Radiometrische dateringen omrekenen naar de Bijbelse tijdlijn

by Albert Welleweerd | jan 28, 2023 | Aardwetenschappen, Bijbel, Geschiedenis, Historische wetenschappen, Ouderdom van de aarde, Theologie, Zondvloed

Radiometrische dateringen omrekenen naar de Bijbelse tijdlijn:

Wanneer was de zondvloed en wanneer de spraakverwarring?

Inhoudsopgave

1 Radiometrische dateringen omrekenen naar de Bijbelse tijdlijn:

Radiometrische dateringen omrekenen naar de Bijbelse tijdlijn: Wie de eerste elf hoofdstukken van de Bijbel leest, kan uitrekenen dat de aarde en het heelal nog geen tienduizend jaar geleden zijn geschapen. De vraag dringt zich dan op hoe dit zich verhoudt tot een heelal dat 13,8 miljard lichtjaar groot is, en tot een aarde met een radiometrische datering van 4,5 miljard jaar. Hoe valt dit met elkaar te rijmen? Creationisten hebben voor beide problemen verschillende oplossingen bedacht. Barry Setterfield kwam echter met een idee dat beide problemen in samenhang oploste. In zijn model was zowel de lichtsnelheid als de radioactieve vervalsnelheid vroeger vele malen hoger dan nu, en gold voor beiden dezelfde factor ten opzichte van de huidige waarde.[1] Een fout die hij hierbij maakte, is dat hij dit koppelde aan de roodverschuiving van sterrenstelsels. Het effect van de roodverschuiving is namelijk veel te klein om een factor van meerdere miljoenen te overbruggen.

Hoe moet het dan wel? Is er een formule te vinden die aangeeft hoeveel hoger de lichtsnelheid en de radioactieve vervalsnelheid vroeger waren ten opzichte van nu? Een formule waarmee we dus de Bijbelse tijdlijn en radiometrische dateringen aan elkaar kunnen relateren?

Gigantisme en levensverwachting

Uit Genesis 5-11 volgt dat de levensverwachting in de tijd vóór de zondvloed en in de eerste tijd na de zondvloed vele malen hoger was dan nu. Er waren toen ook planten en dieren die vele malen hoger en groter waren dan in de huidige tijd. Het fossielenbestand laat zien dat er tijdens het Devoon een zeeschorpioen met een lengte van 2½ meter leefde. Tijdens het Krijt waren er reusachtige dinosaurussen. Barry Setterfield ziet hier een verband met een veel hogere lichtsnelheid in die tijd. Bij een hogere lichtsnelheid zijn zowel de elektrische veldconstante als de magnetische veldconstante omgekeerd evenredig lager. Bio-elektromagnetische processen zijn daardoor sneller en efficiënter. Dit kan niet alleen gigantisme, maar ook een hogere levensverwachting tot gevolg hebben.[2]

In de jaren 80 van de vorige eeuw plaatsten twee Zwitserse wetenschappers plantenzaden en visseneieren in een sterk elektrisch veld. “De planten en vissen die zich er daarna uit ontwikkelden waren niet alleen veel groter en sterker dan normaal, er verschenen zelfs vormen die volgens wetenschappers al honderdduizenden jaren waren uitgestorven! De vissen hadden bovendien een sterker immuunsysteem en waren daardoor minder vatbaar voor ziekten.”[3] Dit ondersteunt het idee van Barry Setterfield dat gigantisme en een hoge levensverwachting samenhangen met een veel hogere lichtsnelheid in het verleden.

Volgens Genesis 5 was de bereikte leeftijd vóór de zondvloed ongeveer constant, terwijl deze volgens Genesis 11 in het eerste millennium na de zondvloed drastisch daalde. In overeenstemming hiermee kan verondersteld worden dat de lichtsnelheid vóór de zondvloed constant was en na de zondvloed drastisch daalde. De drastische daling van de lichtsnelheid, en de daarmee gepaard gaande daling van de levensverwachting, waren niet het gevolg van een natuurwet, maar van Gods besluit in Genesis 6:3: “Maar Jahwe zei: ‘Mijn levensgeest zal niet altijd bij de mens blijven, want hij is maar een nietig wezen; de duur van zijn leven zal honderdtwintig jaar bedragen.” (Willibrordvertaling)

Exponentiële daling

In 1995 publiceerde Steven J. Robinson een artikel over de vroege archeologische periode van Egypte.[4] In dat artikel laat hij zien dat er in het begin honderdduizenden jaren radiometrische tijd nodig was voor menselijke innovatie, en dat dit later nog maar enkele duizenden jaren was. Een soortgelijk effect is te zien bij de zeespiegelstijging, waarbij voor dezelfde stijging eerst veel meer radiometrische jaren nodig waren dan later. Robinson sprak daarom over “de exponentiële vertraging van de radiometrische klok”. De snelheid van de radiometrische klok wordt bepaald door de snelheid van alfaverval en bètaverval. Tegenwoordig zien we echter geen merkbare daling van de radioactieve vervalsnelheid en evenmin van de lichtsnelheid. De volgende formules houden rekening met de exponentiële daling in het verre verleden, en met het feit dat er nu geen merkbare daling is:

T = t + 1949 + a*exp(b*(t-t₁))λ_r= c_r= dT/dt = 1 + a*b*exp(b*(t-t₁))

Waarbij:
T             = radiometrische tijd t.o.v. 1950 n.Chr. (= Before Present, BP)
t              = aantal jaren v.Chr. op de Bijbelse tijdlijn
c_r             = lichtsnelheid in vacuüm in verhouding tot de huidige lichtsnelheid in vacuüm
λ_r            = radioactieve vervalsnelheid in verhouding tot de huidige radioactieve vervalsnelheid

Verder is in deze formules t₁ een referentietijd en zijn a en b twee constanten die bepaald moeten worden. Om die te bepalen hebben we twee vroege gebeurtenissen nodig. Van beide moeten zowel de Bijbelse tijdrekening als de radiometrische datering bekend zijn. Er zijn twee belangrijke gebeurtenissen uit de Bijbel die hiervoor in aanmerking komen, namelijk de zondvloed en de spraakverwarring.

Vanaf de bouw van de tempel naar de uittocht

Het jaartal van de spraakverwarring en dat van de zondvloed kunnen bepaald worden door vanaf de bouw van de tempel van Salomo terug te rekenen. Dit is echter minder eenvoudig dan het lijkt, omdat Bijbelhandschriften op sommige punten van elkaar verschillen. Er moet dan een beargumenteerde keuze worden gemaakt.

In onze vertalingen van 1 Koningen 6:1 staat dat de bouw van de tempel begon in het vierde regeringsjaar van Salomo, “het 480ste jaar na de uittocht”. De Septuaginta heeft echter: “in het 440ste jaar na de uittocht”. Het vierde regeringsjaar van Salomo komt overeen met 966 v.Chr., zodat de uittocht in 1446 of 1406 v.Chr. plaatsvond. Welk van beide jaartallen is juist?

De historicus Johan Knigge schreef hierover: “De rechter Jefta (ca. 1100 v.Chr.) zegt tegen de koning van Ammon dat Israël 300 jaar in Kanaän woont (Re. 11:26). De Joodse Talmoed vermeldt dat het zeventiende Jubeljaar samenvalt met de tijdsaanduiding in Ezechiël 40:1 (dat is het jaar 573) en dat dit jaar niet kon worden gehouden vanwege de wegvoering in ballingschap. Alle data van de Jubeljaren werden door de priesters nauwgezet geregistreerd. Zeventien cycli van 49 jaar terugrekenend viel het begin van de eerste Jubeljaarcyclus, die volgens Leviticus 25:2 vanaf de intocht in Kanaän begon, in het jaar 1406 v.Chr.”[5] De uittocht vond 40 jaar vóór de intocht plaats, dus in 1446 v.Chr.

Vanaf de uittocht naar de spraakverwarring

De NBV heeft in Exodus 12:40-41: “Vierhonderddertig jaar hadden de Israëlieten in Egypte gewoond; na precies vierhonderddertig jaar – geen dag eerder of later – trok het volk van de HEER, in groepen geordend, uit Egypte weg.” Dit lijkt in strijd met Numeri 26:59, waar de NBV heeft: “De naam van de vrouw van Amram was Jochebed. Zij was een dochter van Levi, wiens vrouw haar in Egypte gebaard had, en zij baarde aan Amram Aäron, Mozes en hun zuster Mirjam.” Als de vrouw van Levi de moeder van Mozes heeft gebaard, kan het verblijf van de Israëlieten in Egypte nooit 430 jaar geduurd hebben.

De Statenvertaling met Kanttekeningen heeft in Numeri 26:59: “En de naam der huisvrouw van Amram was Jochebed, de dochter van Levi, welke [de huisvrouw] van Levi baarde in Egypte; en deze baarde aan Amram Aäron en Mozes, en Mirjam, hunne zuster.” In de grondtekst wordt de vrouw van Levi niet genoemd. Volgens de Kanttekeningen staat er letterlijk: “welke zij den Levi baarde”. We kunnen Numeri 26:59 als volgt parafraseren: “Jochebed was een vrouwelijke nakomeling van Levi, en zij zorgde ervoor dat Levi nog meer nakomelingen kreeg, want zij baarde aan Amram Aäron, Mozes en Mirjam.”

Als we de genealogie van Mozes in Exodus 6:16–20 vergelijken met die van Jozua in 1 Kronieken 7:25–27, dan lijken er in de genealogie van Mozes zes generaties te ontbreken.

Hieruit volgt dat de Israëlieten in 1446 + 430 = 1876 v.Chr. in Egypte aankwamen. Jakob was toen 130 jaar (Genesis 47:9) en werd dus in 2006 v.Chr. geboren. Isaak was bij de geboorte van Jakob 60 jaar (Genesis 25:26) en werd dus in 2066 v.Chr. geboren. Abraham was bij de geboorte van Isaak 100 jaar (Genesis 21:5) en werd dus in 2166 v.Chr. geboren. Zijn vader Terach was toen 70 jaar (Genesis 11:26) en werd dus in 2236 v.Chr. geboren.

Als we verder teruggaan blijkt er een belangrijk verschil te zijn tussen enerzijds de gebruikelijke Hebreeuwse (Masoretische) tekst en anderzijds de Samaritaanse Pentateuch en de Septuaginta, de oude Griekse vertaling van het Oude Testament. De leeftijd van de vader bij de geboorte van het kind is in de Masoretische tekst als regel 100 jaar lager dan bij de Samaritaanse Pentateuch en de Septuaginta. Bij Terachs vader Nachor is het verschil echter 50 jaar. De Masoretische tekst heeft hier 29 jaar. Als de Masoretische lezing de oorspronkelijk was, en de Samaritaanse Pentateuch en de Septuaginta de betreffende leeftijden steeds met 100 hadden verhoogd, was er geen reden geweest om dat ook niet hier te doen. Als de betreffende leeftijden in de Masoretische tekst echter berekend zijn door van de oorspronkelijke tekst 100 af te trekken, is het duidelijk waarom dat bij Terachs vader Nachor niet gebeurd is. De leeftijd van Nachor bij de geboorte van Terach zou dan 79 – 100 = -21 zijn geweest! Hieruit volgt dat de betreffende leeftijden in de Masoretische tekst niet de oorspronkelijke zijn.

Als we zo op basis van de Samaritaanse Pentateuch en de Septuaginta verder terugrekenen, blijkt Nachor in 2315 v.Chr. te zijn geboren, diens vader Serug in 2445 v.Chr. , Reü in 2577 v.Chr. en Peleg in 2707 v.Chr. In Genesis 10:25 staat dat Peleg zijn naam naar aanleiding van een verdeling van de aarde kreeg. Dit verdelen moet binnen de context van Genesis 10 betrekking hebben op het verspreiden van de verschillende volken over de aarde. Een kind ontvangt zijn naam bij zijn geboorte en dat zal ook bij Peleg het geval zijn geweest. Daarom moet de spraakverwarring in 2707 v.Chr., het geboortejaar van Peleg, hebben plaatsgevonden.

Vanaf de spraakverwarring naar de zondvloed

Het lijkt nu gemakkelijk om vanaf Peleg terug te rekenen naar de zondvloed, maar ook hier doet zich een probleem voor. De Septuaginta noemt in Genesis 10:24 en 11:12-13 als zoon van Arpachsad niet Sela, maar Kenan. Deze Kenan is dan weer de vader van Sela. De Masoretische tekst van Genesis en de Samaritaanse Pentateuch kennen deze Kenan niet. In 1 Kronieken 1:18 hebben enkele Hebreeuwse handschriften en de Codex Alexandrinus ook de naam Kenan tussen Arpachsad en Sela. Het Nieuwe Testament kent deze Kenan ook, namelijk in Lucas 3:36 als onderdeel van het geslachtsregister van Jezus. De naam Kenan komt eveneens voor in het boek Jubileeën. Een ander geschrift uit die tijd, 1 Henoch, noemt Abraham de 21^e vanaf Adam. Zonder Kenan zou Abraham de 20^e vanaf Adam zijn. De naam Kenan tussen Arpachsad en Sela moet dus als oorspronkelijk worden beschouwd.

Als we zo vanaf Peleg terugrekenen, blijkt Pelegs vader Eber in 2841 v.Chr. te zijn geboren, diens vader Selach in 2971 v.Chr., Kenan in 3101 v.Chr. en Arpachsad in 3236 v.Chr., twee jaar na de zondvloed (Genesis 11:10). Daaruit volgt dat de zondvloed in 3238 v.Chr. plaatsvond.

Jaartal	Gebeurtenis
3238 v.Chr.	Zondvloed
3236 v.Chr.	Geboorte van Arpachsad
3101 v.Chr.	Geboorte van Kenan (Kainan)
2971 v.Chr.	Geboorte van Selach (Selah)
2841 v.Chr.	Geboorte van Eber (Heber)
2707 v.Chr.	Geboorte van Peleg en spraakverwarring
2577 v.Chr.	Geboorte van Reü (Rehu)
2445 v.Chr.	Geboorte van Serug
2315 v.Chr.	Geboorte van Nachor (Nahor)
2236 v.Chr.	Geboorte van Terach
2166 v.Chr.	Geboorte van Abram
2066 v.Chr.	Geboorte van Isaak
2006 v.Chr.	Geboorte van Jakob
1876 v.Chr.	Israëlieten naar Egypte
1446 v.Chr.	Uittocht uit Egypte
1406 v.Chr.	Intocht in Kanaän
966 v.Chr.	Begin van de bouw van de tempel van Salomo

Waar in de geologische kolom is de zondvloed te vinden?

De zondvloed is de grootste catastrofe uit de geschiedenis van de aarde. De zondvloed moet dus ergens in de geologische kolom terug te vinden zijn. Veel creationisten zijn van mening dat een groot deel van de aardlagen van het Fanerozoïcum (de geologische periode van het Cambrium tot nu) door de zondvloed zijn afgezet.[6] De laatste decennia is er echter steeds meer bewijs gekomen dat dit niet kan kloppen.[7] Die aardlagen laten zien dat er veel meer is gebeurd dan binnen 1 zondvloedjaar mogelijk is. Ook blijkt tijdens geen enkele periode van het Fanerozoïcum de aarde geheel door water te zijn bedekt.[8] De zondvloed moet daarom in het Precambrium worden gezocht. Maar waar?

Als we naar de platentektoniek kijken, zien we van het Archeïcum tot en met het Mesozoïcum herhaaldelijk de vorming van een supercontinent dat na verloop van tijd weer opbreekt, waarna na enige tijd weer een nieuw supercontinent wordt gevormd, dat na enige tijd ook weer opbreekt, enz. Dit laat zien dat al vroeg in de geologische kolom de continenten op drift zijn geraakt. Dit past niet bij de wereld vóór de zondvloed en moet dus wel een gevolg van de zondvloed zijn.

In Genesis 7:11 wordt bij het begin van de zondvloed gesproken over het openen van de “sluizen van de hemel”. In Jesaja 24:18-19 worden de sluizen van de hemel ook genoemd en wordt duidelijk wat dit betekent: “De sluizen van de hemel worden geopend, de grondvesten van de aarde beven. De aarde kraakt en barst open, de aarde schokt en schudt heen en weer, de aarde kantelt en wankelt vervaarlijk.” Kennelijk heeft het openen van de sluizen van de hemel een aardbeving tot gevolg. Een aardbeving kan verschillende oorzaken hebben. Een daarvan is een meteorietinslag. In de context van Genesis 7:11 betekent dit dat het openen van de sluizen van de hemel het begin is van een meteorietenbombardement, waardoor het oorspronkelijk geschapen supercontinent in stukken uiteenbreekt. In 2019 hebben wetenschappers ontdekt dat 4480 miljoen jaar geleden op de radiometrische tijdschaal het meeste gesteente werd “gereset”. Het werd zodanig gesmolten dat de radiometrische klokken die onderzoekers gebruiken om de ouderdom van een rots te achterhalen, weer bij 0 begonnen.[9] Het smelten is een teken van enorme inslagen. Dat duurde in dit geval 30 miljoen jaar op de radiometrische tijdschaal.[10] Op de Bijbelse tijdlijn duurde het 150 dagen, want na 150 dagen werden de sluizen van de hemel gesloten (Genesis 7:24-8:2).

Maar waar kwam dat plotselinge meteorietenbombardement vandaan? Tussen de planeet Mars en de planeet Jupiter bevindt zich de asteroïdengordel. Die was er oorspronkelijk niet. Oorspronkelijk bevond zich daar een planeet die de naam Phaeton[11] heeft gekregen. De oudste radiometrische datering van de asteroïden is 4563 miljoen jaar BP (Before Present, d.w.z. vóór 1950). Dat betekent dat de planeet Phaeton toen is ontploft[12] en de asteroïdengordel is ontstaan. Op de Bijbelse tijdschaal komt dat overeen met iets meer dan een jaar vóór de zondvloed. Brokstukken van de planeet Phaeton hebben er dus ruim een jaar over gedaan om de aarde te bereiken. De beide manen van Mars en de kleine manen van Jupiter zijn waarschijnlijk ook overblijfselen van wat eens de planeet Phaeton was.

Waar in de geologische kolom is de spraakverwarring te vinden?

Na de zondvloed woonden de mensen eerst in het dorp Thamanin, op ongeveer 5 km afstand van de top van de berg Judi, waar de ark was geland. Dit dorp lag op een hoge terp[13] omdat tijdens het Paleozoïcum en het Mesozoïcum de zeespiegel enkele honderden meters hoger was dan tegenwoordig.

Na de dood van Noach trokken de mensen naar de vlakte van Sinear. Dat is een vlakte in Syrië, noordwestelijk van het Sinjargebergte.[14] Nadat de generatie die de zondvloed nog had meegemaakt gestorven was, wilden de mensen onder de leiding van Nimrod daar een stad met een hemelhoge toren bouwen. Dan zouden ze beroemd worden en niet verspreid raken. Maar door de spraakverwarring raakten ze juist wèl verspreid, en trokken de mensen in alle windrichtingen de aarde over.

De verspreiding van de mensen over de aarde moet in de vorm van menselijke fossielen zijn terug te vinden. Dat roept de vraag op welke fossielen menselijk zijn en welke niet. Veel creationisten beschouwen de Homo erectus als een uitgestorven mensensoort.[15] Maar klopt dat wel?

De volgende feiten pleiten ervoor dat Homo erectus geen mens was:

In tegenstelling tot de Heidelbergmens en de Neanderthaler zijn er geen aanwijzingen dat hij zijn doden begroef.[16]
De snelheid waarmee zijn tandglazuur groeide was aanmerkelijk sneller dan dat van de moderne mens en lijkt meer op dat van moderne en fossiele Afrikaanse apen.[17]
Zijn gemiddelde herseninhoud (983 cc) is aanmerkelijk kleiner dan die van de moderne mens (1350 cc).[18]
Een recente reconstructie van vijf Homo erectus schedels uit Georgië laat zien dat zijn brein aapachtig was.[19]
Bij Tel Aviv zijn overblijfselen van prehistorische mensen gevonden met een radiometrische ouderdom van 400.000 jaar. Zij waren genetisch en gedragsmatig verschillend van Homo erectus en vergelijkbaar met zowel de moderne mens als de Neanderthaler.[20]

De oudste menselijke fossielen zijn daarom van de Heidelbergmens. DNA uit de celkern van in Spanje gevonden fossielen laat een sterke verwantschap tussen de Heidelbergmens en de Neanderthaler zien.[21] De Heidelbergmens kan daarom als een vroege Neanderthaler worden beschouwd.

Het oudste fossiel van de Heidelbergmens is in Duitsland gevonden en is gedateerd op 609.000 jaar oud.[22] De spraakverwarring heeft dus op de radiometrische tijdschaal 609.000 jaar geleden of eerder plaatsgevonden. Maar wanneer precies?

Volgens sommige overleveringen stortte de toren van Babel bij de spraakverwarring als gevolg van een zware storm in.[23] Volgens een andere overlevering was dit als gevolg van een zware aardbeving.[24]

Aardbeving of hevige wind? Het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Een zware meteorietinslag kan beide veroorzaken. De combinatie van aardbeving en hevige wind in buitenbijbelse overleveringen over de toren van Babel wijst daarom in de richting van een gigantische meteorietinslag als de oorzaak van het instorten van de toren. Die gigantische inslag is er inderdaad geweest en is gedateerd op 788.100 BP.[25]

Dit betekent dat de spraakverwarring in 2707 v.Chr. overeenkomt met een radiometrische datering van 788.100 BP.

De omrekenformules

Wanneer we als referentietijd t₁ de Bijbelse datering van de spraakverwarring nemen, hebben de constanten a en b de volgende waarden:

a = T₁ – t₁ – 1949
b = ln((T₂ – t₂ – 1949)/(T₁ – t₁ -1949))/(t₂ – t₁)

T₁            = radiometrische datering van de spraakverwarring
t₁            = Bijbelse datering van de spraakverwarring
T₂            = radiometrische datering van de zondvloed
t₂            = Bijbelse datering van de zondvloed

De omrekenformules zijn in een webpagina verwerkt.[26] Daarmee kan iedereen hoge radiometrische dateringen omrekenen naar de Bijbelse tijdlijn en andersom.

Ten tijde van de zondvloed waren de lichtsnelheid en de snelheid van alfa- en betaverval 73 miljoen keer zo hoog als nu. Daaruit volgt dat de 30 miljoen jaar die het metorietenbombardement volgens de radiometrische datering duurde, overeenkomt met (30/73)*365 = 150 dagen op de Bijbelse tijdlijn. Dat is dus gelijk aan de 150 dagen waarin volgens Genesis 7:11-8:2 de sluizen van de hemel geopend waren.

De zondvloed duurde een jaar en 10 dagen (Genesis 7:11-8:14). Dit betekent dat de zondvloed op de radiometrische tijdschaal 75 miljoen jaar duurde, van 4480 miljoen jaar BP tot 4405 miljoen jaar BP.

We kunnen de webpagina gebruiken om geologische perioden via de radiometrische dateringen op de Bijbelse tijdlijn af te beelden:

Geologische periode	Radiometrische tijd	Bijbelse tijdlijn
Archeïcum	4000 – 2500 miljoen jaar BP	3228– 3202 v.Chr.
Proterozoïcum	2500 – 541 miljoen jaar BP	3202 – 3108 v.Chr.
Paleozoïcum	541 – 252,2 miljoen jaar BP	3108 – 3061 v.Chr.
Mesozoïcum	252,2 – 66 miljoen jaar BP	3061 – 2979 v.Chr.
Paleogeen	66 – 23,03 miljoen jaar BP	2979 – 2914 v.Chr.
Neogeen	23,03 – 2,58 miljoen jaar BP	2914 – 2780 v.Chr.
Pleistoceen	2,58 – 0,011653 miljoen jaar BP	2780 – 2420 v.Chr.

Hoe ontwikkelde het leven zich na de zondvloed?

Bij de ontwikkeling van het leven na de zondvloed spelen de volgende factoren een rol:

Het onderscheid tussen landdieren en zeedieren. De landdieren die de zondvloed overleefden bevonden zich allemaal in de ark. Zij moesten zich na de zondvloed over de aarde verspreiden en dat kostte nogal wat tijd. De zeedieren die de zondvloed overleefden bevonden zich niet in de ark, maar verspreid over de aardbol. Dit verklaart waarom we in het fossielenbestand eerst zeedieren zien en pas daarna landdieren.
Het onderscheid in reproductiesnelheid. Bacteriën hebben de grootste reproductiesnelheid. Dit verklaart waarom de door bacteriën gevormde stromatolieten het oudste bewijs van leven in het fossielenbestand vormen.
Reptielen en kleine zoogdieren planten zich sneller voort dan grote zoogdieren. Dit verklaart waarom we in het fossielenbestand eerst reptielen en kleine zoogdieren aantreffen en pas daarna grote zoogdieren.
Toen de mensen in de eerste tijd na de zondvloed nog veel ouder werden dan tegenwoordig, kregen ze ook later kinderen. De mensen hadden dus een lage reproductiesnelheid. Bovendien verspreidden ze zich pas na de torenbouw van Babel over de aarde (Genesis 11:1-9). Dit verklaart waarom mensen pas laat in het fossielenbestand voorkomen.

Een zondvloed aan het begin van het Precambrium verklaart op natuurlijke wijze de volgorde van organismen in het fossielenbestand.

Consequenties voor de Egyptische chronologie

Op basis van koolstofdatering schatten onderzoekers dat de eerste Egyptische dynastie in ca. 3085 v.Chr. begon.[27] Dit komt overeen met 5034 BP. Als we deze radiometrische datering omrekenen naar de Bijbelse tijdlijn, dan komen we uit op 2284 v.Chr. als het begin van de eerste dynastie. Dit is ongeveer 200 jaar voordat Abram en Sarai in Egypte waren (Genesis 12:10-20).

Een belangrijk ankerpunt binnen de Egyptische chronologie is farao Sisak (1 Kronieken 12:2-9). Binnen de standaard chronologie wordt hij geïdentificeerd met Shoshenq I van de 22^e dynastie. Dit moet echter Ramses III van de 20^e dynastie zijn.[28] Dat komt neer op een verschuiving van 257 jaar. De farao van de uittocht was Neferhotep I van de 13^e dynastie.[29] Op de Bijbelse tijdlijn stierf hij in 1446 v.Chr., het jaar van de uittocht, maar in de gebruikelijke chronologie stierf hij in 1730 v.Chr., wat neerkomt op een verschuiving van 284 jaar.

De datering van het begin van de eerste dynastie in 2284 v.Chr. in plaats van in 3085 v.Chr. betekent een verschuiving van 801 jaar. Dat is heel wat meer dan een verschuiving van 284 jaar in de tijd van de uittocht. De oplossing voor dit probleem is al door kerkvader Eusebius van Caesarea gegeven. Hij schreef: “Maar als het aantal jaren nog steeds te groot is, moet worden aangenomen dat misschien meerdere Egyptische koningen tegelijkertijd regeerden; want ze zeggen dat de heersers tegelijkertijd koningen waren van This, van Memphis, van Sals, van Ethiopië en van andere plaatsen. Bovendien lijkt het erop dat verschillende koningen de scepter zwaaiden in verschillende regio’s en dat elke dynastie beperkt was tot zijn eigen nome: het was dus geen opeenvolging van koningen die de ene na de andere troon bezetten, maar verschillende koningen die tegelijkertijd regeerden in verschillende regio’s. Zo ontstond het grote totaal aantal jaren.”[30]

Conclusie

De zondvloed vond op de Bijbelse tijdlijn in 3238 v.Chr. plaats. Tijdens de eerste 150 dagen van de zondvloed was er een meteorietenbombardement waardoor het oorspronkelijk geschapen supercontinent in stukken uiteenbraak. Op de radiometrische tijdschaal gebeurde dit 4480 miljoen jaar geleden, aan het begin van Precambrium. Fossielen na 4405 miljoen jaar BP laten de rekolonisatie van levende organismen na de zondvloed laten zien.
De spraakverwarring vond op de Bijbelse tijdlijn in 2707 v.Chr. plaats. Dit komt overeen met een radiometrische datering van 788.100 jaar geleden. Vanaf toen verspreidden de mensen zich over de aarde en uit die tijd dateren de eerste menselijke fossielen, die van de Heidelbergmens.
Op basis van bovenstaande synchronismen is het mogelijk m.b.v. een webpagina hoge radiometrische dateringen om te rekenen naar de Bijbelse tijdlijn en andersom.
De chronologie van Egypte moet worden herzien om deze in te passen in de Bijbelse tijdlijn.

Dit is een samenvatting van een uitgebreider stuk dat verscheen op de website van Albert Welleweerd. Het is daarnaast ook de vervanging/aanpassing van een eerder geplaatst artikel onder de dezelfde titel, dat verwijderd is op verzoek van de auteur. Het uitgebreidere artikel is hier te vinden.