Duitse wetenschappers hebben bekendgemaakt dat sommige in China gevonden dinosaurus eieren waarschijnlijk leken op de donker blauw-groen gekleurde emoe eieren. Als de oorspronkelijke pigment moleculen de kleur van de eieren hebben blootgegeven, dan roept dit een belangrijke vraag op: kunnen pigmenten 66 miljoen jaar hun kleur behouden?
De eieren zijn gevonden in drie verschillende lagen uit het bovenste Krijt en hun donkere kleur contrasteert met het sediment waarin ze lagen. Nieuwsgierig naar de kleur, voerde het Duitse team van de Universiteit van Bonn chemische scheidingstechnieken uit om de oorspronkelijke dinosaurus ei pigmenten te isoleren – iets dat nog niet eerder was gedaan.1 Hoewel de eieren waarschijnlijk iets aan detail hebben verloren, bevestigt de aanwezigheid van protoporfyrine en biliverdine in de oude eierschalen waarschijnlijk een donker blauw-groene kleur.
Deze pigment moleculen zijn enigszins complex, maar niet zo complex georganiseerd als eiwitten of DNA. Het pigment in dinosaurus eierschalen bevat vijfzijdige chemische ringstructuren die met elkaar verbonden zijn. De pigmenten lossen niet goed op in water, iets dat zeker helpt om in ieder geval duizend jaar te overleven, maar hun Koolstof en Stikstof houdende chemische ringen bevatten dubbele bindingen. Deze chemische bindingen houden het niet eeuwig vol. In de bindingen is chemische energie opgeslagen, vruchtbare grond voor genadeloze chemische reacties die dit soort moleculen altijd afbreken.
De chemische structuur van FeIII Protoporfyrine XI
Complexe chemische ring structuren en dubbele bindingen breken van nature af in kleinere, eenvoudigere moleculen. Zouden ze duizenden of zelfs miljoenen jaren intact kunnen blijven?
In 2013 presenteerde ICR vergelijkbaar bewijs uit het tijdschrift Geology waar een artikel sprak over pigmenten in zeedieren die 340 miljoen jaar oud zouden zijn.2 Een expert bekritiseerde dit artikel
met de bewering dat dergelijke pigmenten miljoenen jaren moesten overleven omdat fossilisatie op de een of andere manier de pigmenten miljoenen jaren zou hebben “vastgezet” achter gemineraliseerde muren, waardoor ze bewaard bleven. Deze bewering ging echter voorbij aan het belangrijkste betrokken onderdeel.3
Hoe konden deze minuscule minerale wanden intact blijven gedurende miljoenen jaren met aardbevingen, overstromingen, vulkaanuitbarstingen klimaatveranderingen, erosie en meteoriet inslagen – rampen waarvan evolutionisten regelmatig zeggen dat ze overal in het verleden voorkwamen? En als de pigmenten opgesloten zaten achter minerale wanden, waarom zijn ze dan nog vindbaar? Zelfs als de omhullende mineralen de wonderbaarlijke kracht hadden scheuren en blootstelling aan chemicaliën van buitenaf te weerstaan – hoe onwetenschappelijk deze bewering ook is – dan nog zouden ze niet kunnen voorkomen dat complexe biologische moleculen zoals pigmenten met dubbele bindingen en complexe ringstructuren vanzelf worden afgebroken.
Met andere woorden: zelfs als we ons het onmogelijke scenario voorstellen waarin biomoleculen miljoenen jaren hermetisch worden afgeschermd van alle mogelijke invloeden van buitenaf zoal microben, zuurstof en water, dan nog zal de molecuul zelf – zonder een of ander onwetenschappelijk wonder – moeten gehoorzamen aan de meest universele wet van het heelal: de tweede wet van de thermodynamica. Deze wet, ook wel bekend als de wet van de entropie, beschrijft hoe elk hoog georganiseerd systeem met de tijd spontaan vervalt tot chaos. Entropie is niet te stoppen en werkt zelfs als iets is begraven of bevroren. Er is geen proces bekend dat deze wet niet gehoorzaamt. Dit geldt bij uitstek voor chemische reacties die de spanning van dubbele bindingen verminderen en complexe moleculen omzetten naar eenvoudige.
Wetenschappers hebben de verval ratio’s van pigment nog niet gemeten, maar ze hebben wel gemeten hoe snel andere biochemische stoffen spontaan afbreken. Uit experimenten blijkt dat hun levensverwachting minder is dan één miljoen jaar. Tot er een experiment is dat aantoont dat pigment verval ratio’s op magische wijze de trend doorbreken, is de meest wetenschappelijke conclusie dat pigment in eierschalen van dinosauriërs zich moeten houden aan de wet van de entropie. Dit komt overeen met de begraving van dinosaurussen en hun eieren in de vloed van Noach, slechts duizenden jaren geleden.
Dit artikel is overgenomen van de website van ICR.4
Voetnoten
- Hecht, J. First evidence that dinosaurs laid colourful blue-green eggs. New Scientist. Gepost op newscientist.com 21 mei 2015. Citaat: Wiemann, J. et al. 2013. The blue-green eggs of dinosaurs: How fossil metabolites provide insights into the evolution of bird reproduction. Geposted op academia.edu
- Thomas, B. Evidence Doesn’t Fade from Colorful Fossils. Creation Science Update. Gepost op icr.org 11 maart 2013
- Rana, F. Believe It or Not! Ancient Biomolecules Evidence for Old Earth. Reasons to Believe. Gepost op reasons.org 1 juni 2013
- Oorspronkelijke titel: Colorful Dinosaur Eggs Challenge Deep Time, Brian Thomas, M.S. Gepost op 11 juni 2015, http://www.icr.org/article/8805. Vertaling: redactie wetenschep.
