Oeroude bacteriën leven nog

Sommige dieren kunnen 200 jaar of ouder worden en er zijn bomen die nog veel langer leven.¹² Maar hier volgt een verhaal over een organisme dat, zoals sommige wetenschappers beweren, ze allemaal overtreft. Er zijn namelijk verscheidene recente beweringen dat wetenschappers levende bacteriën van vele miljoenen jaren oud hebben gevonden³, een soortgelijke bewering werd gedaan door onderzoekers van Newcastle University, Verenigd Koninkrijk.

Terwijl ze de zeebodemsedimenten onderzochten van de Noorse eilandengroep Svalbard, werden de onderzoekers verrast door de vondst van slapende kiemcellen van een thermofiele (warmteminnende) bacterie. Deze ontkiemen als er temperaturen bereikt worden van ruim 50°C, net zoals micro-organismen die diep in de oceanische korst en in ondergrondse oliereservoirs gedijen. Gezien de ijskoude omstandigheden op Svalbard konden de wetenschappers de aanwezigheid van een bacterie, die afhankelijk is van een veel warmere omgeving om zijn levenscyclus te voltooien, niet verklaren.⁴

Dr. Casey Hubert, een van deze onderzoekers, gaf als verklaring dat de bacteriën uit de oceanische korst opkwamen in oprijzende hete vloeistoffen, waarna ze terechtkwamen in het ijskoude, arctische zeewater, waar ze door de kou slapend gemaakt werden. Tot zover geen tegenspraak, want er zijn op andere locaties hydrothermale vloeistoffen waargenomen die voortkwamen uit de zeebodem. Maar Huberts theorie gaat verder: om hun levenscyclus te voltooien, moesten de bacteriën wachten totdat ze opnieuw diep begraven werden in zeer grote hoeveelheden sediment tot de omstandigheden warm genoeg voor ze waren voor ze ontkiemden. En aan de hand van cijfers van waarnemingen rondom hedendaagse zeebodemsedimentatie beweert Hubert dat er 100 miljoen jaar voor nodig zou zijn om zulke diepe hoeveelheden sediment af te zetten. Hij gebruikt dus deze sedimentatiesnelheid om de bewering dat de bacterie een levenscyclus van 100 miljoen jaar heeft, te verdedigen.

Volgens andere experts zou het DNA van bacteriën binnen 100 duizend jaar vernietigd zijn als gevolg van moleculaire beweging en achtergrondstraling, in overeenstemming met de tweede wet van de thermodynamica⁶, dus Hubert kan geen gelijk hebben. In ieder geval is zijn bewering observationeel oncontroleerbaar, want er is geen experiment bekend die kan bevestigen dat een slapende kiemcel, zolang als hij beweert, kan leven. De verklaring is daarmee erg overdreven van de onderzoekers die de bacterie bij Svalbard vonden. Eigenlijk weten ze nog niet hoe, wanneer en zelfs óf de slapende kiemcellen zullen ontkiemen. Zij gebruikten het seculiere geologische principe van het uniformitarianisme, de idee dat hedendaagse omstandigheden de sleutel zijn tot het verleden, toen zij aannamen dat de hedendaagse (waarneembare) sedimentatiesnelheid toegepast kon worden op de beweerde (en onwaarneembare) eerdere 100 miljoen jaar.

Maar wij weten vanuit het betrouwbare ooggetuigenverslag in de Bijbel, en van veel ondersteunend bewijsmateriaal, dat de hele wereld te maken kreeg met een enorme vloed zo’n 4500 jaar geleden. En tijdens deze vloed zouden sedimentatiesnelheden veel groter zijn dan wat vandaag de dag constateren. De wetenschappers speculeren, tastend in het duister en zonder bewijsmateriaal, als zij het hebben over een bacterie die er een onwaarneembare en een zeer lange tijd van 100 miljoen jaar over deed om plotseling weer op te duiken.

Dit artikel is met toestemming vertaald en overgenomen uit Creation Magazine. De volledige bronvermelding luidt: O’Brien, J., 2010, The bacterium that came in from the cold, Creation 34 (4): 35.

1. Er zijn bijvoorbeeld meldingen van gevangen schildpadden en vissen die al meer dan 200 jaar leven, en sommige bomen kunnen duizenden jaren oud worden.
2. Een interessant punt is dat, hoewel de exacte leeftijd soms wordt betwist, de maximale leeftijden voor nog steeds levende bomen die aangehaald worden door wetenschappers vaak in nauwe overeenstemming zijn met de Bijbelse datum van de zondvloed, rond 4500 jaar geleden. Zie: Bates, G., Patriarchs of the forest, Creation 25(1):10–13, 2002.
3. Vreeland, R.H., Rosenzweig, W.D., Powers, D.W., Isolation of a 250 million-year-old halotolerant bacterium from a primary salt crystal, Nature 407(6806):897–900, 2000; Salty Saga, Creation 23(4): 15, 2001
4. Dartnell, L., Bug in the Arctic is the ultimate sleeping beauty, New Scientist, 25 September 2010.
6. In feite geeft laboratoriumonderzoek aan dat “geen DNA intact zou kunnen blijven ver boven de 10000 jaar.”⁵Sykes, B., The past comes alive, Nature 352(6334):381–382, 1991; zie ook Catchpoole, D., Sleeping Beauty bacteria, Creation 28(1):23, 2005 en ‘the sequel’ via creation.com/more-sleeping-beauty-bacteria, 2007.