Toepaja’s die pepers eten, GEEN evolutie in actie

Velen van ons houden van pittig gekruid eten, maar we weten ook dat zulk voedsel een branderig gevoel veroorzaakt. Dus vermijden de meeste dieren dergelijk eten. Dat is ook waarschijnlijk de belangrijkste reden waarom planten ze hebben (naast dat ze insecten met overdraagbare schimmelinfecties weren¹). Het brandende gevoel is te wijten aan een chemische stof genaamd capsaicine, genoemd naar het geslacht Capsicum waarin het werd ontdekt. Dit stimuleert een type ion-kanaalreceptor genaamd TRPV1, dat overeenkomstige sensaties veroorzaakt bij verbranding of slijtage, en ook dezelfde type ontstekingsreacties veroorzaakt. (Het gif van sommige tarantula’s veroorzaakt dezelfde pijnlijke reactie doordat het dezelfde receptor stimuleert.²)

Een aantal Chinese onderzoekers raakten echter geïntrigeerd doordat ze zagen dat gevangen levende Belangers toepaja’s (Tupaia belangeri chinensis) graag van chilipepers smikkelden.³ Ze ontdekten dat een mutatie van één enkele ‘letter’ in hun gen voor TRPV1 de gevoeligheid voor capsaicine vermindert.⁴ Daardoor hebben dus niet zoveel last door de chemische stof.

Maar hoe hebben ze die mutatie gekregen als er geen chilipepers in hun natuurlijke leefomgeving aanwezig zijn? Het antwoord is dat deze habitats een andere pepersoort groeit, Piper boehmeriaefolium, die Cap2 bevat, een met capsaicine vergelijkbare chemische stof. Daardoor is de mutatie, die de receptorgevoeligheid verlaagt, gunstig voor de toepaja’s, omdat de mutatie een breder scala aan voedsel beschikbaar maakt.

Evolutionaire propaganda decoderen

Een dergelijke verandering zou geen verrassing moeten zijn voor diegenen die op de hoogte zijn van een correct bijbels Schepping-Zondeval-model. Het is een van de vele voorbeelden van een informatie-verliezende mutatie, die toevallig voordelig is voor het dier. Dit soort verandering gaat echter in de tegenovergestelde richting die vereist is voor de prokaryote-tot-professor evolutie, waarvoor informatietoenemende veranderingen nodig zijn.⁵ Bovendien, als het voordelig genoeg was om meer overlevende nakomelingen voort te brengen, dan is het per definitie gunstig voor natuurlijke selectie. Merk op dat natuurlijke selectie vòòr Darwin ontdekt werd door creationisten en die niet fitheid creëert; maar juist het minder fitte elimineert.

Deze realiteit wordt vaak verborgen door de evolutionistische codetaal, die een Bijbelse decodering nodig heeft om de realiteit te laten zien. Bijvoorbeeld (met de verklaring dik gedrukt):

• Dieren vermijden chili pepers “en dat is juist de reden waarom dergelijke planten in de eerste plaats heet en kruidig zijn geworden.”⁶ Omdat chili pepers capsaicine maken via een complexe synthetische route met veel enzymen, is het logisch dat ze werden ontworpen om dat te maken, vooral voor de voorziene na-Zondeval wereld.⁷

• “We veronderstellen dat de mutatie in tsV1 een onderdeel is van de evolutionaire aanpassing die de toepaja in staat stelt scherpheid te verdragen, waardoor het bereik van zijn dieet wordt vergroot voor een betere overleving.”⁸ Het is beslist een aanpassing die het dieetbereik verbreedt, maar het is geen evolutionaire, omdat het de verkeerde kant op gaat.

• “Men gelooft daarom dat toepaja’s met de mutatie in kwestie een evolutionair voordeel hebben verkregen ten opzichte van die zonder mutatie, dankzij hun uitgebreidere dieet.”⁹ Inderdaad, ze hebben beslist een voordeel verworven. En dit voordeel stelde ze in staat om te overleven en meer nakomelingen achter te laten, dus het is een selectief voordeel.

Conclusie

Dergelijk onderzoek moet worden toegejuicht door Bijbelse creationisten. De belangrijkste punten die we moeten onthouden zijn:
• Mutaties, zelfs nuttige, vernietigen gewoonlijk informatie, terwijl evolutie enorme aantallen informatie-toenemende mutaties nodig heeft.¹⁰ • Natuurlijke selectie is geen evolutie – het is een opruimkracht, geen creatieve kracht.

Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Creation Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Sarfati, J., 2019, Shrews eating peppers. NOT evolution in action, Creation 41 (1): 16–17 (artikel).

1. Tewsbury, J.J. et al., Evolutionary ecology of pungency in wild chilies, PNAS 105(33): 11808–11811, 19 August 2008 | doi:10.1073/pnas.0802691105.
2. Siemens, J., Spider toxins activate the capsaicin receptor to produce inflammatory pain, Nature 444:208–212, 9 November 2006 | doi:10.1038/nature05285.
3. Tree shrews’ taste for spicy foods explained, BBC focus, September 2018, p. 20.
4. Han, Y. and 13 others, Molecular mechanism of the tree shrew’s insensitivity to spiciness, PLOS Biology, 12 July 2018 | doi:10.1371/journal.pbio.2004921
5. Wieland, C., The evolution train’s a-comin (Sorry, a-goin in the wrong direction), Creation 24(2):16–19, 2002; creation.com/train.
6. Tree shrews’ taste for spicy foods explained, BBC focus, September 2018, p. 20.
7. Batten D. (Ed.), How Did Bad Things Come About? Ch.6, Creation Answers Book, 8th Edn, CBP, 2018;creation.com/cab6.
8. Han, Y. and 13 others, Molecular mechanism of the tree shrew’s insensitivity to spiciness, PLOS Biology, 12 July 2018 | doi:10.1371/journal.pbio.2004921
9. Tree shrews’ taste for spicy foods explained, BBC focus, September 2018, p. 20
10. Creation Ministries International waarschuwt tegen het maken van algemene claims zoals “mutaties kunnen nooit een toename van informatie bewerken.” Omdat informatie bepaald wordt vanuit waarschijnlijkheid kunnen we enkele gevallen van geringe informatie toename verwachten. Maar voor evolutie zijn nieuwe genen nodig die voor encyclopedie grote hoeveelheden nieuwe informatie coderen. Maar steeds opnieuw blijkt dat we bij ‘evolutie in actie’ te maken hebben met een verlies aan informatie en de peperetende toepaja’s vormen daarop geen uitzondering. Zie ook Carter, R.W., Can mutations create new information? J. Creation 25(2):92–98, 2011.