meer dan een theorie. Sterren zouden ontstaan doordat gaswolken onder hun eigen gewicht ineen storten. Maar de zwaartekracht is een relatief zwakke kracht: de afstotende kracht tussen de gasdeeltjes is vele malen groter. Een gas heeft juist de neiging om zich te verspreiden en niet om samen te klonteren. Om toch een ster te kunnen vormen, heb je druk van buitenaf nodig. Dit zou je in theorie kunnen bereiken door schokgolven van niet minder dan twintig(!) supernova’s in de nabijheid van de gaswolk. Maar dit betekent dat er twintig sterren moeten ‘sterven’ om er eentje te vormen. Er is geen werkend model wat stervorming kan verklaren.
Bijbels antwoord
Genesis 1:14: ‘En God zei: Laten er lichten zijn aan het hemelgewelf’.
Psalm 8:4: ‘Als ik Uw hemel zie, het werk van Uw vingers, de maan en de sterren, die U hun plaats gegeven hebt’.
Jesaja 45:11-12: ‘Zo zegt de Heere, de Heilige van Israël: … Ik heb de aarde gemaakt en Ik heb de mens daarop geschapen. Ik ben het, Mijn handen hebben de hemel uitgespannen en aan heel zijn sterrenleger geef Ik Mijn bevelen’.
De Bijbel vermeldt dat God direct in het begin de verschillende sterren formeerde in een vanaf het begin volledig functionerend heelal. Hij formeerde hen als ‘rode reuzen’, ‘witte dwergen’ en ‘kindersterren’, allemaal van verschillende grootte en ogenschijnlijke ouderdom. Een schepping met een ingeschapen ouderdom is niet onwaarschijnlijk, zoals sommige critici beweren, want God Zelf zei ons wat Hij deed en dat kunnen we geloven! 1 Korinthe 15:41 zegt: ‘De ene ster verschilt in glans van de andere ster’ en Jesaja 40:26 zegt: ‘Sla uw ogen op naar omhoog, en zie Wie deze dingen geschapen heeft; Hij is het Die hun leger voltallig tevoorschijn brengt, ze alle bij name roept …’
De vorming en eigenschappen van graniet
De aardkorst heeft enkele heel ongewone eigenschappen. Graniet rots vormt de basis van de continenten. Graniet is een zogenaamd stollingsgesteente; dat wil zeggen dat het eerst heet en vloeibaar was en toen afkoelde tot vaste materie. Graniet is het meest voorkomend bestanddeel van de continenten. Soms kan het waargenomen worden aan de oppervlakte van de aarde, in het bijzonder in bergachtig gebied waar het dwars door de bovenliggende sedimentlagen omhooggestuwd is. Sommige bergen zijn een gigantische vaste klomp graniet, zoals El Capitan en Half Dome in California’s Yosemite National Park.
De samenstelling van graniet
Graniet is opgebouwd uit drie mineralen: kwarts, veldspaat en mica. Deze mineralen kunnen gemakkelijk onderscheiden worden door te kijken naar een stuk graniet. Maar wetenschappers zijn niet in staat om graniet in het laboratorium te maken – nog niet het kleinste klompje! Als graniet in een laboratorium wordt gesmolten en afgekoeld, is het onmogelijk weer graniet te verkrijgen – welke tijdsduur of welk verloop van het afkoelingsproces men ook kiest. Wat overblijft is rhyoliet, een onbruikbaar, granietachtig lava. Dit betekent dat het graniet, wat op het hele aardoppervlak aanwezig is, niet zomaar kan zijn ontstaan, bijvoorbeeld door een oerknal of door een evolutionair proces van afkoeling gedurende een hele lange tijdsperiode.
Een andere eigenschap van graniet is dat het volkomen homogeen is van samenstelling. Het bevat nergens lege ruimten. De drie mineralen zijn heel gelijkmatig in het graniet verdeeld. Dit toont aan dat graniet niet een geleidelijk ontstaan gesteente is, maar bewust is geschapen. Tot op vandaag is er nog steeds geen wetenschappelijke verklaring van de granietrotsformaties. Alles wijst op een bovennatuurlijke scheppingsdaad.
De radiohalo’s
Een van de microscopische eigenschappen van graniet is de aanwezigheid van minieme lichtkringen in het mica; de zogenaamde radiohalo’s. De aanwezigheid van deze microscopisch kleine poloniumhalo’s duidt erop dat de verandering van graniet van vloeibare naar vaste vorm heel snel moet zijn gegaan (in minder dan enkele minuten). Deze halo’s kunnen zich alleen vormen in vast materiaal. Ze ontstaan uit het radioactieve verval van polonium-218, wat een halfwaardetijd heeft van minder dan drie minuten. Het feit dat deze kringen van polonium-218 gevormd zijn in vast graniet zonder dat er verbinding met ‘radioactieve ouderkringen’ bij aanwezig is, kan niet op natuurkundige wijze verklaard worden. Alles duidt erop dat dit polonium vanaf het allereerste begin aanwezig was in het graniet. Dit is opnieuw een aanwijzing dat graniet door God is gevormd in een zeer korte tijd, ‘in het begin’!
Bijbels antwoord
Job 38:4: ‘Waar was u toen Ik de aarde grondvestte?’
Psalm 33:9: ‘Want Híj spreekt en het is er, Híj gebiedt en het staat er’.
Jesaja 45:11-12: ‘Zo zegt de Heere … ‘Ik heb de aarde gemaakt’.’
Hebreeën 11:3: ‘De wereld is door het woord van God tot stand gebracht’.
Structureel ontwerp: bedacht en doelgericht
Door tijd, toeval en natuurlijke processen?
Tijd en toeval brengen eerder wanorde dan orde voort. Hoe groot is de kans dat een losse verzameling landkaarten, die uit een vliegtuig wordt gegooid, tijdens hun val naar de aarde gegroepeerd wordt tot een keurig ingebonden atlas? Zijn de kansen op ordening groter als het vliegtuig hoger zou vliegen of de kaarten langzamer naar de aarde zouden zweven? Natuurlijk niet! Meer tijd brengt juist meer wanorde voort! Zou een tornado in een drukkerij een Woordenboek van de Nederlandse Taal voortbrengen? Het feit dat er structureel ontwerp in de natuur wordt gevonden is geen bewijs van evolutie door tijd, toeval en natuurlijke processen, maar juist een overtuigend argument voor de schepping.
Door een plan, ontwerp en doel
Overal in de natuur is structuur, doel en ontwerp. Natuurlijke wetten en levende organismen ontstaan niet zomaar zonder zeer ontwikkeld bestuur. Neem bijvoorbeeld de levende cel. Het eerste bewijsmateriaal voor schepping is dat de cel levend is! Iedere levende cel is te vergelijken met een goed georganiseerde en functionele fabriek. Als een persoon sterft, dan blijven veel elementaire celdelen bestaan en zullen uiteindelijk afsterven. Het mysterie van het leven zelf, heeft een verklaring en vooronderstelling nodig van een Schepper.
Het bestaan van DNA wijst op een Schepper. In elke cel van elke levensvorm is DNA. DNA is een grote molecuul, dat alle genetische eigenschappen van het levend organisme in zich draagt. Het DNA in elke cel van je lichaam draagt genetisch materiaal van je ouders. Het genetisch materiaal van het DNA is samengesteld uit vier chemische basen. Door de juiste ordening van deze basen wordt elke functie in je lichaam bestuurd. Dit is meer dan alleen orde en structuur – dit is informatie! Is het aannemelijk, dat deze buitengewoon complexe aaneenschakeling, die voortdurend in de microscopische deeltjes van DNA in elke aparte cel van ons lichaam functioneert, ontstaan zou kunnen zijn door toeval?
Een voorbeeld uit het Scrabblespel: Als je alle A’s opstapelt, dan alle B’s en zo door het hele alfabet heen, dan laat dat een ordening zien. Zo’n eenvoudige ordening komt niet tot stand door de doos om te keren en alle letters op tafel te gooien. Wanneer je de letters gebruikt om er woorden van te vormen, dan is dat al veel meer dan alleen wat ordening, dat is gebruik maken van intelligente informatie! Woorden ontstaan niet toevallig – een intelligent wezen ontwierp ze!
Een ander voorbeeld: herleidt de vier basen van DNA tot vier letters. Ga zitten en schrijf – met dit vierletteralfabet – een volledige encyclopedie met informatie over de functie van het hele menselijke lichaam. Maak vervolgens – hiervan uitgaande – een goed functionerend menselijk lichaam, exact zoals het volgens de encyclopedie moet zijn. Kan zoiets zonder een zeer hoog ontwikkeld ontwerp? Is er zelfs maar de geringste mogelijkheid dat de ongelooflijke complexiteit van het DNA willekeurig kan zijn ontstaan, louter door toeval en pas gedurende een hele lange tijdsperiode en ook nog zonder ontwerp, doel of plan? Of is het DNA ontworpen door een Ontwerper, die behalve het ontwerp ook een plan en doel had met Zijn schepping?
Het Bijbels getuigenis van de schepping
Psalm 139:13-14: ‘Want Ú hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben’.
Psalm 19:2: ‘De hemel vertelt Gods eer, het gewelf verkondigt het werk van Zijn handen’.
Statistische onwaarschijnlijkheden
Voor de bouw van de basiselementen van de cel
Eiwitten zijn een essentieel ingrediënt voor de bouw van een levende cel. Eiwitten zijn ketens aminozuren. De chemische structuur van aminozuren is heel interessant. Wetenschappers wijzen erop dat ze naar hun structuur zowel ‘rechtsdraaiend’ als ‘linksdraaiend’ kunnen zijn. Alleen linkse aminozuren worden gebruikt om eiwitten in leven te vormen, de ‘rechtse’ suikers worden gebruikt voor de vorming van de dubbele spiraalstrengen in het DNA-molecuul.
Gewone chemie kan niet kiezen tussen linkse en rechtse aminozuren en suikers. Bij het beroemde Stanley Miller-experiment – een speciaal ontworpen en gecontroleerde proef – werden enkele aminozuren gevormd, maar dit was geen ‘natuurlijke selectie door toeval’ van de linkse aminozuren. Het is statistisch onmogelijk (theoretisch vrijwel geheel onmogelijk!) dat door toeval de alleen linkse aminozuren willekeurig zullen worden geselecteerd om eiwitten te vormen voor het leven, en alleen rechtse suikers willekeurig worden geselecteerd voor DNA!
Statistisch is het onmogelijk dat zelfs de basiselementen van eiwitten gevormd zouden kunnen worden door toeval of natuurlijke selectie. Bedenk dat eiwit slechts één van de basisingrediënten is van een cel!
Er zijn veel meer argumenten te geven op het gebied van de basisingrediënten van de levende cel, maar nu alleen dit nog: eiwitten zijn nodig voor DNA om te kunnen werken, maar deze DNA bestuurt het fabricageproces voor de vervaardiging van eiwitten. Beide zijn dus nodig voor het functioneren van elkaar – de een voor de ander én de ander voor de een – en dit al direct vanaf het allereerste begin! De complexiteit van het ontwerp van een cel en de wisselwerking van zelfs de meest basale ingrediënten van de cel zijn beide duidelijke aanwijzingen voor schepping door een Schepper.
Voor de bouw van de eenvoudigste levende cel
Hoe waarschijnlijk is het dat zelfs de kleinst mogelijke levende cel bij toeval zou ontstaan? Die cel is samengesteld uit 239 eiwitmoleculen en elk molecuul moet bestaan uit 445 linkse aminozuren. De kans dat de eenvoudigste cel door toeval ontstaat, is 1 op 10 met 29.345 nullen! Dit gigantische getal is onvoorstelbaar veel groter dan de diameter van het op dit moment bekende universum in kilometers. Dat is namelijk een 1 gevolgd door 24 nullen! De statistische waarschijnlijkheid hiervoor is gewoon niet mogelijk!
Laten we eens kijken hoeveel tijd er statistisch voor nodig zou zijn. Hoeveel jaren hebben we onder de meest gunstige omstandigheden nodig om met aminozuren elke seconde een andere combinatie te maken totdat we toevallig een cel hebben doen ontstaan? Het aantal jaren zou zijn 1 op 10 gevolgd door 119.841 nullen. Het noteren van al deze nullen vult 60 bladzijden van een gemiddeld formaat scheikundeboek. Bij de tijd, die nodig is voor het toevallig ontstaan van een enkele eenvoudige levende cel, is de veronderstelde ouderdom van 13.8 miljard jaar van het universum niet meer dan een oogwenk.
Realiseer je dat er een ongelooflijk aantal jaren nodig is om door toeval te komen tot één eiwitmolecuul van de meest eenvoudige cel. Maar zelfs dan zijn we nog lang niet bij het DNA – en helemaal nog niet bij de allereenvoudigste vorm van leven.
Leidt de leer van de statistische waarschijnlijkheid jou tot het hechten van geloof aan de veronderstelling dat tijd en toeval voldoende verklaring zijn voor het ontstaan van leven, of lijkt het je meer waarschijnlijk dat leven ontstond door een hoogontwikkelde, wijze en machtige Schepper?
Het Bijbels getuigenis
Prediker 11:5: ‘Evenmin als u weet wat de richting van de wind is, of hoe het gaat met de beenderen in de buik van een zwangere vrouw, evenmin kent u het werk van God, Die alles maakt’.
Psalm 139:14: ‘Ik ben ontzagwekkend wonderlijk gemaakt’.
Conclusie
In het tijdschrift TIME van 28 december 1992 stond in een artikel van Dr. Robert Wright (een niet-christen):
‘Er is meer in het universum dan ons oog kan zien, iets onvervalst goddelijks, hoe alles in elkaar past. Het is fascinerend om waar te nemen dat het universum geheel is samengesteld en passend gemaakt voor het bestaan van leven. Als tijdens de oerknal slechts enkele basiswaarden, de begincondities door elkaar geschud waren, zouden materie en energie nooit gestold zijn tot sterrenstelsels, sterren, planeten, of welke andere platforms ook, die stabiel genoeg zijn voor leven zoals we het kennen’.
Onderzoek drijft steeds meer wetenschappers ertoe om hun afwerende houding tot een Intelligent Ontwerper van het universum te heroverwegen. Wij christenen hoeven volstrekt niet ons verstand uit te schakelen als we de informatie geloven, die de Bijbel ons geeft over het begin van het universum en het leven op aarde. ‘Want zo zegt de Heere, Die de hemel geschapen heeft, die God Die de aarde geformeerd en haar gemaakt heeft. – Hij heeft haar gegrondvest, Hij heeft haar niet geschapen opdat zij woest zou zijn, maar Hij heeft haar geformeerd opdat men erop zou wonen: Ik ben de Heere, en niemand anders’ (Jesaja 45:18).
Meer Logos Basics lezen?
Je vind het overzicht hier.
Dit artikel ‘Is er bewijsmateriaal voor de schepping ‘is met toestemming overgenomen uit de cursus ‘Klaar voor een antwoord’ (bladzijde 102 t/m 115) van Emmaus Nederland. Het boek is geschreven door David R. Reid. Deze cursus is te volgen via bijbelcursussen.nl. Bij het volgen van een cursus krijgt u persoonlijke begeleiding van een mentor. Het boek is ook als paperback te koop in onze Logos Webshop voor maar €5, druk: 2023.
