Eind vorig jaar ontdekten grotonderzoekers in Israël een wel heel bijzondere afbeelding. Op de wand van een ondergronds waterreservoir was een beeltenis geëtst van de menora, de zevenarmige kandelaar die in de Joodse tempel stond. Wat maakt deze ontdekking zo speciaal?
Onder de Israëlische heuvels bevinden zich allerlei grotten. Sommige daarvan werden lang geleden gebruikt, maar zijn in de vergetelheid geraakt. Dat is ook het geval met het waterreservoir waarin de afbeelding van de menora is ontdekt. Daar zijn overigens nog meer sporen te zien van menselijke activiteit: duiventillen die waarschijnlijk in gebruik waren toen de tempel in Jeruzalem stond. Duiven mochten immers als offer worden gebracht bij de tempeldienst.
Een vondst als deze is uitzonderlijk. Er zijn wel eerder afbeeldingen gevonden van de menora – een typisch joods symbool. Maar de meeste van die afbeeldingen zijn te vinden op voorwerpen van aardewerk. Deze afbeelding is pas de derde die op een muur is aangetroffen. Het laat zien dat de Joden een historische band met het land Israël hebben die niet te ontkennen valt.
Volgens experts stamt de bijna één meter brede menora-afbeelding uit de periode van de tweede tempel. In dezelfde grot is ook een afbeelding gevonden van een kruis. Deze is uiteraard later toegevoegd door christenen. Voor de joden heeft deze vondst niet alleen een historische, maar ook een symbolische waarde. De ontdekking werd namelijk gedaan tijdens het lichtfeest Chanoeka. Bij dit feest herdenken de joden de her-inwijding van de tempel na de Makkabese opstand in 167 v.Chr. tegen de Griekse overheersers. Hierover kun je lezen in de deuterocanonieke boeken 1 en 2 Makkabeeën.
Dit artikel is met toestemming overgenomen van de website van Weet Magazine. Het originele artikel is hier te vinden.
