Om de ouderdom van gesteente te bepalen wordt vaak gebruikgemaakt van radiodateringsmethoden. Die geven hele hoge leeftijden aan het gesteente. Uit nieuw onderzoek blijkt dat die leeftijden lager zouden moeten zijn dan gedacht, ook binnen het evolutionistische wereldbeeld.
Hoe weet je hoe oud een rots is? Er hangt geen kaartje aan waarop staat wanneer die werd gevormd. Wetenschappers gebruiken verschillende radiodateringsmethoden om daar iets over te zeggen. Dat werkt als volgt: toen het gesteente zich vormde werden bepaalde radioactieve atomen ingesloten. Die vervielen in de loop van de tijd naar andere, vaak kleinere atomen. Door te bepalen hoeveel atomen van elke soort er in het gesteente zitten, en uitgaande van een aantal (betwiste) aannames, kun je
berekenen hoe oud dat gesteente moet zijn. Maar bij zo’n ouderdomsbepaling wordt geen rekening gehouden met het feit dat de atomen ook in en uit het gesteente kunnen bewegen.
Kleinere atomen zijn beweeglijker dan grotere. Hoewel dat proces langzaam verloopt, is het toch iets waar onderzoekers rekening mee moeten gaan houden. Dit betekent dat nagenoeg alle radiometrische leeftijden naar
beneden moeten worden bijgesteld. Dateringsmethoden worden steeds problematischer.
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Weet Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Nunen, H. van, 2017, Jonger dan gedacht, Weet 44: 12.
