“Ze draait zich om en wijst met haar vinger recht vooruit.’ Damaris! Ik zie de politie bij ons huis!’ Opgewonden klinkt de stem van Roselynn. De politie? Zal het niet voor de buren zijn? Wat moet de politie bij hun huis doen? Is er iets gebeurd met vader? Damaris begint harder te lopen.”
Anita Kramer-Post heeft een indrukwekkend en aangrijpend boek geschreven voor onze jongeren. Knap geschreven, dat ook. Met haar Coming home zet ze de jongeren aan het denken en neemt ze hen mee in het Puttense verleden. Ook biedt het boek troost voor allen die hetzelfde meemaken als Damaris. Uiteindelijk komt het goed. Zoals op de grafsteen van opa staat: ‘God zal alle tranen van hun ogen afwissen’. Het boek verscheen bij de christelijke uitgever Om Sions Wil en is geschikt voor tieners vanaf 12 jaar.
Het boek begint met de hoofdpersoon Damaris. Zij gaat met haar zusje Roselynn naar het bos om herfstspullen te zoeken voor de herfsttafel. Het beschrijft leuk hoe kleuters daar druk mee kunnen zijn. Teruggekomen van het bos zien ze dat de politie voor de deur van het huis staat. Dat is het begin van alle ellende, het gezin wordt, voor de hoofdpersoon totaal onverwachts, uit het huis geplaatst omdat vader een drankprobleem heeft en moeder het niet meer aan kan. Damaris krijgt het niet makkelijk in haar pleeggezin, maar gelukkig ontmoet ze Ron. Waar ze aan het einde van dit boek een relatie mee krijgt.
Om het hoofdstuk is er ook een ander persoon in beeld: Wout. Hij wordt samen met meer dan 600 Puttense mannen opgepakt tijdens een razzia na een aanslag op Duitse officieren. We gaat met dit verhaal terug naar de Tweede Wereldoorlog en de aangrijpende geschiedenis van Putten. Uiteindelijk komen er na de oorlog slechts 48 mannen terug.1 Het verhaal wisselt zich af met het verhaal van Damaris. Uiteindelijk komen de twee verhaallijnen bij elkaar in Damaris en Ron. Hoe? Daar moet je zelf het boek maar voor lezen. Bij elk hoofdstuk is de slotzin van het ene verhaal de opening van het andere verhaal in het volgende hoofdstuk. Knap geschreven!
Schepping
De auteur heeft oog voor de schoonheid van de schepping. Roselynn zegt als ze in het bos zijn: ‘Wat heeft de Heere dat mooi gemaakt, Maris!’ (blz. 22) Ze vraagt zich af of de Heere de eikels ook gemaakt heeft. Damaris knikt. ‘Waarom laat Hij ze dan uit de boom vallen?’ Kinderen kunnen zulke mooie en diepdoordachte vragen stellen. Uiteindelijk geeft Damaris aan dat de Heere de eikels en bladeren uiteindelijk op de grond laat vallen om een nieuwe voedingslaag voor de bomen te vormen zodat deze bomen weer nieuwe blaadjes kunnen maken. Damaris en Roselynn genieten van het bos en de heldere lucht. Ze verzuchten nog een keer: “Wat is Gods schepping mooi!” (blz. 24). Mooi dat de auteur scheppingsverwondering en -lofprijzing mee laat wegen in haar boek. En dat gewoon in de ‘achtertuin’, namelijk het Nederlandse bos.
Dit boekje wordt ook in onze webshop te koop aangeboden.
Deze bespreking is onderdeel van het project ‘De basisschool op weg naar 2020’ onder leiding van Jan van Meerten.
Voetnoten
- Zie ook Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Razzia_van_Putten.
