Als we het goed begrijpen is het Human Genome Project (een project dat menselijke genen in kaart probeert te brengen) in 2003 min of meer tot de slotsom gekomen, dat slechts een klein deel (1,2%) van het menselijke DNA een functie had. Het resultaat werd door het evolutiekamp in dank afgenomen, het bevestigde immers hun voorspellingen van “junk DNA”, rudimentaire restjes van ons evolutionaire verleden. In het decennium dat op het Human Genome Project volgde heeft een internationaal team van 400 wetenschappers aan het vervolgonderzoek ENCODE deelgenomen. Deze studie heeft bijzonder bijgedragen aan onze meerdere kennis van het functioneren van menselijk DNA. In een in 2012 gepubliceerde serie van 30 lezingen heeft de ENCODE studie de wereld versteld doen staan doordat bleek dat meer dan 80% van de menselijke genen bekende functies bezat (vergeleken met de oorspronkelijke 1,2%). Naarmate onze kennis hiervan toeneemt, zal het >80% cijfer waarschijnlijk na verloop van tijd nog hoger worden.
Je zou denken dat deze onjuiste evolutionaire voorspelling het evolutiekamp tot een snelle terugname van de nu gênante term “junk DNA” zou brengen en zou leiden tot een zoektocht naar een verklaring van hòe hoog het functionele DNA dan wel in hun theorie past. Maar degenen die voor de tempel van Darwin buigen, verafschuwen het om zich er bij neer te leggen. Ryan Gregory van de Universiteit van Guelph zei: “Ik zou graag zien dat de bekendste biologen die in feite de evolutie-theorie aanhangen en de genetische diversiteit, zich de vele problemen met de ENCODE-claim realiseren.” Dan Gruar, evolutiebioloog aan de Universiteit van Houston, besloot de aanval in te zetten op het team van ENCODE wetenschappers met behulp van de kracht van een wiskundig model en de ongegeneerde, brutale aanname dat evolutie door toevallige mutaties en natuurlijke selectie een feit is 1
Gezien het feit dat bij elke nieuwe generatie mensen zich ongeveer 30 nieuwe mutaties voordoen en dat verreweg de meeste mutaties schadelijk zijn (deze feiten zijn wereldwijd geaccepteerd), kan natuurlijke selectie maar heel weinig doen aan het uitfilteren van de mutaties en het behouden van het gezonde DNA. Dit filterproces vereist heel grote aantallen menselijke geboorten, die dan weer van de meest gezonde soorten moeten komen om het gezondere DNA voort te planten. Anders zou ons DNA in de loop van de tijd alleen maar achteruit gaan. Hoe hoger het percentage DNA dat functioneel is, hoe waarschijnlijker het is dat een mutatie op een willekeurige plaats de gezondheid zal doen afnemen en daardoor meer filtering nodig heeft (d.w.z. meer reproductie vereist van alleen maar de meest gezonde mensen). Graur schatte dat, indien 100% van ons DNA functioneel is, het nodig zou zijn, om gewoon onze huidige bevolking en gezondheid op peil te houden, dat ieder stel minimaal 24 kinderen voortbrengt, van welke 24 dan maar 2 vervolgens een volgende generatie zouden voortbrengen. Daarentegen hebben mutaties die in niet-functionele DNA-delen voorkomen, geen gevolgen. Dat is waarom er minder noodzaak voor de filter van natuurlijke selectie bestaat en daarmee wordt het vereiste aantal kinderen per stel verminderd. Indien 80% van ons DNA functioneel is (zoals ENCODE aangaf), dan zou ieder paar minstens 15 kinderen moeten hebben om onze huidige bevolking op peil te houden. Als we uitgaan van een realistisch menselijk geboortecijfer van 3,6 kinderen per paar, schat Gruars model dat niet meer dan 25% van onze genen functioneel kan zijn. Dit is wat het evolutionaire paradigma voorspelt.
In tegenstelling hiermee liet de ENCODE studie (gesteund door meer dan 400 wetenschappers en een budget van $400 miljoen) zien dat tenminste 80% van ons DNA functioneel is. Het empirische bewijs daarvoor staat tegenover het evolutiemodel, maar ondersteunt het “Genetic Entropy” model van John Stanford. Dit model zegt dat ons DNA geleidelijk achteruitgaat vanwege de langzame opeenstapeling van mutaties – het tegenovergestelde van evolutie.
Wat geeft meer vertrouwen: een resultaat van een studie, uitgevoerd door 400 wetenschappers, of een wiskundig model van één wetenschapper dat begint met de aanname van evolutie? In plaats van het in diskrediet brengen van de ENCODE resultaten, dient het model van Graur slechts om zijn evolutionaire aanname in diskrediet te brengen.
Dit artikel is met toestemming vertaald en overgenomen van de website Scientific Evolution. Het originele artikel is hier te vinden.
Voetnoten
- Genome Biol Evol, July 2017. DOI: https://doi.org/10.1093/gbe/evx121.
