De bacterie Marinomonas promoryiensis leeft in de ijskoude zuidpoolwateren. Hij gebruikt een lang eiwit om zich vast te klampen aan het ijs. Wetenschappers hebben dit eiwit in kaart gebracht.
Een lengte van 600 nanometer (0,0006 millimeter) is niet zo indrukwekkend, maar voor een eiwit is dit enorm. M. promoryiensis kan het als een ‘anker’ uitschuiven om zich aan het poolijs te hechten. Een internationaal wetenschapsteam, waar ook onderzoekers van de Technische Universiteit Eindhoven aan meewerkten, bestudeerden het eiwit, dat de naam MpAFP draagt.
Om het eiwit te kunnen onderzoeken knipten de wetenschappers het op in stukken en bekeken die met verschillende analysemethoden. De resultaten pasten ze als een puzzel in elkaar. Elk deel van het eiwit heeft een andere functie. Zo zijn er stukken die diatomeeën binden – microscopisch kleine plantjes die voor zuurstof zorgen. Het eiwit werkt een beetje als een arm: aan het einde zit een ‘hand’ waarmee de bacterie zich aan het ijs vasthoudt.
M. promoryiensis heeft misschien wel zo’n beetje de langste ‘arm’ van alle bacteriën, maar er zijn veel andere bacteriën die ook eenzelfde soort ‘hand’ hebben. Sommige (ziekmakende) bacteriën gebruiken die hand om zich aan je lichaamscellen vast te maken. Door het eiwit MpAFP te bestuderen kunnen wetenschappers beter begrijpen hoe die ‘bacteriehand’ werkt – en wat je ertegen kunt doen, zodat je snel weer beter wordt.
Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website van Weet Magazine. Het originele artikel is hier te vinden.
