Als er één ding is dat mij overtuigt van de waarheid die de pro-life visie uitdraagt dan is dat wel het gedrag van veel van de mensen die het afbreken van zwangerschappen middels abortus verdedigen, oftewel pro-choicers. Het is duidelijk dat pro-lifers geloven dat abortus het leven beëindigt van een waardevolle ongeboren menselijke persoon. Maar ironisch genoeg onthult het gedrag van pro-choicers dat ook zij diep van binnen geloven dat abortus het leven neemt van een onschuldig mens.
Een regelmatig terugkerend patroon dat we tijdens contacten met pro-choicers kunnen ontwaren, is de manier waarop ze niet bereid zijn om in te gaan op pro-life argumenten. In plaats daarvan zoeken ze naar manieren om pro-life bewijzen dood te zwijgen, te censureren of te overschreeuwen. En op de momenten dat ze pro-life bewijzen niet meer kunnen negeren en gedwongen zijn om te reageren, verraden hun woorden en handelingen de diepe innerlijke onzekerheid over wat zij echt geloven dat abortus doet. Het is alsof pro-choicers weten dat zij een eerlijk debat over het onderwerp niet kunnen winnen en daarom uit pure noodzaak ‘de waarheid in ongerechtigheid ten onder houden’. De zeldzaamheid van formele debatten tussen woordvoerders uit beide kampen op universiteiten getuigt hiervan. En dat ligt niet aan laksheid bij de pro-life kant. Pro-life campusgroepen zijn altijd bereid om formele debatten op een universiteit te faciliteren en te sponsoren. Maar pro-choice groepen blijven vaak stil en slaan de uitnodiging tot dialoog steevast af door stoïcijns vast te houden aan de mantra dat de zaak al lang geleden is geregeld.
Dit heeft pro-lifers gedwongen tot het inzetten van alternatieve methoden voor het uitdragen van hun ideeën op universiteiten. Vervolgens heeft dit pro-choicers weer gedwongen tot alternatieve reactiemethoden.
Laat ik een voorbeeld geven. Vorige week bouwde de pro-life organisatie Created Equal een stand in de Georgia State University in Atlanta. Deze openbare universiteit verbande hun afbeeldingen naar het campusdeel dat is gereserveerd voor vrijheid van meningsuiting. Men zou denken dat dit grondrecht overal geldt in de universiteit, die nota bene door de belastingbetaler wordt betaald, maar dat is een onderwerp voor een ander moment.
Volgens Created Equal stuurde de administratie van de universiteit
voor hun komst een e-mail naar alle studenten. In de e-mail, die ook werd gepubliceerd in de lokale krant The Atlanta Journal-Constitution (AJC), staat dat de universiteit ‘niet blij is met het aankomende bezoek’ van de pro-lifers en gaf een verklaring waarom de leiding ‘het moet toestaan dat er meningen worden geuit die hatelijk zijn of voortkomen uit slechte intenties.’
Maar waarom is een pro-life stand met afbeeldingen ‘ontzettend kwetsend’ als de ongeborenen geen menselijke personen zijn? Als zij slechts weefsel zijn, zoals de pro-choice zijde beweert, waarom zou het iemand ontzettend kwetsen als die kan zien dat onze maatschappij schuldig is aan het verwijderen van klompjes cellen? Het kan alleen pijnlijk zijn als pro-life afbeeldingen mensen herinneren aan hun schuld – het soort schuld dat iemand eigenlijk niet kan ervaren aangezien abortus geen mensenleven beëindigt. Of toch?
Laten we een gedachtenexperiment doen: stel, een kleine minderheid gelooft dat het verwijderen van blindedarmen of amandelen gelijkstaat aan moord. De rest van ons weerlegt dit met de visie dat blindedarmen en amandelen simpelweg menselijke organen zijn en geen hele mensen. Stel vervolgens dat deze kleine groep naar universiteiten gaat en daar afbeeldingen toont van verwijderde blindedarmen en amandelen. Zou iemand de behoefte voelen om hun afbeeldingen te blokkeren? Zou ook maar iemand hun inzet bestempelen als haat zaaien en kwetsen? De meesten van ons zouden zeggen, ‘ga je gang, wij voelen ons niet schuldig over het laten verwijderen van onze blindedarmen en die foto’s bewijzen zelfs ons standpunt dat organen geen mensen zijn.’ Hun afbeeldingen zouden ons niet drijven tot een punt waarop we ze willen censureren door ervoor te gaan staan.
Maar is dat niet precies waar de schoen wringt? Foto’s van geaborteerde foetussen hebben armen, hoofden en gezichten. Blindedarmen en amandelen hebben geen gezichten die nooit zullen glimlachen en geen ogen die nooit meer zullen opengaan.
Hoewel de universiteit in haar e-mail uitspreekt dat het grondrecht op vrije meningsuiting wordt gewaarborgd, is het de vraag of ze dit recht niet in dezelfde beweging afneemt. Created Equal beweert dat een aan de universiteit verbonden persoon voor hun borden is gaan staan om te voorkomen dat studenten het zouden zien. Ze hebben deze claim gedocumenteerd in een video op hun YouTubekanaal.
Ze zeggen weleens dat acties luider spreken dan woorden. En de acties van de pro-choice beweging schreeuwen vaak letterlijk dat zelfs zij hun eigen retoriek niet geloven.
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Leef Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Wynn, J.T., 2020, Waarom hebben pro-choicers zo’n moeite met afbeeldingen van geaborteerde klompjes cellen?, Leef 36 (1): 10-11 (PDF).
