Verborgen boodschappen in het Oude Testament?

by Arie Dirkzwager | aug 15, 2023 | Bijbel, Opinie, Theologie

Verborgen boodschappen in het Oude Testament

via Hebreeuwse letters met tussenruimte ?

In het Oude Testament verborgen boodschappen?

Van tijd tot tijd duikt er een publicatie op die stelt, dat in het Oude Testament verborgen boodschappen te vinden zijn die nu met de computer gevonden kunnen worden. Enige tijd geleden was er The Bible Code van Michael Drosnin (vele edities en vertalingen). Je komt Bijbelcodes ook verder wel tegen, ook in onze tijd.

Hoe werkt het systeem van verborgen boodschappen in het Oude Testament?

Je start van een Hebreeuwse letter in het Oude Testament. Je gaat een aantal letters verder. Je noteert die letter. Je gaat weer hetzelfde aantal letters verder, noteert die letter ook weer en dat houd je even vol. Dan lees je wat je genoteerd hebt. Wanneer je het willekeurig toepast, levert dat zo goed als altijd niets op, maar laat je de computer zijn werk doen, dan kun je zoeken naar namen van bekende personen of plaatsen. Die vindt de computer beslist ergens in het Oude Testament met telkens dezelfde tussenruimte tussen de letters.

Het Hebreeuws wordt geschreven zonder klinkers. Het gevolg is, dat er geen klinkers zijn die het vinden van bepaalde namen en bepaalde boodschappen bemoeilijken.

Om een banaal voorbeeld te geven in het Nederlands. Het is moeilijker om Hitler moordenaar te vinden in een tekst met klinkers dan htlr mrdnr in een tekst zonder klinkers.

Je vindt dus in het Hebreeuws gemakkelijk met de computer allerlei zogezegde gecodeerde boodschappen, eerder dan in een tekst waarin ook de klinkers moeten kloppen. Heb je een naam gevonden, dan kijk je, wat in hetzelfde systeem ervoor of erna over die persoon of plaats verder te vinden is.

Er worden frappante resultaten gepresenteerd. Er wordt geschreven, dat God die boodschappen heeft verborgen om die in onze tijd boven te laten halen.

Bezwaren tegen Bijbelcodes

Tegen dit systeem is een aantal ernstige bezwaren in te brengen.

1 Het Hebreeuws wordt in principe geschreven zonder klinkers, maar het bezit wel de mogelijkheid om te suggereren ergens een bepaalde klinker te lezen. De j wordt gebruikt om een i aan te duiden. De w geeft een o of een oe aan. Ook andere letters konden een klinker aanduiden. Alleen was men niet consequent in het gebruik van zulke medeklinkers die voor klinkers golden. In een tekst worden sommige klinkers gesuggereerd en andere niet. In hetzelfde woord worden dezelfde klinkers niet altijd aangeduid. Die suggererende medeklinkers noemt men leesmoeders. Dit systeem van leesmoeders bestond zeker nog niet, toen de oudere Bijbelboeken geschreven werden.

Wat is de versie die gebruikt moet worden voor het opsporen van een Bijbelcode? Die zonder leesmoeders van de auteurs? Die met leesmoeders uit latere tijd? En, omdat individuele leesmoeders konden geschreven worden of niet, welke van die versies met leesmoeders?

Om “geheime boodschappen” te vinden zoekt men telkens een gelijk aantal letters verder. Het niet consequent voorkomen van leesmoeders maakt, dat het onzeker is, welke versie van het Oude Testament gebruikt moet worden. Eén letter meer of minder maakt een enorm verschil.

2 In mijn artikel “Citeert het Nieuwe Testament het Oude Testament verkeerd?” ¹ heb ik laten zien, dat er verschillen bestaan tussen de oudtestamentische Bijbeltekst en citaten uit het Oude Testament in het Nieuwe Testament. Die verschillen blijken verklaard te kunnen worden, maar de tekst van het Oude Testament die wij kennen, blijkt dan verkeerd overgeleverd te zijn. Welke tekst van het Oude Testament moet gebruikt worden om Bijbelcodes te vinden, de oorspronkelijke of de verkeerd overgeleverde?

Als het Nieuwe Testament een voor ons ongebruikelijke versie van het Oude Testament aanhaalt, maakt dat duidelijk, dat de Heilige Geest die ongebruikelijke versie als de juiste beschouwde. Onze tekst van het Oude Testament is dus helaas op die punten niet de juiste.

Terecht wordt er onder ons dan ook altijd van uitgegaan, dat wat de Bijbelschrijvers zelf schreven, geïnspireerd is door de Heilige Geest. God heeft daarna kennelijk toegelaten, dat er, evenals bij andere boeken, onzorgvuldigheden bij het overschrijven plaatsvonden.

Die onzorgvuldigheden wijken nooit zozeer af, dat de Bijbel een totaal andere boodschap brengt.

Maar de Bijbel blijft de Bijbel en, omdat die van God komt, willen we uiterst zorgvuldig zijn en tot in de details proberen op te sporen, wat de oorspronkelijke schrijvers geschreven hebben.

Aan de andere kant komt het er bij het opsporen van Bijbelcodes op aan om aan elke letter aandacht te geven. Een Bijbeltekst die ook maar één letter anders heeft, geeft andere “geheime boodschappen”. Welke zouden binnen het Bijbelcodesysteem gelden als van God afkomstig? De sensationeelste?

3 In de tijd van de Dode-Zeerollen bestonden er varianten in de tekst van de handschriften van het Oude Testament. Dat er geen verschil bestaat tussen de Dode-Zeerollen en de Middeleeuwse Hebreeuwse tekst is een supervroom fabeltje, dat veel gehoord wordt, maar beslist onjuist is. Na de tijd van de Dode-Zeerollen, enkele eeuwen na Christus, zijn er pogingen gedaan om een standaardtekst op te stellen. Degenen die daaraan werkten, heten de Masoreten. Alleen waren er ook kleine variaties binnen die masoretische standaardtekst. De synagoge gebruikt nu wel een standaardtekst, maar gezien het bovenstaande is het de vraag, of die volledig overeenkomt met de tekst van de auteurs. En het is de standaardtekst van de synagoge welke de Bijbelcodes gebruiken.

4 De Masoreten waren overtuigd van de heiligheid van hun standaardtekst. Ze wilden niets veranderen in wat zij beschouwden als de door God gewilde tekst. Toch stuitten ze daarin op passages die zeer duidelijk verkeerd overgeleverd waren. Om dat op te lossen gebruikten ze het ketib-qere-systeem. Ketib betekent geschreven. Qere betekent wat te lezen is. In de Bijbeltekst lieten ze de foute versie staan, omdat die tekst voor hen onaantastbaar was (ketib dus). Wel zetten ze er een teken bij om te verwijzen naar de te lezen tekst in de marge of onderaan de bladzijde (qere). De geschreven tekst van de synagoge bevat dus onjuistheden. Ga je daarmee geheime boodschappen van God zoeken?

Maar Jezus' opmerking, dat er geen tittel of jota van de Wet zou vergaan dan?

Daaraan kleeft een probleem. Het Hebreeuws schreef geen klinkers. In sommige teksten gebruikt men echter punten en streepjes boven en onder de medeklinkers om toch klinkers te kunnen vastleggen. Daarbuiten heeft men al vroeg, voordat die punten en streepjes uitgevonden waren, andere middelen gevonden om het uitspreken van een klinker te suggereren. Ook de h werd gebruikt in dit systeem Ik noem slechts deze twee. Het probleem is, dat zo’n j of w (die een klinker aanduidde) niet consequent werd geplaatst. Zulk een j (een jota) had Jezus dus duidelijk niet op het oog. Hij moet bedoeld hebben, dat geen medeklinker-jota zou vergaan van de wet – en dan nog van de oorspronkelijke tekst.

Conclusie

In mijn bezwaren komt telkens naar voren, dat het Oude Testament, zoals ook het Nieuwe Testament en alle geschriften die geschreven zijn voordat men boeken kon drukken, varianten in de handschriften heeft, waartussen de keuze soms moeilijk is. God heeft dat duidelijk toegelaten. Het is daarom absoluut onmogelijk uit te gaan van een standaardtekst waarin alle letters op hun plaats staan. Bijbelcodes opsporen is dus onzinnig.