Het levert spectaculaire plaatjes en jaren aan wetenschappelijk onderzoek op wanneer een ruimtesonde langs een planeet suist. Maar wat gebeurt er daarna met de sonde? Die reist gewoon verder, het zonnestelsel uit.
Ruim 41 jaar na de lancering (20 augustus 1977) verliet ruimtesonde Voyager 2 in 2018 het zonnestelsel. De sonde bevindt zich nu op ruim 17,7 miljard kilometer van de zon en raast met een snelheid van 55.000 kilometer per uur bij de aarde vandaan. Zonlicht doet er ruim 16,5 uur over om Voyager 2 te bereiken. Tot nu toe bevond Voyager 2 zich nog binnen de invloedssfeer van de zon. Dat is het gebied waar de geladen deeltjes die door de zon worden uitgespuwd (zonnewind) de straling van buiten het zonnestelsel op afstand houdt. Nu Voyager 2 de beschermende gordel van de zon verlaat, zal de sonde veel meer interstellaire straling opvangen. De NASA-onderzoekers zijn benieuwd naar de metingen die de ruimtesonde in het nieuwe gebied zal verrichten.
Batterijen
Hoe lang houdt Voyager 2 het nog vol om metingen te verrichten en met de aarde te communiceren? De sonde is uitgerust met nucleaire batterijen die bij elkaar zo’n 13,5 kilogram plutonium bevatten. Dat is een radioactieve stof die langzaam vervalt. Door het verval van plutonium komt warmte vrij, en die warmte wordt gebruikt om elektrische energie op te wekken. Omdat er steeds minder plutonium overblijft, neemt de hoeveelheid gegenereerde hitte, en dus het geleverde vermogen, steeds verder af. Van de 13,5 kilogram plutonium is nog zo’n 9,7 kilogram over, waardoor het al veel kouder is in de generator. Van de tien meetinstrumenten aan boord van de sonde zijn er nog maar vijf operationeel. Naar verwachting zal Voyager 2 nog enkele jaren meetresultaten naar de aarde kunnen blijven sturen.
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Weet Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Demoed, J.F.A., 2018, Voyager 2 verlaat het zonnestelsel, Weet 54: 12.
