Virussen staan bekend als ziekteverwekkers. Een bepaald type virussen, genaamd retrovirussen, bouwt kopieën van zichzelf in het DNA van zijn gastheer in, waar het generatieslang kan blijven zitten. In dat geval worden het endogene retrovirussen genoemd.
Het menselijke DNA bevat (overblijfselen van) vele duizenden endogene retrovirussen. Volgens evolutionisten zijn dit nutteloze overblijfselen van een evolutionair verleden, die een sterk argument vormen tegen schepping. Want waarom zou een Schepper ons DNA bezaaien met vele duizenden ‘littekens’ van oude virusinfecties? Het zou echter kunnen dat de Schepper daar wel degelijk een goede reden voor had: misschien zijn die endogene retrovirussen helemaal niet functieloos?
Naarmate er meer ontdekt wordt over de werking van de cel, wordt er namelijk steeds meer functionaliteit in kaart gebracht. Van endogene retrovirussen (of gedeelten ervan) is inmiddels bekend dat ze rollen vervullen bij de productie van bloedcellen, de regulatie van genen die betrokken zijn bij vetmetabolisme en communicatie tussen cellen, en de vorming van de placenta. Er is alle reden om te verwachten dat er de komende jaren meer en meer functies gevonden zullen worden. Conclusies over de nutteloosheid van endogene retrovirussen zijn dus véél te voorbarig.
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Weet Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Demoed, J.F.A., Lindenberg, J. van, 2013, Vriendelijke virussen, Weet 20: 7.
