Waarom de olifant zijn slagtanden verliest (wat geen evolutie is!)

De slagtanden van olifanten worden korter – een groter wordend deel van de olifantenpopulatie is zelfs in het geheel geen slagtanden – en dat wordt algemeen beschreven als een voorbeeld van ‘evolutie’ en ‘Darwinisme in actie’.¹²

De uitgesproken atheïst Richard Dawkins verwijst naar het verschijnsel in zijn boek Het grootste spektakel ter wereld – Bewijs voor evolutie (The Greatest Show on Earth – the evidence for evolution), in het hoofdstuk met de titel “Recht onder onze ogen”.³ De snelheid van de verandering heeft velen verrast. Dawkins wijst er in dat hoofdstuk op dat “Darwin zelf olifanten uit koos als een van de langzaamst reproducerende dieren, met een van de langste generatietijd”, en suggereert, met verwijzing naar de snelle afname van de slagtandgrootte, “We hadden niet verwacht dat binnen één mensenleven te kunnen zien.”

De verandering is inderdaad snel en dramatisch geweest, met een halvering van de gemiddelde slagtandgrootte van Afrikaanse olifanten sinds het midden van de 19e eeuw. Een overeenkomstige ontwikkeling is waargenomen bij de Aziatische olifantenpopulatie in India. In een artikel in The Telegraph stond:

“Maar terwijl evolutie normaal gesproken plaatsvindt gedurende duizenden jaren, hebben deze veranderingen zich binnen 150 jaar voltrokken.”⁴

De statistieken van de ivoorhandel en de gegevens van jagers laten zien hoeveel de tandgrootte is afgenomen.⁵ En er is algemene overeenstemming over dat door de selectiedruk van jagers, die aan de ivoorhandel willen leveren, de slagtandgrootte is afgenomen en de slagtandloosheid is toegenomen. Jagers hebben het natuurlijk vooral gemunt op olifanten met grote slagtanden, maar tegenwoordig zijn grote trofeeën moeilijk te vinden.

De jacht lijkt vergelijkbare gevolgen te hebben gehad voor elanden, die nu een kleiner gewei hebben dan een paar decennia geleden. En overeenkomstige ontwikkeling bij wilde dikhoornschapen.⁶

Maar is dit werkelijk evolutie? Het antwoord is een volmondig ‘Nee!’. De selectiedruk van jagers is in wezen een kunstmatig opgelegde versie van ‘natuurlijke selectie’.⁷ Noch een dergelijke ‘kunstmatige’ noch ‘natuurlijke’ selectie is op enigerlei wijze ‘evolutie’, aangezien het selecteren alleen bepaalde genen boven andere begunstigt, het proces kan geen nieuwe genetische informatie genereren.⁸ Selectie kan alleen genetische informatie verwijderen die al bestaat. Geen wonder dat de effecten zo snel zichtbaar zijn, zelfs in slechts één generatie.⁹

Merk op dat, in ieder geval bij sommige olifanten, slagtandloosheid wordt toegeschreven aan “een toevallige genetische mutatie”.¹¹

Dit artikel is met toestemming overgenomen uit Creation Magazine. De volledige bronvermelding luidt: Catchpoole, D., 2015, Why the elephant is losing its tusks (and it’s not evolution!), Creation 37 (1): 21 (artikel).

1. Gray, R., Why elephants are not so long in the tusk—Elephants are evolving smaller tusks due to pressure from hunting and poaching for ivory, according to conservation experts, telegraph.co.uk, 20 January 2008.
2. Natuurlijke selectie plus mutaties is geen evolutie. Mutaties die kenmerken vernietigen, passen echter bij een wereld “in slavernij van het verderf”, zoals de Bijbel beschrijft (Romeinen 8:19-22).
3. Dawkins, R., The Greatest Show on Earth—the evidence for evolution, Free Press, New York, USA, 2009. Voor een weerlegging van dit boek: The Greatest Hoax on Earth by Jonathan Sarfati.
4. Gray, R., Why elephants are not so long in the tusk—Elephants are evolving smaller tusks due to pressure from hunting and poaching for ivory, according to conservation experts, telegraph.co.uk, 20 January 2008.
5. Brooks, A. and Buss, I., Trend in tusk size of the Uganda elephant, Mammalia 26:10–34, 1962.
6. Coltman, D., and 5 others, Undesirable evolutionary consequences of trophy hunting, Nature 426(6967):655–658, 2003; Whitfield, J., Sheep horns downsized by hunters’ taste for trophies, Nature 426(6967):595, 2003; Catchpoole, D., Bighorn horns not so big, Creation 32(4):12–13, 2010; creation.com/bighorn.
7. Grabianowski, E., How natural selection works: Case studies in natural selection, science.howstuffworks.com, acc. 1 August 2014.
8. Zie ook: Wieland, C., Muddy waters—clarifying the confusion about natural selection, Creation 23(3):26–29, 2001; creation.com/muddy.
9. Meer hierover in creation.com/speedy.
11. Elephants ‘ditch tusks’ to survive, news.bbc.co.uk, 25 September 1998.[/note Evolutionisten zoeken naar mutaties om het nieuwe ‘ruwe materiaal’ te leveren waarop natuurlijke selectie kan werken – een mechanisme waarvan zij beweren dat het vijverschuim over miljoenen jaren veranderd heeft in dikhuiden. Maar dat vereist een toename van genetische informatie om nieuwe kenmerken te creëren, terwijl de mutatie die verlies van informatie veroorzaakt bij slagtanden van olifanten daar zeker geen voorbeeld van is! Slagtandloze olifanten hebben echter het voordeel dat ze worden genegeerd door jagers en overleven op die manier, waardoor ze hun gemuteerde genen door kunnen geven aan de volgende generatie.¹⁰Steenkamp, G., Ferreira, S., and Bester, M., Tusklessness and tusk fractures in free-ranging African savanna elephants (Loxodonta africana), Journal of the South African Veterinary Association 78(2):75–80, 2007.

Gerelateerde berichten:

Hoe bepaalt men de geloofwaardigheid van de evolutietheorie? Giraffen – opvallend ontwerp! 7 redenen voor een geschapen mens 30 nieuwe minivideo´s over Bijbel, wetenschap en evolutie