In zijn nieuwste boek ‘En de aarde bracht voort’ brengt Gijsbert van den Brink de boodschap dat God schiep door evolutie (Trouw Verdieping, 28 juni). Vijftig jaar geleden was dat al het credo van mijn Gereformeerde vader, en lange tijd had ik daar geen enkel probleem mee. Ik ging pas vraagtekens zetten bij de theorie dat natuurlijke processen scheppende kracht bezitten, toen ik mij als empirische wetenschapper ging bezighouden met het onderzoek van veranderingsprocessen en innovatie.
En die vraagtekens werden steeds groter door de ontwikkeling van de wetenschappelijke kennis van hoe het DNA verandert en beschermd wordt tegen mutaties. In de fantasiewereld van de evolutietheorie zijn natuurlijke processen en mutaties van het DNA de motor voor verbetering en innovatie, maar niet in de echte wereld. Dat blijkt uit de volgende wetenschappelijke feiten:
1. Moleculen hebben geen verborgen verlangen om zich te ordenen tot steeds complexere substanties en structuren. Deze Pre-Victoriaanse Alchemistische opvatting is al lang geleden weerlegd door de empirische wetenschap. Grote moleculen vallen door natuurlijke processen uiteen. Voor het tegenovergestelde proces moeten fabrieken gebouwd worden.
2. De ‘moleculaire klok’ van de evolutietheorie, die aangeeft hoe lang het geduurd heeft voordat het ene gen zich ontwikkeld heeft tot het andere gen, is niet gebaseerd op klinische studies waarmee de verandersnelheden van genen zijn gemeten. Al die verandersnelheden zijn niets meer dan veronderstellingen op basis van computer programma’s die genen in stambomen zetten en stap voor stap uit elkaar laten ontstaan.
3. De levende natuur past zich niet aan door de opeenstapeling van niet-repareerbare, overerfbare mutaties, maar door het mechanisme van recombinatie van gen-varianten en selectie en gen-regulatie.
4. DNA is een uiterst kwetsbaar molecuul. In elke cel treden dagelijks duizenden mutaties op, die gelukkig voortdurend gerepareerd worden door mutatie reparatiesystemen (Nobelprijs Chemie, 2015). Zonder deze mutatie reparatiesystemen zou het DNA in één generatie in volledige chaos veranderen.
5. Mutaties zijn de oorzaak van kanker en erfelijke ziekten, en vormen een ernstig selectief nadeel. Geen enkel weldenkend mens zal zijn of haar geslachtsdelen onder een röntgenapparaat leggen om zijn of haar nageslacht te verrassen met verbeterd DNA. Op grond van dit feit en de spelregels van de empirische wetenschap moet de theorie dat mutaties van het DNA de motor kunnen zijn van voortdurende verbetering van het DNA en uitbreiding ervan met nieuwe functionaliteiten, verworpen worden.
6. Een disfunctionerend mutatie reparatiesysteem is een ernstig selectief nadeel. Daarom verliest volgens Darwin een populatie met een disfunctionerend mutatie reparatiesysteem de strijd om het bestaan van een populatie met een goed functionerend mutatie reparatiesysteem. Het gevolg is dat mutaties die in theorie over duizend jaar en verbetering zouden kunnen opleveren in werkelijkheid in een paar generaties verloren gaan.
7. Mutaties kunnen geen mutatie reparatiesystemen tot stand brengen.
Bovenstaande wetenschappelijke feiten moeten we niet negeren, ter zijde leggen, belachelijk maken, of in de prullenbak werpen. We moeten strijden voor de integriteit van de empirische wetenschap en voor het handhaven van haar spelregels. Ik denk dat Gijsbert en ik het daar over eens zijn.
