Natuurdocumentaires zijn nooit objectief. Ze zijn een propagandamiddel: vroeger vooral om het evolutieverhaal te promoten, en nu meer en meer om de klimaatreligie te promoten. De natuurdocumentaires van David Attenborough op de BBC vallen dan ook onder deze categorie van ‘propaganda’. Mooie beelden, maar wat erbij verteld wordt zijn leugens, en dat werd onlangs op een keiharde manier aangetoond. In de Netflix-film ‘Our Planet‘ toonde Attenborough walrussen die van een klif te pletter stortten, en hij vertelde dat dit door klimaatverandering was. Echter, de waarheid bleek anders te zijn.
Met dramatische muziek wordt getoond hoe verschillende walrussen zich te pletter storten vanaf een hoge klif. Attenborough vertelt daarbij dat dit komt door klimaatopwarming – het te vroeg afsmelten van het zee-ijs – waardoor deze walrussen niet op fatsoenlijke wijze naar voedsel kunnen zoeken en zich gedwongen voelen om zich terug te trekken op het land, waar ze op een jammerlijke manier hun einde vinden.
Duizenden kijkers uitten na het zien van deze scènes hun droefheid op sociale media. Er was echter één probleem: het verhaal was absolute onzin. Het was niet het door ‘klimaatverandering’ verdwijnende zee-ijs dat deze walrussen de dood in werden gejaagd. In werkelijkheid werden ze de dood ingejaagd door jagende ijsberen – waarvan de aanwezigheid door de producers initieel werd ontkend. Het Global Warming Policy Forum merkte op:
1. Lang voordat ‘klimaatopwarming’ een factor kon zijn, gingen de walrussen elk jaar aan land op dezelfde locatie waar het Netflix team de vallende walrussen filmde.
2. Veel of zelfs de meeste walrussen die vielen, werden naar verluidt van de klif afgedreven door ijsberen. Er is een gelijktijdig nieuwsbericht over honderden walrussen die van de kliffen werden gedreven op diezelfde locatie, enkele dagen voordat de filmcrew arriveerde.
Het speurwerk over dit schandaal werd verricht door ijsbeerexpert Susan Crockford (die de ijsbeerconnectie ontdekte); door Andrew Montford (die de geografische locatie bevestigde, en de mogelijkheid introduceerde dat de crew zou kunnen hebben bijgedragen aan de dood van die walrussen); door ecolooog Jim Steele (die opmerkte dat de jaarlijkse terugtrekking van de walrussen uit de zee normaal is, en niets met ‘klimaatverandering’ heeft te maken. En Paul Homewood ontmaskerde Attenborough in verschillende blogposts.
Maar, zeer opmerkelijk, in zijn nieuwe BBC-documentaireserie Seven Worlds, One Planet, gebruikt Attenborough hetzelfde beeldmateriaal van de vallende walrussen met een compleet andere uitleg. Nu worden ijsberen, en niet ‘klimaatverandering’ de schuld gegeven van de dood van de walrussen. Maar ook in deze serie wordt aangegeven dat walrussen massaal aan land gaan omdat door klimaatopwarming het zee-ijs verdwenen is. Paul Homewood ontmaskerde dit opnieuw in dit artikel. De beelden, waar Attenborough zijn commentaar over klimaatverandering geeft, werden gefilmd in Siberië. Een document uit 1982 gaf aan dat zelfs in de vroege 20ste eeuw dit ‘en masse’ aan land gaan van walrussen in dat gebied een normaal gekend fenomeen was.
Alles mag en alles kan om de klimaatleugen maar door onze strot te duwen. De atheïstische David Attenborough, die 93 is, heeft zijn leven lang prachtige natuurdocumentaires gemaakt, en ons doen kennismaken met Gods schepping, maar gewoon omwille van het feit dat er parasieten bestaan, kan hij naar eigen zeggen niet in een algoede- en barmhartige God geloven. Attenborough, u bent aan het einde van uw leven gekomen: bekeer u voordat het te laat is!
Dit artikel is met toestemming overgenomen van Katholiek Forum. Het originele artikel is hier te vinden. Daar is ook de bronvermelding te vinden.
