In sommige populair-wetenschappelijke boeken lees je dat de zoogdieren in het tijdperk van de dinosauriërs, het Mesozoïcum, niet groter waren dan een hamster en dat ze vooral insecten aten. Om grote roofdino’s te ontlopen waren ze vooral ’s nachts actief. Pas na het uitsterven van de dinosauriërs kregen zoogdieren de kans om het aardoppervlak te domineren. Maar door nieuwe vondsten in verschillende gebieden op aarde kun je deze gedachte naar het rijk der fabelen verwijzen. Hieronder volgen er drie:
1. Repenomamus giganticus
Het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift Nature rapporteerde in 2005 een belangwekkende vondst: Chinese wetenschappers ontdekten een zoogdier uit het ‘tijdperk’ vroeg-Krijt, met resten van een jonge Psittacosaurus in zijn maag. Psittacosaurus is een dino van het soort Ceratopsia (te herkennen aan de grote hoornen en/of benen kam op zijn kop). Het zoogdier dat de Chinezen vonden kreeg de naam Repenomamus giganticus. Deze dieren werden iets meer dan een meter lang en wogen waarschijnlijk tussen de 12 en 14 kilo. Ze worden door de onderzoekers wel vergeleken met Tasmaanse duivels, roofdieren uit Australië. Het bijzondere aan deze vondst is dat het laat zien dat de zoogdieren in het tijdperk van de dino’s roofdieren waren en zich voedden met kleine gewervelden, inclusief jonge en kleine dinosauriërs.
De Castorocauda lutrasimilis had een staart als een bever en kon zwemmen als een otter (bron).
2. Castorocauda lutrasimilis
In lagen van het zogenoemde Jura-tijdperk zijn resten gevonden van een dier met de naam Castorocauda lutrasimilis. Het had een lengte van 50 centimeter en een gewicht van 800 gram. De staart (cauda) leek op die van een moderne bever (castor). Aan het skelet en het gebit kun je zien dat Castorocauda gemaakt is om te zwemmen als een otter (lutra). Het at waterdieren.
3. Volaticotherium antiquum
In 2006 werd er in China een ‘vliegend’ zoogdiertje ontdekt: Volaticotherium antiquum. Dat betekent ‘gevleugelde zeer oude’. Dit zoogdier was in staat om net als vliegende katten en suikereekhoorns glijvluchten te maken. Zijn lengte wordt geschat op 12 tot 14 centimeter, zijn gewicht op 70 gram. Dat is zo groot als een Noord-Amerikaanse eekhoorn.
Wat tonen deze vondsten aan? Dat de ‘mesozoïsche’ zoogdieren groter waren dan oorspronkelijk gedacht. En in de toekomst zullen wellicht nog wel veel grotere zoogdieren samen met dino’s worden gevonden.
Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Weet Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Meerten, J.W. van, 2014, Zwaar op de maag, Weet 27: 8-9.
