Is het erosieargument het sterkste argument voor een jonge aarde?

Misschien is het bekendste en sterkste argument voor een jonge aarde wel het erosieargument. Het kreeg bekendheid door het boek Oorsprong van de Amerikaanse creationist dr. Ariel Roth.¹ Ook Ruben Jorritsma heeft een uitgebreid artikel aan dit argument besteed.² Heel kort samengevat gaat het argument als volgt: aangezien er ieder jaar twintig miljard ton sediment per jaar door rivieren in de zeeën wordt geloosd, slijten de continenten langzaam af. Je kunt dan berekenen dat de continenten in enkele tientallen miljoenen jaren volledig afgesleten zouden zijn. Daarom kunnen de continenten nooit miljoenen jaren oud zijn.

Uiteraard is er ook kritiek gekomen op het erosieargument.³ Wat bovenstaand argument negeert, is het feit dat er ook mechanismen in werking zijn die de continenten weer opbouwen, zoals vulkanische activiteit, maar ook sedimentatie (op de gedeeltes van de continenten die onder de zeespiegel liggen). Daarom wijzen creationisten erop dat het erosieargument niet opgaat tegen de continenten op zich, maar tegen het bestaan van de geologische kolom bovenop die continenten.⁴⁵ Ik denk dat het erosieargument inderdaad een sterk argument is tegen de idee dat de geologische kolom die zich op de meeste plekken op aarde bevindt, het resultaat is van miljoenen jaren van afzetting. Ik zal proberen dat stap voor stap uit te leggen.

Stap 1: Een systematische weergave van de continenten

Als eerste vervangen we de continenten in een schijf die uit twee delen bestaat:

Het bovenste gedeelte is de geologische kolom die bestaat uit sedimenten. Het onderste gedeelte is het eigenlijke continent. Ook vulkanische gesteenten reken ik tot het onderste gedeelte, hoewel deze natuurlijk in de geologische kolom doordringen. Het volledige plaatje ziet er dus als volgt uit:

Aan de bovenkant van dit plaatje vindt de erosie plaats. Rivieren stromen over de bovenste laag heen en vervoeren het sediment naar de oceanen. Langzaam maar zeker zal de bovenste laag dus kleiner worden:

Maar stel nu dat er weer sedimenten vanuit zee op de continenten terechtkomen, dan groeit de bovenste laag weer aan:

Op die manier zou je dus kunnen verdedigen dat de stapel sedimenten die we op de continenten vinden, miljoenen jaren oud kan zijn. Aan de bovenkant vindt zowel erosie als sedimentatie plaats. Maar dit is niet heel het verhaal, er is meer.

Stap 2: Waar blijft het sediment?

Laten we uitgaan van twintig miljard ton per jaar als hoeveelheid sedimenten dat door rivieren in de oceanen wordt geloosd. Hiervan kan nooit alles weer op de continenten zijn gesedimenteerd. Op de oceaanbodem ligt namelijk maar liefst 2,62 * 10^20 kg aan sediment.⁶ Als dit allemaal afkomstig is van de afgelopen 500 miljoen jaar, dan is er per jaar gemiddeld 5,24 * 10^11 kg ofwel 2,62% van de totale hoeveelheid sediment op de bodem blijven liggen. Maar ook dat is nog niet alles, want 10^12 kg aan sediment wordt per jaar door subductie naar de mantel getransporteerd.⁷ Dat is ook nog eens 5% van de totale hoeveelheid sediment per jaar. Alleen de overige 92,4% van het sediment kan dus weer op de continenten gesedimenteerd zijn. Per jaar verdwijnt dus gemiddeld 7,6% van de sedimenten van de continenten en komt daar niet terug.

Stap 3: Een nieuwe berekening

Met alleen de erosiegegevens berekende Ruben Jorritsma dat de continenten in 23,1 miljoen jaar tot zeeniveau afgesleten zouden zijn. Aangenomen dat zo’n 92,4% van het sediment de geologische kolom weer opbouwt, wordt dit rond de 300 miljoen jaar. Misschien dat extra parameters dit getal groter of kleiner zouden maken, maar bedenk het volgende: aangezien sedimentatie altijd het resultaat is van erosie, kan er op de continenten gedurende de geschiedenis van de aarde nooit meer sedimentatie zijn geweest dan erosie. Er zijn dan twee andere opties: of erosie en sedimentatie zijn gemiddeld genomen in evenwicht geweest, of er is op de continenten meer erosie dan sedimentatie geweest. Sedimenten die verdwijnen door subductie of die nog op de oceaanbodem liggen, wijzen duidelijk naar het laatste. En netto erosie betekent dat de bovenste laag van de continenten, de geologische kolom, langzaam afslijt en dus een argument vormt voor een jonge aarde.

Dit artikel is met toestemming van de auteur overgenomen van zijn weblog. Het originele artikel is hier te vinden.

1. Roth, Ariel A. “Oorsprong, wetenschap en Bijbel verenigd.” Groen, Heerenveen (2003), p. 274-278.
2. Jorritsma, Ruben N. “Snelle erosie pleit voor een jonge aarde.” Evolutie.eu.
3. Fischer, Peter. “The erosion of continents as a creationist clock.” The age of the earth and the formation of the universe Honors Seminar (UHON 390), 2005.
4. Roth, Ariel A. “Oorsprong, wetenschap en Bijbel verenigd.” Groen, Heerenveen (2003), p. 274-278.
5. Jorritsma, Ruben N. “Snelle erosie pleit voor een jonge aarde.” Evolutie.eu.
6. Hay, William W., James L. Sloan, and Christopher N. Wold. “Mass/age distribution and composition of sediments on the ocean floor and the global rate of sediment subduction.” Journal of Geophysical Research-Solid Earth 93.B12 (1988): 14933-14940.
7. Hay, William W., James L. Sloan, and Christopher N. Wold. “Mass/age distribution and composition of sediments on the ocean floor and the global rate of sediment subduction.” Journal of Geophysical Research-Solid Earth 93.B12 (1988): 14933-14940.